HWP 1

Arnhem, deel 1 van 2 episodes. Dit keer was het zonovergoten ondernemingscentrum van gastclub AVS het decor. Omdat het toch een eindje rijden was, had iedereen een gezonde marge ingebouwd. Paul zelfs 24 uur. Na de gebruikelijke vragenronde over wie wat’s middags had gegeten, begonnen we er om 13u met volle moed aan. AVS moest immers verzwakt optreden en zelf waren we op oorlogssterkte, wat leidde tot een elogemiddelde van precies 200 punten meer.

Het duurde dan ook niet lang vooraleer dit zich op het bord vertaalde. Ikzelf had na 2,5 uur de score geopend. Toen mijn sympathieke tegenstander de druk probeerde te verlichten in een misspeelde isolanistelling liep hij pardoes in een verborgen combinatie. Ook Tieme had een relatief eenvoudige partij. Hij slaagde erin om op tien zetten drie witte pionnen te verdonkeremanen zonder dat zijn opponent daar compensatie voor had.
Nu kwamen de punten snel binnenrollen. Helmuts loperpaar zal Remco De Leeuw wellicht nog enkele nachten achtervolgen in zijn dromen. Vooral de zwartveldige loper terroriseerde de zwarte stelling. Sterke partij van onze man. Tom kwam snel goed te staan nadat zijn tegenstander in een kalme stelling plots de eigen koningsstelling opengooide. Stockfist zal niet 100% tevreden geweest zijn over de afwerking maar hij haalde toch de vis op het droge. Steven zijn stelling had wel een zekere ‘je ne sais quoi’. Het resulteerde in een eindspel met een pionnetje meer dat met de nodige moeilijkheden werd uitgetikt. Even later kon Hans zich tot matchwinnaar kronen. In een partij met wisselende kansen werd remise overeengekomen in een stelling waar enkel zijn tegenstander beter kon staan. We weten echter al langer dan vandaag dat Hansie Hansie een uitmuntend onderhandelaar is. 0,5-5,5.

Onderhandelen was bij Koen niet van doen. Ze zeggen wel eens dat echte schakers Spaans spelen. Met een zeker ‘je m’en foutisme’ volgde hij het bekende recept: stukjes goed zetten, zonnebrilletje aan, verzwakkinkje uitlokken, wurg, wurg, mat. Een complete partij van Daddy Cool. Dat de score niet verder opliep, kwam doordat Paul zijn overweldigende positionele voordeel omzette in een eindspel met een stuk meer dat schijnbaar gewonnen leek maar het blijkbaar niet was; doordat Adrian een pion wou winnen in plaats van mat te zetten en daardoor een stuk verloor en doordat Thibaut V. blunderde in een stelling die hij niet kon verliezen tegen een tegenstander van wie je het niemand gunt tegen te verliezen. Het geblèr van die laatste na de partij zal het verwerken van het verlies er niet gemakkelijker op hebben gemaakt.

3-7. De eerste matchpunten zijn binnen. Het is hopen op een misstap van Apeldoorn maar vooral op een spelniveau zoals dat van vandaag in de volgende rondes. Als we dan zware blunders vermijden, zullen we zeker nog een schare punten pakken. Op 7 maart trekken we naar Arnhem voor episode 2.

HWP 1 is de competitie begonnen zoals het de vorige beëindigde: met een nederlaag tegen de favoriet, dit keer Schaakstad Apeldoorn, net gedegradeerd uit de Meesterklasse. De uitslag, 4-6, was gezien het wedstrijdverloop enigszins verrassend te noemen. We begonnen vandaag met een half punt, door Koen met zwart veroverd in een vooruitgespeelde partij tegen Merijn van Delft. Ook gedurende het verdere verloop van de wedstrijd zouden beide ploegen elkaar niet veel toegeven. Na een paar uur spelen konden we tevreden constateren dat de beide Thibauts aan de goede kant van de streep zaten. Thibaut V leek zelfs al dicht bij een vol punt te zijn. Zorgen waren er wel over Tom, die met wit niets had bereikt, zelfs geen gelijke stelling.
Paul slaagde daar wel in en zijn remise-aanbod werd direct aanvaard. Vervolgens kwamen we op voorsprong. Niet Thibaut V, maar M, was de gelukkige. Bijna elke zet was raak en toen zijn tegenstander een paar mindere zetten produceerde, werd er onmiddellijk geoogst, bravo! Puntje voor dus en dat met een gewonnen stelling bij Thibaut V en een aantrekkelijk plusje bij Steven. Maar ook nog steeds zorgen over Tom en eigenlijk ook al een beetje over Adrian.
De zorgen werden serieuzer toen Thibaut V uit een boeket aan winstwegen net de manier koos die iets minder overtuigend was. Oke, wel een kwaliteit voor, maar toch ook tegenkansen voor Maarten Solleveld, die vervolgens een schwindel uit de kast haalde en afwikkelde naar een eindspel met pluspion. Gelukkig wel direct remise, maar toch een fikse tegenvaller.
De gelijkmaker voor Apeldoorn kwam op naam van Thomas Beerdsen die Tom kansloos liet: 2½-2½. Aan de resterende borden stonden Helmut en Johan op remise, Adrian iets minder en Steven iets beter. Inderdaad, dan missen we nog een bord. Onze debutant Attila Czebe speelde een moeilijke partij tegen Tim Lammens. De ene keer vonden we dat wit beter stond, het andere moment kreeg zwart de voorkeur. Feit is dat Attila op een zeker ogenblik remise kon forceren. Hij had de overige partijen echter scherp in de gaten gehouden en getaxeerd dat hij voor meer dan een halfje zou moeten zorgen. Hij probeerde het nog lang en manoeuvreerde ogenschijnlijk dicht langs de afgrond, maar tenslotte werd de vrede toch getekend.
Inmiddels had zich aan het bord van Adrian een drama voltrokken. In een duidelijk slechtere stelling kreeg hij een plotselinge prachtige kans van zijn tegenstander. Die werd helaas niet benut. Hij won weliswaar een kwaliteit (om optimaal te profiteren had hij die volgens de stuurlui aan de wal juist niet moeten nemen), maar het resterende eindspel was verloren.
Toen ging ook bij Johan het licht uit. Over het grootste deel van de partij kon hij bijzonder tevreden zijn, maar tegenstander Arthur van de Oudeweetering speelde het remise toreneindspel in de tijdnoodfase aanmerkelijk handiger en toverde er nog een vol punt uit. Dit tot opluchting van Steven die het forceren van zijn prettige stelling zo lang mogelijk had weten uit te stellen en nu akkoord mocht gaan met remise.
Het laatste halfje kwam voor rekening van Helmut. Een uur voor de wedstrijd zat hij nog vast in de Randstad en menigeen zou in zijn plaats overwogen hebben huiswaarts te keren. Zo niet bikkel Helmut. Met een flinke achterstand op de klok knokte hij zich door de partij. Het evenwicht leek evenwel nooit echt verbroken.
Daar staan we dan, op plaats 10 in 1B.

De eerste doelstelling van het seizoen was gehaald: bij het ingaan van de laatste ronde hadden we de kans op promotie nog in eigen hand. Er moest gewonnen worden van favoriet Charlois Europoort.
Na anderhalf uur spelen kwam er enige tekening in de strijd. Duidelijk was dat Steven en Koen een zware middag gingen krijgen, maar daar stond tegenover dat de stellingen van Thibaut V, Helmut en Adrian veelbelovend oogden.
De score werd echter geopend op een ander bord en wel door mijn tegenstander, die in een niets-aan-de-hand-stelling een enorme blunder produceerde en na mijn antwoord opgaf. Een flinke meevaller dus. Stefan Docx maakte gelijk voor Charlois. Met vaste hand voerde hij zijn gunstige stelling tegen Koen naar winst.
Johan kreeg een stukoffer over zich heen en ik zag zijn witte koning het open veld in gaan. Het zal wel eeuwig schaak geweest zijn, want de partij was plotseling in remise geeindigd: 1,5-1,5.
De verwachting was dat we snel weer op voorsprong zouden komen, want Helmut had inmiddels beslissend voordeel. Dat gebeurde niet. Eerst moest Tom de handdoek gooien. Het was lastig verdedigen tegen Erik van den Doel die zich vanuit een Maroczy een weg in Tom’s damevleugel vocht. Daarna was Helmut wel aan de beurt en stond het weer gelijk: 2,5-2,5.
De ploegen gaven elkaar weinig toe. Direct nadat Paul de teamleider van Charlois, Michel de Wit, had verslagen, moest Steven capituleren tegen Julian van Overdam. De jonge Rotterdammer had met zijn overwinning een cruciale bijdrage aan het resultaat van de wedstrijd.
Thibaut V en Adrian moesten berusten in remise. Hun tegenstanders, Mher Hovhanisian en Roger Meng, wilden van geen wijken weten en de stellingen waren er niet naar om risico’s te nemen. Zo gingen we de finale in met een stand van 4,5-4,5. Aan de ongelukkige overblijver Thibaut M de taak om het winnende punt binnen te halen. In belang van het team had hij een remise-aanbod van Dgebuadze afgeslagen en ging hij in een zeer onduidelijke stelling met een flinke voorsprong op de klok op zoek naar eeuwige roem. En zo waar, de stuurlui aan de wal zagen kansen en op een bepaald moment sprak men zelfs van een gewonnen stelling. Het mocht niet zo zijn. Dgebuadze speelde de laatste fase overtuigend en won: 4,5-5,5. Na afloop toonde hij bovendien op indrukwekkende wijze aan dat zijn stelling steeds in orde was geweest.
Felicitaties aan de Rotterdammers; ze zijn de terechte kampioenen. We wensen hen veel succes in de Meesterklasse.

Hans was als eerste klaar. Hij kende de openingstheorie beter dan zijn tegenstander, en na een blunder won hij een stuk en de partij. Zo kwamen we binnen het uur op voorsprong en was de trend gezet.
Niet veel later behaalde ook Thibaut M het punt. Met wit kwam hij al vroeg op voordeel, en toen zijn tegenstander op de verkeerde manier tegenspel zocht, rolde hij hem snel op.
Het eerste halfje voor Venlo werd afgedwongen door Joep. Paul stond beter, maar Joep verdedigde sterk, en het voordeel bleek vooral optisch. In tijdnood nam Paul dan maar het zeker voor het onzekere, en zijn remisevoorstel werd aanvaard.
Ikzelf behaalde zowel op stelling als op de klok voordeel in de opening. In het middenspel was het nog spannend maar toen Maarten dameruil forceerde belandde ik in een zeer voordelig eindspel. Een blunder onder tijdsdruk bracht een voortijdig einde aan de partij.
Thibaut V nam met zwart eerst een pion, en wat later een dame. Zijn tegenstander wou het wel nog zien en kreeg het dan ook getoond.
Koen won mooi in zijn kenmerkende stijl: de opening niet helemaal ‘volgens de boekjes’, even verloren gestaan ook, maar uiteindelijk toch een knappe aanvalsoverwinning.
Helmut meende na 10 zetten heel slecht tot verloren gestaan te hebben. Hij had ‘zin om op te geven’, maar wist zich terug te knokken en won alsnog, waardoor de score nog verder werd uitgediept.
Er werden nog 3 halfjes gescoord, waarbij de remise van Johan eigenlijk ook als een overwinning kan beschouwd worden. Venlo had namelijk tactisch zijn nummer 2 wit gegeven op het laatste bord. Johan bleef keurig rechtstaan onder de witte druk.
Adriaans remise kan dan weer een beetje als een nederlaag beschouwd worden. In de opening leek hij op heel groot voordeel te staan, maar ergens moet hij zijn tegenstander hebben laten ontglippen. Hij wist alsnog een eindspel met een pluspion te bereiken, maar een spijtige rekenfout vergooide finaal de winstkansen.
Tom was nog als laatste bezig. In een rommelpot leek hij in serieuze moeilijkheden beland te zijn, maar hij kwam er vanaf met een deugddoende eindspelmassage en een halfje.

Gezien het wedstrijdverloop was onze 2-8 monsterzege dus niet eens geflatteerd. Na de verpletterende overwinningen die we de voorbije rondes geboekt hebben, zal het deugd doen om volgende ronde eens tegen een wat sterkere ploeg uit te komen.
Een mooie opwarmer voor de meesterklasse volgend jaar.