HWP 1

Ook na vier ronden staat HWP 1 onderaan. Was er op de vorige nederlagen niet veel af te dingen, deze keer was de nederlaag toch enigszins onnodig. En Passant ging met een 3½-6½ zege naar huis. Koen stond voortreffelijk, maar had weinig tijd en dat nekte hem. Bij Thibaut begon het rustig, maar in het verre middenspel kreeg eerst zijn tegenstander en daarna Thibaut zelf grote winstkansen. Geen van beiden slaagden erin die te verzilveren: remise dus. Slava had een zware middag tegen de Nederlands kampioen en moest vijf uur keepen. Met succes. Remise en nog net voldoende tijd om zijn vlucht naar Rusland te halen. Glen stond de hele middag zeer goed tot gewonnen, maar liet plotseling eeuwig schaak toe. Zijn buurman Helmut had een typische Helmut-partij. De meeste bijzonderheden bleven onder de oppervlakte. Het eindspel eindigde in remise. Het was een moeilijke middag voor Simon. Een gevalletje volgende keer beter. Onze nieuwe IM Rein kwam in het voordeel en leek op winst af te stevenen, maar slaagde er niet in het volle punt te scoren. Over Tom waren we op deze plaats de laatste maanden vaak lyrisch. Dat zouden we nu weer kunnen doen, want hij was de enige overwinnaar aan onze kant en ook nog op zeer overtuigende wijze. Ik had het aanvankelijk niet gemakkelijk, maar na een incorrect stukoffer van mijn tegenstander keerden de kansen. Het voordeel was echter niet aan mij besteed: twee verre vrijpionnen werden me alsnog fataal. Aan bord 10 speelde zich een drama af. Adrian blunderde in een remisestelling een stuk weg. Al moet gezegd dat zijn stelling enige tijd daarvoor ook eventjes wat minder fris oogde. Teveel gemiste kansen dus om aanspraak te kunnen maken op matchpunten. Na een dergelijke nederlaag is het altijd fijn als de voorzitter je een hart onder de riem steekt. “Ik heb meer genoten van de Nederlandse handbalsters dan van HWP 1” waren de woorden van deze witte man op leeftijd. Die kunnen we in onze zak steken. Tijd nu voor de winterslaap. We melden ons weer op 1 februari 2020 met een uitwedstrijd tegen Kennemer Combinatie.

De wedstrijden tussen MuConsult Apeldoorn en HWP verlopen meestal spannend. Vorig seizoen, in de gezamenlijke slotronde, wonnen wij enigszins verrassend met 5½-4½. Ditmaal was Apeldoorn het sterkst en won het verdiend met 6-4. Het was gezellig druk in Denksportencentrum De Houtzagerij. Mijn jonge tegenstander begroette mij met: Ha, Feyenoord – Ajax vanmiddag! Ik kan melden dat Feyenoord deze keer won, op een manier waarop de voetballers uit Rotterdam jaloers zouden zijn geweest. Warre had zich uitstekend voorbereid op de Braziliaanse oproepkracht van Apeldoorn. Hij toonde dat eerst in de partij, uitslag remise, en vervolgens in de analyse na afloop. Indrukwekkend! Invaller Natan had een lastige middag en redde het niet. Volgende keer beter. Slava kwam met een prettig voordeel uit de opening, maar na ruil van de zwartveldige lopers bleef er slechts wat ruimtevoordeel over. Te weinig en remise. Bij Adrian ging er in het middenspel wat mis, waardoor de tegenstander binnen kon komen, zonder te kloppen. Dat liep niet goed af. Daarmee kwam de tussenstand op 4-1 voor Apeldoorn met vijf van onze Europacup gangers nog bezig. Na de opening schatte ik in dat Rein het moeilijk zou krijgen, maar dat bleek meer over mij te zeggen dan over Rein. Hij hield het keurig remise. Toch hadden we nog een aantal winstpartijen nodig om in ieder geval met een matchpunt terug te keren. Het bleek er niet in te zitten. Kansen waren er aanvankelijk zeker bij Thibaut, maar een blunder gooide roet in het eten. De nederlaag werd vervolgens afgewend via een flinke dosis bluf. Koen en Glen stonden beiden wat minder. Ze hielden de rug recht en deelden de punten. Helmut tenslotte zorgde voor het enige volle punt. Toen ik in het middenspel een kijkje nam, stond hij al erg goed. Na afloop sprak de winnaar over een hele slechte partij, waarin hij totaal verloren had gestaan. Uitslag dus 6-4 voor Apeldoorn. Op de terugweg ging het vooral over de grote afwezige deze middag: held van Montenegro, Tom. Terwijl wij in Apeldoorn aan het ploeteren waren, versloeg hij in de Bundesliga een 2700+ grootmeester. We staan onderaan met 0 punten, maar alles blijkt dus mogelijk. Dat is een mooi vooruitzicht. Volgende keer thuis tegen En Passant.

De aanloop naar de wedstrijd tegen BSG verliep moeizaam. Teveel onverwachte afzeggingen zorgden voor hoofdbrekens bij de teamleiders. Uiteindelijk slaagden we er in om tien man achter de borden te krijgen. Onze tegenstanders uit het Gooi waren reusachtig favoriet, maar de uiteindelijke uitslag, 2-8, was toch wel een beetje teveel van het goede. Thibaut was als eerste klaar met een remise in een naar verluid correcte partij. Ik volgde met een remise na een iets minder correcte partij. Mijn kwaliteitsoffer was onnodig, maar na het snoepen van een paar pionnetjes, gecombineerd met de tijdnood van mijn tegenstander, was de remise nooit ver weg. Daarna volgden een aantal straffe nederlagen. Tom was geloof ik de eerste. Hij was in een moeilijke Stonewall-achtige stelling geraakt en dat overleefde hij niet. Rein was de volgende. In een iets minder eindspel deed hij een paar slechte zetten, verloor een pion en kon hij opgeven. Invaller Gunter werd er vrij kansloos af gezet. Glen klaagde dat hij vreselijk uit vorm is. In een gelijke stelling produceerde hij twee blunders en dat was uiteraard fataal. Koen blunderde eveneens, zij het in een wat mindere stelling. Simon moest de hele partij verdedigen, maar dat was hem wel toevertrouwd: remise. Warre was speciaal voor de wedstrijd een dag eerder teruggekomen uit Frankrijk en haalde het laatste halfje binnen. Helmut tenslotte had een partij met wisselende kansen en ging in de uitvluggerfase ten onder. Zo staan we dan na twee ronden onderaan en wordt het een hele klus om daar weg te geraken. Om nog een beetje positief te eindigen: van 10 t/m 16 november neemt HWP in Montenegro deel aan de Europacup. Het team bestaande uit Koen, Thibaut, Helmut, Glen, Rein en Tom is als 23e geplaatst in een veld van 68 ploegen. Gezien de wijze waarop zij omgingen met tegenslag (de vliegtuigmaatschappij ging failliet nadat zij geboekt hadden), zijn de verwachtingen hoog gespannen. We wensen hen veel succes.

Hoewel de uitslag, een 6-4 nederlaag, wellicht anders doet vermoeden, heeft HWP 1 geen schijn van kans gehad tegen Charlois Europoort. Het was knus in Rotterdam-Zuid. We speelden in een kantinetje van een sportclubje. In het midden van het zaaltje stond een bar. Als je van je bord opstond, moest je uitkijken dat er bij de belendende borden geen stukken omvielen. Maar het moet gezegd, de Rotterdammers hadden er alles aan gedaan om de overlast te beperken. Er was ook geen enkele relatie tussen de speelomstandigheden en het resultaat van de wedstrijd. Bij sommige HWP-ers kwamen zelfs herinneringen boven aan onze thuiswedstrijden in een te krap zaaltje in Sluiskil, waarbij er steevast 1 of 2 teams teveel aanwezig waren. Dan de wedstrijd zelf. Slava had met wit zijn traditionele plusje, maar hij slaagde er niet in een beslissende bres te slaan in de verdediging van zijn tegenstander. Koen stond naar eigen zeggen totaal verloren, maar wist te vluchten in een minder toreneindspel. Dat hield hij vakkundig remise. Toen ik een blik wierp op het bord van Glen, constateerde ik dat hij een eindspel met 2 pluspionnen had, maar zijn tegenstander stond hyperactief. Het leek me dat Glen degene was die remise moest maken en dat deed hij overtuigend. Van de partij van Rein heb ik niets kunnen zien. Zelf zei hij na afloop dat hij vreselijk slecht had gespeeld. Dat verklaart wellicht zijn nederlaag. Tom had een vrij vlotte remise op bord 5. Helmut bleek op het laatste moment toch beschikbaar en kan gekroond worden tot onze man of the match. Een eindspel van paard en 4 tegen loper en 3 op één vleugel werd fraai tot winst gebracht. Bij Adrian deden de spelers elkaar geen pijn, maar Warre ging tamelijk kansloos ten onder. Mijn tegenstander offerde een stuk en toen ik dacht dat ik het ergste achter de rug had, bleek het eindspel met een kwaliteit meer toch lastiger dan ik het had ingeschat. De compensatie voor mijn tegenstander was reusachtig en ik ging er toch nog hard af. Simon stond de hele partij een tikje minder, maar uiterst solide. Hij gaf geen krimp en behaalde een verdiende remise. Als toegift loodste hij ons na afloop bovendien naar een uitstekende Italiaan. En hij kon er ook niets aan doen dat zich daar een bejaard gezelschap bevond, waarvan de jarige luid toegezongen werd. In november mogen we thuis tegen BSG.