HWP 1

De Wageningers hebben natuurlijk geen slecht team, maar wat wij lieten zien, leek nergens op. De uitslag was geenszins geflatteerd, integendeel. We leken lange tijd hoogstens drie punten te kunnen halen. Hoe anders dan de wedstrijd van vorig seizoen!

De rampspoed begon al in de aanloop naar de wedstrijd. We hadden wat afzeggingen, maar ook goede vervangers. Nieuwe aanwinst Levon Galoyan liep zijn vervoer mis, waardoor Manuel Colsen nog achter de borden verschijnen moest. Hij zorgde ongetwijfeld voor onze beste prestatie. Remise tegen een tegenstander met 500 ratingpunten meer met een uur minder op de klok. Chapeau!

Voor de rest waren er weinig lichtpunten. Timman won met een fraaie techniek van Thibaut. Helmut had zijn dag niet, maar hij had de afgelopen week ook meer dan 100 uur gewerkt. Dat is wat veel en dat bleek in de partij. Stuk kwijt. Ik mishandelde een stelling die er erg gelijk uitzag. Ook een nul. Drie verliespartijen op de eerste drie borden. Gebeurt ons niet veel.

Kees kwam als een reus uit de opening, maar toen ging het niet goed. Nog net remise. Hetzelfde resultaat voor Hans, maar dat leek me een wonder. Tegenstander Oorebeek had niet in de gaten hoe geweldig hij stond. Johan leek me een klein voordeeltje te hebben, maar het werd nooit veel. Ook remise. Bij Wouter ook al een puntendeling. Ik denk dat eerst Jonker goed stond en daarna Wouter. Misschien zat er meer in. Tieme haalde als laatste een halfje binnen. Daar is ook alles mee gezegd. Simon kan beter dan hij liet zien.

Er is beterschap beloofd voor de volgende match.

We zijn het nieuwe seizoen begonnen met een overwinning. Zonder slag of stoot ging dat niet, integendeel. Tegen het sterke Caissa, degradant uit de Meesterklasse, schommelde de wedstrijd steeds rond de 5-5. Dat we uiteindelijk met 6-4 de hoofdstad verlieten, kwam doordat onze tegenstanders net wat minder scherp waren.

Het begon veelbelovend. Op veel borden bouwden we een aanzienlijke voorsprong op de klok op, en ook de stellingen leken net wat voordeliger voor de onzen. Thibaut M. overklaste zijn tegenstander in grootse stijl. Bravo! Ook Hans leek af te koersen op een overwinning: een voordelig toreneindspel met actievere stukken en een loper tegen een paard. Helaas, het bleek niet genoeg. Remise derhalve.

Ondertussen kwam er wat zand in de raderen. Tom leek overrompeld te worden, Thibaut V. had een minder eindspel, Tieme moest een kwaliteit inleveren en Johan zag zijn voordelige stelling steeds wat minder worden. Aan de andere kant waren er voordelige stellingen van Helmut en de nieuwe kapitein.

In de tijdnoodfase wist Tom toch stand te houden tegen de sterke Bezemer en ander goed nieuws kwam van Helmut en de teamleider die redelijk gelijkmatig hun tegenstanders overmeesterden. Het dubbeltje viel de verkeerde kant op bij Johan en nieuwkomer Simon, die betere stellingen verspeelden en uiteindelijk het onderspit moesten delven.

Zo stond het 4-3 voor ons, maar een blik op de overige stellingen leerde dat het bijzonder lastig zou worden. Thibaut V. en Tieme leken kansloos, terwijl Wouter het grootste deel van zijn voordeel verspeeld had. Wat toen nog volgde, was in weinig handboeken van de logica terug te vinden. Thibaut V. wist met een duivelse truc een patcombinatie op het bord te toveren, Wouter won na veel avonturen en Tieme werd beloond met een halfje voor zijn voorbeeldige strijdlust. 4-6.

Het vlaggeschip van HWP is er net niet in geslaagd om het kampioenschap in de eerste klasse van de landelijke competitie binnen te halen. Een prachtige 7,5-2,5 overwinning op het toch niet kinderachtige LSG II bleek niet voldoende. Concurrent De Stukkenjagers won in een huzarenstukje met dezelfde cijfers van Paul Keres, waardoor beide ploegen op exact hetzelfde aantal match- en bordpunten eindigden. Ook de onderlinge wedstrijd was in een gelijkspel geëindigd. Het reglement bepaalt dan dat uit die onderlinge wedstrijd het onderste bord niet meetelt voor de uitslag. Op dat bord had Tieme Verlinden voor HWP gewonnen, waardoor Stukkenjagers deze wedstrijd met 5-4 heeft gewonnen en het kampioenschap mag opeisen. Een bizar einde van een bewogen seizoen, waarin de Sassenaren hun favorietenrol pas in de laatste twee ronden waar konden maken. Hoewel de domper groot was, bleek de spirit ongebroken en overheerste de overtuiging dat komend seizoen alsnog de promotie naar de Meesterklasse zal worden bereikt. En de sympathieke Tilburgers werd de titel van harte gegund.
De door de kersverse teamcaptain Koen Leenhouts uitgedokterde opstelling, pakte goed uit. Het eerste wapenfeit was een plusremise van Helmut Cardon tegen Stefan van Blitterswijk, de onbetwiste kopman van de Leidenaren. Daarna kwam Wouter Gryson melden dat hij ging winnen, maar die bleek zich vreselijk verrekend te hebben en stond eerder slecht tot verloren. "Het is wel Wouter, hè." zei een van de andere Bruggelingen echter en dat bleek. Hij kromde de rug en wist na lang werken alsnog een punt te scoren. Daarna rondde Thibaut Vandenbussche een meesterlijke partij met veel machtsvertoon af, waarmee hij de herinnering aan zijn moeizame seizoensstart definitief uitwiste. Steven Geirnaert kwam goed uit de opening, deed toen iets niet goed en stond slecht, maar wist vervolgens het kwaliteitsverschil toch makkelijk om te zetten in een vol punt. Op het eerste bord tikte Thibaut Maenhout de krasse knar Leon Konings vakkundig van het bord. Hetzelfde deed Paul Motwani tegen mastodont Henk van Putten, die onze Schotse grootmeester tevergeefs van zijn stuk trachtte te brengen met een paardoffer. Gunter Deleijn wist uit een iets mindere stelling een verwoestende aanval op te zetten en werd geholpen door een flinke tactische fout van zijn tegenstander. Zuur was de nederlaag van topscorer Hans Groffen tegen invaller Termeulen. Na een goed verlopen opening raakte Hans het spoor bijster en werd kundig opgebracht. Nog dramatischer verging het Tieme Verlinden, die zich de hele partij evenwaardig toonde aan zijn sterke opponent, maar in tijdnood zijn mooie stelling jammerlijk vergooide. Koen Leenhouts was als laatste klaar. De nieuwbakken docent Nederlands aan het Reynaert college in Hulst, kwam matig uit de opening. Daarna wist hij de passiviteit van zijn tegenstander echter goed af te straffen en een moeilijk toreneindspel alsnog tot een goed einde te brengen. Zijn inspanningen waren tevergeefs, want nog tijdens zijn partij wist de spion uit Tilburg de uitslag aldaar te melden.

Na de laatste mail van Marnix was er nog slechts één vraag onbeantwoord. Wie was nu toch de ploegkapitein tegen Wageningen? In de auto naar het slagveld ontspon zich zo een eerste gevecht; een machtsstrijd voor het leiderschap waarin het recht van de sterkste zegevierde. Niemand minder dan STEVEN GEIRNAERT werd verkozen tot de grote leider; voor deze cruciale match voor promotie was de keuze voor een geboren leider, boven een oproerkraaier die de wedstrijdformulieren reeds had trachten te verdonkeremanen, inderdaad aangewezen. Voor aanvang veroorzaakte de grote leider reeds enige verwarring door de namen van borden 7 en 8 op het formulier om te draaien, maar met het koelbloedig aanbrengen van twee pijltjes wist hij dit euvel stijlvol en met klasse te verhelpen. In de wandelgangen werd gefluisterd dat dit niet slechts een eerste manoeuvre was om de concurrentie een rad voor de ogen te draaien, maar veeleer een nieuwe manier betrof om het wedstrijdformulier op te dirken.
De match zelf leverde de leider al na amper een uur het recht op 2 pinten van Koen. De éérste pint omdat Koen zonder toestemming van The One remise had genomen. Een tweede pint omdat Koen niet wist wie The One was. Een snelle remise tegen Timman… we verwachten meer van onze SCIM!
Het eerste eendje rolde uit de band van Helmut. De manier waarop hij zijn centrum liet rollen deed denken aan het pletten van een vlieg. Impressive stuff!
Niet lang hierna vulden Hans en onze gniffelende gnoerijdende gnoom de eendenvijver verder aan. Afek schoot een bok, het verkeerde dier, tegen onze gnoom, terwijl Hans gewoon weer zijn bezem had bovengehaald. Prompt won Tieme een tijdnoodsduel waarin hij weer verloren had gestaan, maar zich desalniettemin nooit veel besognes gemaakt had. Ook Wouter zette de puntjes op de i door er met de dame van David vandoor te gaan, na een hele partij druk uitgeoefend te hebben. Wageningen wist vervolgens zijn score wat op te kalefateren toen Johan het onderspit moest delven na een complexe strijd. Onder luid tromgeroffel van Koen vochten de overige strijders ondertussen een steeds bitterder wordende oorlog uit. Thibaut, die gevraagd had iets hoger te zitten dan de ronde ervoor en prompt van bord 9 naar bord 2 gekatapulteerd werd, had in een sterke partij enkele kansen laten liggen om een remise-eindspel te laten eindigen in remise. De kapitein heeft echter geen vraag gehoord? Terwijl Thibaut nochtans aanwezig was geweest bij de voorafgaande machtsstrijd die had uitgemaakt dat niemand minder dan STEVEN GEIRNAERT de ploegkapitein zou zijn? Dos cervesas por favor!
The One mocht na een episch duel tegen een tegenstander die op voorbaat al gedoemd was te moeten vechten tegen de Bierkaai de score aandikken. De laatste gladiator onzer strijdkrachten moest de score helaas weer wat aanlengen, na een spannende partij met wisselende kansen.
Na deze verpulvering staan we terug waar we horen te staan: numero uno, number one, numéro un, Nummer Eins…
Volgende ronde dit verpulveringsproces verderzetten, de eendenvijver uitbreiden zeg maar, met ijzeren determinatie en one big fist; onder luid tromgeroffel, dat is het enige wat ons nog scheidt van meesterklasse. En met zo’n schitterende kapitein kan dat moeilijk nog mislopen.
Tot volgende keer, en zet de flessen maar gereed!

de lakei van STEVEN GEIRNAERT