HWP 1

Op 29 april 2016 werd de laatste ronde gespeeld in de ZSB Avondcompetitie.
In de hoogste klasse in deze competitie komt HWP uit met 1 team onder de naam HWP A. HWP A stond bij het ingaan van de laatste ronde op de 3e plaats en kon geen kampioen meer worden. Diverse HWP spelers hadden andere verplichtingen, maar HWP is een vereniging met een flexibele instelling zodat er een fantasieteam uit de bus kwam. Andre als vertegenwoordiger uit België, Henk als Axelaar tegen de Axelaren, Manuel als bestuurslid en Martin om zijn debuut in het A team te maken. Wie is Martin eigenlijk? Intussen is mij bekend dat Martin 72 jaar is, amper een week lid en kan schaken. Ongeveer 40 jaar geleden was hij zeer actief en speelde in de Hoofdklasse. Zo heette toen de hoogste klasse van de KNSB. Het is dus al 40 jaar geleden dat hij zijn laatste competitiepartij speelde. Vandaag was al goed waar te nemen dat hij niet bang uitgevalllen is en het ritme, vooral het fischertempo de zwaarste tegenstander is.Zijn partij liep remise toen het pionneneindspel net niet te winnen was. Ook Henk speelde remise, die partij was heel interessant, vooral na een pionoffer van Henk, dat waarschijnlijk niet correct was, maar voor tegenstander Arjo een hele kluif. Arjo vond dan toch de juiste verdediging en Henk had niet meer dan eeuwig schaak.
Ons topbord André verslikte zich in de Axelse topper Peter Kalisvaart en Manuel moest enkele onnauwkeurige zetten met een nederlaag bekopen tegen routinier Theo de Putter. 3-1 verlies en dat is niet geflatteerd. Beide teams eindigen na vandaag gelijk in de middenmoot.

Het was een spannende middag in Bloemendaal. Drie ploegen nog in de race om het al gedegradeerde Utrecht te vergezellen naar de 1e klasse. Voor HWP was het zaak minstens hetzelfde resultaat te behalen als Rotterdam of meer matchpunten te scoren dan BSG. Een lastige opgave, want ook voor onze tegenstander, SISSA, stond er nog het nodige op het spel. Bij een misstap van En Passant konden de Groningers nog kampioen worden.
We begonnen voortvarend aan deze moeilijke klus. Attila verving Steven (die elders de liefde aan het vieren was) en onze Hongaarse vriend deed wat er van hem verwacht werd. Zonder veel tijd te spenderen vergaarde hij wat voordeeltjes tegen Nick Maatman en maakte hij het vervolgens hardhandig af. Ook de teamleider kweet zich uitstekend van zijn taak. Eerst was hij verantwoordelijk voor een kansrijke opstelling en tijdens de wedstrijd toonde hij zich bereid de zwaarste klap op te vangen. Een openingsfout tegen Jorden van Foreest was vrijwel direct fataal. Weinig tijd om te treuren, want al snel kwam de boodschap dat verder bijna iedereen beter stond. Dat was een flinke meevaller. Rein en Thibaut M wonnen zeer overtuigend en het volgende punt leek bij Tom te vallen. Ook hij had zijn tegenstander volledig overspeeld, maar net toen we dachten dat het 4-1 zou worden, ontstond er kortsluiting en werden de bordjes ras verhangen: 3-2.
Tijd om even bij de concurrenten te kijken. Veel remises bij Rotterdam, dat kon nog alle kanten op. BSG leek te gaan verliezen. Dat betekende dat we het schema van 5-5 erbij moesten pakken.
Helmut kwam er naar eigen zeggen niet aan te pas. Dat gebeurt zelden, maar helaas vandaag wel. Lucas van Foreest scoorde zijn eerste grootmeesternorm. Het is hem van harte gegund, maar daardoor werd het wel 3-3.
We hadden nog een mooie stelling. Koen leek te gaan winnen tegen Ilja Zaragatski, die ook nog eens in hevige tijdnood was. Het mocht niet zo zijn. De Duitser was aalglad en zeer creatief. Menig speler zou uit frustratie te ver zijn gegaan, maar Koen beheerste zich en koos professioneel voor eeuwig schaak: 3,5-3,5. Het restant was veelbelovend. Johan had een remise-achtig toreneindspel, Adrian een eindspel met een pluspion, die niet veel waard leek en Thibaut V een op het oog gewonnen stelling. Dat zou moeten lukken, want zo’n dag was het vandaag.
Adrian moest berusten in remise, maar Thibaut V zorgde voor een fraaie finale en won op elegante wijze. Daarmee waren de 5 bordpunten binnen. Voldoende voor handhaving, want BSG had zoals verwacht verloren van de nieuwe kampioen En Passant (proficiat, heren). Helaas slaagde Johan er niet in de remisehaven te bereiken. Eindstand: 5-5.
Dank aan Kennemer Combinatie voor de gastvrijheid. Het was een mooie middag in Bloemendaal. HWP dus nog een jaartje in de Meesterklasse. Dank aan alle spelers voor jullie inzet. Het was weer een genoegen om jullie teamleider te mogen zijn.

De ronde begon goed voor ons team. Ikzelf kreeg tegen Frans Cuijpers na de opening vanuit een gelijke stelling plots een kwaliteit cadeau. Mijn tegenstander vocht nog wat door, maar ik gaf het niet meer uit handen. Helmut was als volgende klaar. Martin Martens was iets te creatief geweest in de opening en daar wist onze man in vorm wel raad mee. Iets later had Thibaut M remise gespeeld. In een iets mindere stelling stelde hij remise voor op het moment dat hij wat tegenspel kreeg. Hing Ting Lai nam het aanbod aan, wat op dat moment toch nog in ons voordeel leek, maar het tij begon nu wel te keren.
Johan was na een goeie opening de controle aan het verliezen tegen toptalent Kazarian. Gelukkig kon hij nog op tijd aan de noodrem trekken. Minder gelukkig verging het onze andere man in vorm. Koen leek op het eerste zicht tegen Ftacnik nog wel ok uit de opening gekomen te zijn, maar werd vervolgens toch vrij overtuigend aan de kant gezet. Ook in de analyse was de grootmeester indrukwekkend. Tom was dan weer de held van de dag met een mooie aanvalsoverwinning op de sterke GM Reinderman. Die laatste dwong Tom tot een leuk stukoffer, iets wat hij dankbaar aannam en afstrafte.
Thibaut Vdb won vrij overtuigend tegen Kevlishvili, na afloop wist hij met blijdschap te melden dat het zijn eerste overwinning was in 23 partijen! Opluchting bij het team, want daarmee waren de 5 punten binnen. Gelukkig maar, want er kwam ook niets meer bij.
Rein verloor het eindspel tegen Rini Kuijf in een partij waar hij nooit echt in kwam. Tieme verloor tegen Johan Quist ook ver in het eindspel, nadat hij eerder de remise uit de weg gegaan was. En ook Adrian moest uiteindelijk de duimen leggen tegen Alexander Danin, het konijn. Niemand van ons kende de speler, maar hij leek toch een potje te kunnen schaken. Adrian knokte weliswaar hard, en wellicht was het wel ergens te houden, maar het mocht niet zijn…
5-5 lijkt uiteindelijk wel een vrij faire uitslag. Helaas heeft BSG ook niet verloren, waardoor onze uitgangspositie niet ideaal is voor behoud. Alles hangt nu af van de laatste ronde.

Soms word je er bewust van gemaakt dat het maar een spelletje is. Onze gedachten zijn bij onze teamcaptain Hans die al enkel weken een partij met wisselende kansen speelt met zijn gezondheid. Word snel weer beter, Hans!
En ook Paul wensen we veel sterkte.

De match zelf dan. Natuurlijk waren we kansloos, al was het team van En Passant een stuk minder grootmeesterlijk dan we van hen gewoon zijn. Maar ook wij hadden met afzeggingen te kampen en Simon en Frans vielen in. Onze voorzitter legde voor de match de lat heel hoog voor Frans, waarop die riposteerde dat je zo ook gemakkelijker onder de lat door kunt wandelen.
Ik heb niet zo heel veel gezien van de andere partijen doordat ik de tweede helft van mijn partij zelf aan het bord gekluisterd zat. Wat ik wel goed gezien heb, is de openingsfase van elke partij. En dat geeft ook een goed idee van de rest van die partijen. Want goed begonnen is half gewonnen, nietwaar?

Ik begin met wat ik “de bedachtzamen” zal noemen.
Op bord 10 hadden we Frans zitten. Natuurlijk is zo’n partij in meesterklasse een ongelooflijke ervaring en krijg je gegarandeerd nog eens een goede tegenstander ook. Voor Frans het sein om alles zeker minstens 5 keer uit te rekenen en ruim de tijd te nemen voor de opening. Het oogde wel redelijk op het bord en er werd ook met de nodige schwung een aanval opgezet. Ik vermoed dat er vervolgens een acuut gebrek aan tijd opspeelde toen het echt om de knikkers ging.

Op bord 9, net naast mij, was het zo mogelijk nog erger. Na anderhalf uur schaken hadden beide heren 7 zetten op het bord gegooid. Zéven! Ik vraag me dan altijd af waar ze dan eigenlijk over nadenken. Ik leerde dat je de pionnen in het midden zet, de stukken in het spel brengt en de koning veilig zet. Een mat is nog niet in zicht en ook tactisch lijkt er niets aan de hand, dus kan het een beetje vooruitgaan? Maar ongetwijfeld is dat te simplistisch gezien van mij. Simon en zijn tegenstander waren diep in gedachten verzonken. Het was niet meer overpeinzen, ik vermoed dat het woord “contempleren” hier meer op zijn plaats is. Het leek me ook eerder een stijloefening: beiden hadden nog een pijp mogen hebben om aan te lurken en een baardje om bedachtzaam en een tikje verstrooid in te strijken en het plaatje was af geweest. Toen de kaap van 10 zetten bereikt werd, was het meest belangwekkende deel van de partij dan ook achter de rug. De resterende zetten werden sneller afgehaspeld en aan de banale dingen in de schaakpartij zoals combinaties werd minder tijd besteed. Het draaide niet goed uit voor onze man.

Helmut was vandaag ook een starter met een treuzelende tred. En dat is natuurlijk in de kaart spelen van Ikonnikov, want dat is waar de grootmeester bijzonder sterk in is. Met allemaal kleine zetjes weet hij een zwakte te vinden en te bestoken, zo heb ik het hem al vaak zien doen. Helmut stond onder lichte druk maar kraakte niet. Tot het verre eindspel dan, want daar kraakte hij plots wel.

De volgende categorie zal ik de “praktische spelers” noemen. Langzaam je weg zoeken in de opening maar een nadeeltje is aanvaardbaar zolang je maar voldoende tijd over houdt voor komende cruciale fases.
Rein pakte het zo aan. Nijboer speelde een zijvariantje tegen de Siciliaanse Najdorf maar Rein opteerde voor de mindere stelling met een duidelijk plan. Het bleek de goede keuze, want met een pion minder hield hij stand.
Hetzelfde verhaal bij Steven: een beetje een passieve opening leek naar een inferieure maar wel speelbare stelling te leiden Hier was de beloning voor de hardnekkigheid iets groter, want plots overspeelde Bosboom zijn hand en had Steven het volle punt geïncasseerd.

Adrian kreeg iets vreemds tegen en gooide er een paar clichézetten tegen aan. Het was voldoende om een pion te incasseren. Ook in deze partij trok de trend van de opening zich door, want het werd Adrian echt niet lastig gemaakt. Mooie overwinning.

Tieme heeft misschien wel de meest praktische openingskeuze. In veel partijen, met wit of met zwart, komt hetzelfde systeem op het bord. Toen zijn tegenstander het niet echt voortvarend aanpakte, had ik dan ook een snelle aanval verwacht van de witjes. In de plaats daarvan leken de stukken van Tiemen elkaar voor de voeten te lopen en werd het één grote struikelpartij.
Toch een score van 50% voor onze meer praktisch ingestelde ploeggenoten.
En dan nog de roekelozen of de snelheidsduivels.

Laat ik eerst beginnen met mijn eigen partij. Ik kon een voorbereiding van 2 jaar terug op het bord gooien waardoor ik veel voorsprong op de klok nam. Mijn voorbereidingen zijn echter van dusdanige kwaliteit dat ik dankzij die kennis niet 0,70 minder sta volgens de computer, maar dat het beperkt blijft tot een nog steeds ferm nadeel van 0,50. Dat komt er van als je van die half dubieuze openingen speelt. Hoe het ook zij, Alina was voldoende onder de indruk om rond zet 18 al geen voordeel meer te hebben. Vervolgens herhaalde ik nog eens het dubieuze stuntje van mijn voorbereiding en werd ik simpel opgerold.

Thibaut pakte het ook zo aan: een licht dubieuze variant aan hoge snelheid op het bord gebracht, vervolgens allerlei wilde dingen overal op het bord maar evengoed een nul.

Onze derde snelheidsduivel was Koen. Tegen zet 18 had hij voor de vorm en uit gêne wat minuten laten wegtikken op de klok, want eigenlijk was het voor iedereen wel duidelijk dat Koen het nog steeds kende en het ook de komende 10 zetten nog kende. Smeets zwoegde hard, maar werd overspoeld door een vloedgolf aan tijdnood. Zo kant het ook.

Volgende ronde staat onze belangrijkste match van het seizoen op het programma. Afzeggingen kunnen vanaf nu aan Marnix gemeld worden.