HWP 1

Ruim twee weken voor Kerstmis en het seizoen voor HWP 1 lijkt alweer voorbij. De Toren Arnhem, een mengeling van titelhouders en sterke jeugd, ging efficiënt met de kansen om en won zeer verdiend met 6-4. Bij aanvang van de wedstrijd zag het er goed uit. De Arnhemmers hadden een tactische opstelling bedacht , waarbij de sterkste spelers aan de borden 4, 5 en 6 zaten. Wij hadden daar Koen, Steven en Helmut. Dat zou wel goed komen. Aan de overige borden was sprake van een flink HWP overwicht. Tot zover de theorie.
Renzo won in een Najdorf een pion op d6, maar zijn koningsstelling leek niet helemaal bulletproof. Dat bleek ook; zwart offerde zich er soepel doorheen, won de witte dame en kon het punt noteren. Hoewel veel later begonnen (tegenstander slachtoffer van de NS, op haar beurt slachtoffer van koperdieven), maakte Thibaut V vlot gelijk. Sterke overwinning. Een nieuwe tegenslag volgde. Helmut leek goed te staan, maar misschien was dat optisch bedrog. Hoe dan ook, het werd een nederlaag en we stonden weer achter.
Nog één keer kwamen we langszij. Mijn tegenstander speelde de opening een beetje ongelukkig, waardoor ik een kwaliteit veroverde. Dat bleek voldoende voor winst: 2-2. Kopman Thibaut M verloor zeer verrassend . Na afloop beklaagde hij zich over zijn openingsspel. Terecht, we zien hem veel liever 1.e4 spelen. Volgende keer beter. Inmiddels had zich een groot drama voltrokken bij Herman. Superieure openingsbehandeling ontlokte bij zijn teamgenoten bewonderende blikken. Het bleek allemaal voor niets toen hij damewinst in 1 over het hoofd zag en vervolgens een stuk weggaf. We gunnen Herman een spoedige revanche.
Paul deed wat van hem verwacht werd en won, maar volgens hem was het een ‘’absolutely crazy game” geweest. Geeft niks, een punt is een punt, Paul. Steven had een spannende partij. Wellicht stond hij ergens beter, maar aan het einde stond hij met lege handen. Tijdens de terugreis bleek hij echter ongebroken en konden we genieten van zijn interessante verhalen over het leven in het algemeen en het zijne in het bijzonder.
Wouter onderstreepte zijn goede vorm en won na een ingewikkelde partij. De 6-4 kwam op het scorebord toen Koen in verloren stelling de tijd overschreed.
We gaan maar weer in de achtervolging.

We zijn weer begonnen. Voor HWP 1 betekende dat een uitwedstrijd tegen RSR Ivoren Toren, een ploeg waar we de laatste jaren meestal van winnen. Zo ook deze keer en dat zonder Thibaut M. en Steven G. Het zag er al snel veelbelovend uit. Aan de borden 3 en 5 hadden de Rotterdammers invallers gezet en Thibaut V. en Tom wisten daar wel raad mee: 0-2. Onze invallers kweten zich beter van hun taak. Wouter Gryson won in een trage partij een paar pionnetjes en dat bleek uiteraard voldoende. Debutant Renzo Ducarmon won met zwart in een knappe partij van de ervaren Nathanael Spaan en kon daarna zijn tijd verdelen tussen vette hiphop en minder vet huiswerk. Het vijfde punt kwam op naam van mijn buurman Johan Goormachtigh die zijn tegenstander plotseling mat zette. Ik was blij dat hij klaar was en vooral dat zijn bord verliet. Mijn tegenstander was in flinke tijdnood en had slechts een kleine 4 minuten voor een zet of zeventien (de increment niet meegerekend). Daarvan had hij maar liefst 3 minuten gekregen van Johan, die voortdurend de verkeerde klok indrukte. Met zo’n teamgenoot heb je geen tegenstander nodig. Toen Johan weg was, moest mijn tegenstander het op eigen kracht zien te redden. Zijn toreneindspel met pluspion veranderde in een toreneindspel met pion minder, maar remise werd het toch: ½-5½. Adrian Roos had zijn grote voordeel zien verwateren, maar hij herpakte zich op tijd en won alsnog. Wat er bij Koen precies misging is op het moment dat ik dit schrijf nog niet duidelijk. De omstanders zochten naar een mat in 3 of 4, maar tegenstander Richard Ammerlaan greep zijn kansen wel: een verrassende nederlaag dus voor Koen. Helmut klaagde dat hij in de opening had geblunderd. Zijn stelling zag er inderdaad niet fris uit, maar die van zijn tegenstander ook niet. Laat in de middag ging de partij voor Helmut verloren. Op dat moment waren Paul Motwani en Oscar van Veen nog niet halverwege. Paul had er zin in en besloot het pionnenloze eindspel met 2 torens tegen toren en loper nog een tijdje door te spelen. Buiten was het al bijna donker, toen Oscar met behulp van de 50 zetten regel zijn verdiende halfje incasseerde. Sommigen onder ons verlangden terug naar de tijd zonder increments, zodat je zeker wist dat je om 19 uur op huis aan kon.

Sinds ik lid ben van HWP ontwikkelt zich langzaam een nieuwe traditie. De voorlaatste ronde wordt in een uitwedstrijd van een Rotterdams team gewonnen en ik ontkom diezelfde ronde niet aan het schrijven van het wedstrijdverslag. Vorig jaar was het te doen in de buitenwijken van de havenstad, met als tegenstander Charlois Europoort. Dit jaar stond een tripje naar het hart van Rotterdam op het programma, alwaar RSR Ivoren Toren zou proberen om onze delegatie punten afhandig te maken.

RSR Ivoren Toren, op rating één van de zwakkere teams in klasse 1B, draait een relatief goed seizoen en bungelt ergens aan de onderkant van de middenmoot. Rechter rijtje dus, maar veilig voor het degradatiespook. Voorafgaand aan de wedstrijd hebben we zelf nog een theoretische kans op promotie, zij het dat de uit de kluiten gewassen schaakmeesters van LSG dan een zeperd moeten oplopen tegen het, met alle respect, beduidend minder sterke Vianen DVP. Onze wedstrijd is dus als een examen dat er naar alle waarschijnlijkheid niet meer toe doet. Een examen waarvoor de HWP’ers met een 8.5 slagen, want 8.5-1.5 wordt de einduitslag op deze zonnige zaterdag. Nee, erg spannend werd het niet.

Gemiddeld hadden we 151 ratingpunten meer achter de stukken zitten en dit vertaalde zich in zes klinkende overwinningen op naam van Paul, Steven, Thibaut, Tieme, mijzelf en Helmut. Het meest opvallende in deze partijen was dat Steven zijn klasse moest laten bovendrijven alvorens hij een materieel voordeel in het eindspel kon omzetten in een punt. Voor de mannen van de Ivoren Toren waren er twee halfjes tegen de solide spelende Tom en Johan, en nog een halfje tegen de met zijn gezondheid kwakkelende Hans. Zat er echt niet meer in voor de Rotterdammers?

Vermoedelijk dachten zij zelf van wel, namelijk op het eerste bord. Daar speelde onze kapitein een partij tegen Leo Kranenburg waarin de evaluatie als een achtbaan op en neer leek te gaan, maar zich tot het slot van de partij nooit in Koen zijn voordeel bewoog. Zoals een kapitein betaamt gaat hij dit seizoen echter enkel ten onder wanneer zijn schip hetzelfde doet. Met een tussenstand van 7.5-1.5 maakte de bemanning van ons vlaggenschip zich dus geen zorgen. Terecht zo bleek. De partij duurde en duurde, de paardvorkjes vlogen de kopman van RSR om de oren, en even voor zeven was de strijd beslecht.

LSG won zoals verwacht van Vianen DVP en kan zich over twee weken tot kampioen kronen door Wageningen te verslaan. Eenzelfde scenario als vorig jaar, want opnieuw bezet Wageningen de tweede plek en wij de derde. Vorig jaar voorspelde ik een nederlaag van Wageningen, hetgeen ons de tweede plek had moeten opleveren. Wageningen haalde vervolgens alles uit de kast en bleef ons toch nog voor. Van mijn kant dus geen prognoses meer. De laatste ronde spelen we tegen het Haagse DD dat de vierde plaats bezet. Geen enkel team in de top van klasse 1B is zeker van zijn plaats, het zal dus spannend worden!