HWP 1

Nog één obstakel restte ons in de strijd om het kampioenschap: DD. In zijn mail aan zijn ploeggenoten had de teamleider aangegeven dat een 8-2 overwinning voldoende zou zijn om de titel te bemachtigen. Het was bijna genant. We hebben in het verleden vaak tegen DD gespeeld en na vele jaren uitslagen rond de 5-5 slaagden we er de afgelopen seizoenen in een paar keer achter elkaar te winnen. Maar 8-2 was niet erg realistisch. Goed, het was de laatste ronde en voor DD stond er niets meer op het spel. Dat was in ons voordeel, want met of zonder Fedorchuk, dat scheelt toch een punt. Wij moesten het doen zonder Paul Motwani en Thibaut Vandenbussche, maar hadden adekwate vervangers in de personen van Attila Czebe en David Roos. De Haagse invallers aan de borden 6 en 8 hadden het lastig. Johan en Adrian brachten ons daar op een 2-0 voorsprong. Steven had als opdracht niet te verliezen van John van der Wiel en kweet zich uitstekend van zijn taak. Een kortsluiting bij David leek de spanning terug te brengen in de wedstrijd: 2½-1½. De meeste andere borden toonden klein tot groot voordeel. Normaal gesproken konden we het vervolg van de wedstrijd met vertrouwen tegemoet zien. Maar vandaag was het niet normaal, want het ging niet alleen om de matchpunten. Thibaut M won overtuigend, Helmut volgde zijn voorbeeld tegen generatiegenoot Peter Gelpke en Koen bracht de stand op 5½-1½. Attila, Tom en ik hadden betere eindspelen, die geduldig uitgespeeld werden met optimaal resultaat: 8½-1½. Kampioen en eindelijk terug naar de Meesterklasse. De beloning was niet misselijk: een heerlijk Chinees buffet en een onemanshow van de voorzitter: een dag om niet snel te vergeten. Dank aan een ieder die zich ingezet heeft. Het was een mooi seizoen.

Op de dag dat HWP 2 en HWP 4 kampioen konden worden reisden wij af naar het verre Vianen. Het zijn rare tijden. Over matchpunten hebben we het al lang niet meer, het gaat alleen nog om zoveel mogelijk bordpunten. Het zal bij concurrent Apeldoorn niet anders zijn. In de sfeervolle zaal ’t Akkertje ging het al snel zeer voorspoedig. Her en der verschenen er veelbelovende stellingen op de borden. De eerste die kon oogsten was Tieme, met zwart en overtuigend. Niet lang daarna volgden Steven, Tom en Helmut: 0-4. Allemaal gevalletjes eenrichtingsverkeer. Zelf stond ik al snel op de rand van winst, besloot het ten onrechte rustig aan te doen, waarna er al spoedig zelfs geen remisekansen meer waren: 1-4. Thibaut M zette zijn technisch gewonnen stelling vervolgens om in een punt: 1-5. Adrian had het moeilijk, maar bereikte toch nog verrassend eenvoudig de remisehaven. Daar stond tegenover dat Johan zijn voordelige stelling ook in remise zag verzanden: 2-6. Koen’s punt hadden we al in het begin van de middag geteld, maar de daadwerkelijke executie volgde enkele uren later. Thibaut V trof de sterkste tegenstander. Hij stond goed, maar de winst was nooit direct voorhanden. Toen die eindelijk in zicht kwam, ging zijn tegenstander door zijn vlag: 2-8 na amper 3½ uur spelen. Vooraf hadden we voor deze uitslag getekend, nu overheerste het gevoel dat er een punt meer uit gehaald had moeten worden. Een smsje uit Amsterdam (bedankt Ivo!) leerde ons dat Apeldoorn met 3½-6½ had gewonnen van Caissa. We lopen uit en staan nu 2½ bordpunt voor. Nog niks beslist dus. Wel in 3F: HWP 2 is kampioen en HWP 3 veilig. Proficiat, dame en heren!

In de strijd om promotie naar de Meesterklasse kregen we Caissa op bezoek. De Amsterdammers hebben het ons in het verleden altijd erg lastig gemaakt. Ik herinner me een aantal gelijke spelen en verscheidene 5½-4½ overwinningen. Vorig seizoen wonnen we ruim (7-3) en die wedstrijd moest dan maar als voorbeeld dienen. Winst noodzakelijk, het liefst met grote cijfers, dat was de op papier eenvoudige opgave. Bij onze tegenstanders ontbrak alleen Hans Ree die van zijn teamcaptain seniorenverlof had gekregen. Diezelfde teamcaptain, oud-HWP-er Ivo Timmermans, gaf Steven de gelegenheid om de score te openen. Veel heb ik van die partij niet gezien, maar ik geloof graag dat het een overtuigende overwinning was. Inmiddels is Steven met 6½ uit 7 topscorer in 1B. Een kleine domper was de remise van Thibaut V. De snelheid waarmee tegenstander Overeem zijn spullen pakte en de zaal verliet, leek mij te duiden op een zege van onze man, maar de teleurgestelde blik van Thibaut sprak boekdelen: “Hij was alleen maar uit op remise”. Dat was ik ook, nadat ik in een lastige partij definitief de draad was kwijtgeraakt en in een verloren stelling was beland. In de verte gloorde nog wel een vage eeuwig schaak combinatie. Een paar onnauwkeurige zetten van mijn tegenstander later bleek ik plotseling een winnende aanval in handen te hebben. Een gestolen overwinning, maar die tellen gelukkig ook mee. Pieter Steen maakte zijn debuut in de eerste ploeg met een verdienstelijke zwartremise en bracht daarmee de stand op 3-1. Aan de overige zes borden varieerde de prognoses van heel slecht (Johan) tot heel goed (Koen, Helmut, Rein). Zoals zo vaak keerden de kansen in het vierde uur. Helmut belandde in een toreneindspel dat maximaal een half punt kon opleveren. Gelukkig logenstrafte hij de pessimisten en haalde het halfje ook daadwerkelijk binnen. Bij Johan verscheen uit de ruïnes van zijn Konings-indische stelling plotseling een eindspel met een stuk meer. Helaas verzekerde het woud aan compenserende pluspionnen wit van remise. Over de partij van Koen valt op dit moment alleen te melden dat de indruk bestond dat hij zijn voordeel was kwijtgeraakt en met een bijzonder onduidelijk eindspel zat opgescheept. Enkele zetten later was de partij klaar en het punt voor Koen. Adrian had aan een lange theoretische openingsvariant een kwaliteit overgehouden, maar het zwarte loperpaar compenseerde dit steeds overtuigender. Remise derhalve. Daarmee was de winst binnen en konden we aan de bordpunten gaan denken. Bij kopman Thibaut M hadden we lang het gevoel dat hij overeind zou blijven. Helaas trof hij in een nadelig eindspelletje juist de persoon die daar wel raad mee weet. Grootmeester Paul van der Sterren verzilverde zijn voordeel op instructieve wijze. Net als in de vorige ronde in Arnhem had Rein een beter eindspel dat heel rustig en met vaste hand tot winst werd gevoerd. Daarmee kwam de eindstand op 6½-3½. Helaas won concurrent Apeldoorn met 7-3 van De Toren, zodat onze voorsprong nu 1 bordpunt bedraagt. Over drie weken mogen we weer. Wij naar Vianen, Apeldoorn op bezoek bij Caissa.