HWP 1

In de 6e ronde kregen we LSG IntelliMagic, vanaf nu kortweg LSG genoemd (excuses aan de sponsor), op bezoek. LSG is op papier al jaren een maatje te groot voor ons, maar in de praktijk een tegenstander waartegen we regelmatig punten halen. Het begin was ook nu weer veelbelovend. Twee niemendalletjes aan de borden van Steven en Tom gingen vergezeld van een onverwacht gelukje. Adrian veroverde kort na de opening een volle dame. Niet veel later kwam daar nog een punt bij van Koen, die zijn tegenstander met zwart volledig overspeelde: 3-1. De Leidse teamleider trok het niet meer en sprak over een 6½-3½ of zelfs 7-3 prognose. Om hem enigszins tot rede te brengen nam ik hem mee naar de bar, waar een koel frisdrankje hem tot rust bracht. Wij weten namelijk wat er nog allemaal mis kan gaan in een wedstrijd van HWP 1. Aan de meeste borden waren nog geen duidelijke conclusies te verbinden, al zag het er bij Attila en Glen goed uit en bij Rein en vooral bij Thibaut iets minder mooi. Thibaut redde het inderdaad niet, maar een flinke tegenvaller was dat Glen’s tegenstander met een trucje remise kon forceren. Jammer, maar nog altijd een positieve score: 3½-2½. Bij Attila was intussen iets vreselijk misgegaan. Zijn veelbelovende stelling was plotseling veranderd in een ruïne. Helmut daarentegen leek de zaak volledig onder controle te hebben en het nadeeltje van Rein nog steeds binnen de perken. Johan had een lastige stelling en die verslechterde in rap tempo. De nederlaag was daarna dan ook niet verrassend. Wel verrassend was dat Helmut plotseling ontspoorde. Achteraf bleek dat hij onderweg nog ergens een goede winstkans gemist had. Zo zaten we tegen een 3½-4½ achterstand aan te kijken met een verloren eindspel van Attila en een inmiddels vrijwel gelijk eindspel bij Rein. Rein maakte inderdaad remise en hulde aan Attila die het eindspel nog wist te keepen. Al moet gezegd dat zijn tegenstander een aantal directe winstvarianten miste. Eindstand 4½-5½. Volgende maand komt de enigszins afgeschminkte landskampioen op bezoek. Een mooie gelegenheid om aan onze eindsprint te beginnen.

De opdracht voor deze belangrijke wedstrijd tegen MuConsult Apeldoorn was duidelijk: de witspelers moesten winnen. Wat er op de zwartborden nog bij zou komen was bonus. Na afloop konden we vaststellen dat de zwartspelers zich iets beter aan de afspraak hebben gehouden. De eerste tussenstand die ik doorkreeg was 2-0 voor Apeldoorn. Ashote verloor tamelijk kansloos en datzelfde dacht ik van Rein. Achteraf bleek dat hij onderweg de winst gemist had. Maar goed, nog geen man overboord want beiden hadden zwart. We sloegen hard terug met wit. Eerst Steven die weer eens aantoonde dat de Ruilvariant van het Slavisch helemaal niet tot slap spel hoeft te leiden. Daarna Thibaut, die blij was met zijn overwinning, maar niet tevreden over de partij. Wel tevreden, en terecht, was Helmut. Zijn tegenstander zal een vreselijke middag hebben gehad. En zo stond het 2-3 en was het weer tijd voor een paar zwarte nullen. Ik geloof dat Martijn niet veel kans heeft gehad, maar Adrian stond lang heel behoorlijk. 4-3 achter nu en een blik op de resterende borden leerde ons dat we het niet gingen redden. Koen en Tieme stonden slecht met wit, ik met zwart. Out of the blue kreeg Koen een remise aanbod. Hij sloeg het af in het belang van het team, maar al snel bleek dat zijn stelling nog slechter was dan gedacht. Een schrale troost was dat mijn tegenstander in de technische afwikkeling wat steken liet vallen, waardoor ik met remise kon ontsnappen. Tieme’s tegenstander deed het beter. 3 uit 5 met wit en ½ uit 5 met zwart. Door deze nederlaag zakken we naar de plaats die we zo goed kennen, waar we ons thuis voelen en van waaruit we tot grootse daden in staat bleken. Kortom, de situatie is hopeloos, maar er kan nog van alles gebeuren.

HWP 1 heeft de 4e ronde wedstrijd tegen Groninger Combinatie met 3½-6½ verloren. Een regelmatige nederlaag waar niet veel op af te dingen was. We speelden onze thuiswedstrijd in Bunschoten, waar we zeer gastvrij ontvangen werden. Dank aan de mensen van En Passant!
Glen speelde aan bord 1 tegen Daan Brandenburg. Het was een partij die lang in evenwicht was, maar bij de overgang van middenspel naar eindspel kreeg Glen de beste kansen, nadat die niet benut werden, moest hij een mindere stelling verdedigen. Hij slaagde daar gelukkig wel in. De partij aan bord 2 tussen Koen en Bonno Pel leek binnen een uurtje beslist te worden. Een mislukte opening van de Groninger was daar verantwoordelijk voor. Koen koos niet voor de harde lijn, maar deed het erg rustig. Een beetje te rustig. De overwinning was echter nimmer in gevaar. Op bord 3 trof Helmut Sipke Ernst. Het leek me een partij waarin Ernst steeds een klein plusje had, maar in werkelijkheid heeft Helmut eigenlijk geen kans gehad. Een tamelijk geruisloze nederlaag. Dan komen we bij een partij waar we duidelijk meer hadden kunnen bereiken. Aan bord 4 kreeg Tom in het middenspel de betere kansen tegen Jan Werle. Die verdedigde zich naar behoren en een remise leek dan ook de logische uitslag te worden. Tot Tom in het verre eindspel een flinke bok schoot en de partij onverwachts alsnog verloren ging. Bord 5 wilde ik aanvankelijk overslaan in dit verslag. Een rustige remise tussen Rein en Erik Hoeksema. Het betekende wel het einde aan de reeks nullen van Rein. We maken ons op voor betere tijden. Nog zo’n saaie, ik bedoel rustige partij aan bord 6. Er gebeurde helemaal niets tussen Ashote en Jan Baljé. Ook hier remise dus. Behoorlijk wat geluk hadden we aan bord 7, waar Adrian verschillende keren ontsnapte. Tegenstander David Slagter verzuimde steeds de trekker over te halen en Adrian bereikte ternauwernood een remise eindspel. Vreemde taferelen aan bord 8. Johan kreeg al snel in de opening een pion cadeau van Jasper Geurink. Hij neutraliseerde de aanvalskansen van zwart en 60 zetten lang varieerde het stellingsoordeel van beter via veel beter naar gewonnen en terug. Groot was de verbazing dan ook toen Johan plotseling remise aanbod en nog groter toen zijn tegenstander besloot door te spelen, in een verloren stelling. De partij kreeg een passend slot toen er eeuwig schaak volgde in een nog steeds gewonnen stelling voor Johan. Zelf werd ik aan bord 9 slachtoffer van een voorbereide variant van Maurice Schippers. Zijn nieuwtje bleek achteraf minder gevaarlijk dan de partij liet zien. Ik slaagde er echter niet in het juiste antwoord te vinden en na een paar keer de beste zet gemist te hebben, belandde ik in een verloren eindspel. Aan bord 10 debuteerde Martijn. Tegenstandster Iozefina Paulet snoepte een pionnetje in de opening, maar Martijn had daarvoor meer dan voldoende compensatie. Maar het voordeeltje verwaterde en de compensatie verdween. Helaas werden een paar plotselinge kansen in het eindspel niet gegrepen en ging de partij verloren.