HWP 1

Reeds op voorhand wisten we dat er in Rotterdam een loodzware opdracht op ons zou wachten. Door afzeggingen moest er zwaar in de buidel van het tweede team worden getast en ondanks de extra krachten die HWP 2 voorzag, begonnen we de wedstrijd met 2 forfaits.

Pathena trad bovendien sterk aan met o.a. 3 grootmeesters. Desondanks werd er op elk bord gestreden en pas tegen de eerste tijdscontrole vielen er resultaten te noteren.

Arno werd verrast door een zeldzame variant in de Paulsen variant van het siciliaans. Zijn stukken kwamen in het middenspel wat onhandig te staan en zijn hoger gerankte tegenstande werkte keurig af.
Tom zijn tegenstander gaf in een Engelse stelling optimistisch het loperpaar op in ruil voor structurele verzwakkingen. Wit leek echter enkele tempo’s te kort te komen en Tom kon de dynamiek van zijn loperpaar versilveren.
Koen drukte heel de partij maar moest tevreden nemen met remise. Het leek me niet dat er op een bepaald moment meer had ingezeten.
Zelf bleef ik in het zelfde bedje ziek. Een mooi voordeel rond zet 20, vervolgens een paar slechte beslissingen nemen en de beloftevolle stelling nog verliezen.
De drie grootmeesters van Pathena tekenden alle drie voor een punt. Helmut kwam minder uit de opening, verdedigde zich taai maar moest zich na het missen van een duidelijke remisevariant, gewonnen geven. Ook Adrian stond snel niet super. Hij kon afwikkelen naar een verdedigbaar maar tricky toreneindspel en moest uiteindelijk ook buigen onder het elogewicht. Glen had minder kansen. Zijn tegenstander speelde het gecompliceerd dame-indisch uitstekend en zonder echt duidelijke fouten te maken, belandde Glen in een verloren eindspel.
Nele zorgde voor een laatste lichtpuntje met een vechtremise in een interessante modernpartij.

Zo eindigde het op een (te) zware 8-2 en maken we ons op om in schoonheid (tijdelijk) afscheid te nemen van de meesterklasse.

In de 6e ronde kregen we LSG IntelliMagic, vanaf nu kortweg LSG genoemd (excuses aan de sponsor), op bezoek. LSG is op papier al jaren een maatje te groot voor ons, maar in de praktijk een tegenstander waartegen we regelmatig punten halen. Het begin was ook nu weer veelbelovend. Twee niemendalletjes aan de borden van Steven en Tom gingen vergezeld van een onverwacht gelukje. Adrian veroverde kort na de opening een volle dame. Niet veel later kwam daar nog een punt bij van Koen, die zijn tegenstander met zwart volledig overspeelde: 3-1. De Leidse teamleider trok het niet meer en sprak over een 6½-3½ of zelfs 7-3 prognose. Om hem enigszins tot rede te brengen nam ik hem mee naar de bar, waar een koel frisdrankje hem tot rust bracht. Wij weten namelijk wat er nog allemaal mis kan gaan in een wedstrijd van HWP 1. Aan de meeste borden waren nog geen duidelijke conclusies te verbinden, al zag het er bij Attila en Glen goed uit en bij Rein en vooral bij Thibaut iets minder mooi. Thibaut redde het inderdaad niet, maar een flinke tegenvaller was dat Glen’s tegenstander met een trucje remise kon forceren. Jammer, maar nog altijd een positieve score: 3½-2½. Bij Attila was intussen iets vreselijk misgegaan. Zijn veelbelovende stelling was plotseling veranderd in een ruïne. Helmut daarentegen leek de zaak volledig onder controle te hebben en het nadeeltje van Rein nog steeds binnen de perken. Johan had een lastige stelling en die verslechterde in rap tempo. De nederlaag was daarna dan ook niet verrassend. Wel verrassend was dat Helmut plotseling ontspoorde. Achteraf bleek dat hij onderweg nog ergens een goede winstkans gemist had. Zo zaten we tegen een 3½-4½ achterstand aan te kijken met een verloren eindspel van Attila en een inmiddels vrijwel gelijk eindspel bij Rein. Rein maakte inderdaad remise en hulde aan Attila die het eindspel nog wist te keepen. Al moet gezegd dat zijn tegenstander een aantal directe winstvarianten miste. Eindstand 4½-5½. Volgende maand komt de enigszins afgeschminkte landskampioen op bezoek. Een mooie gelegenheid om aan onze eindsprint te beginnen.

De opdracht voor deze belangrijke wedstrijd tegen MuConsult Apeldoorn was duidelijk: de witspelers moesten winnen. Wat er op de zwartborden nog bij zou komen was bonus. Na afloop konden we vaststellen dat de zwartspelers zich iets beter aan de afspraak hebben gehouden. De eerste tussenstand die ik doorkreeg was 2-0 voor Apeldoorn. Ashote verloor tamelijk kansloos en datzelfde dacht ik van Rein. Achteraf bleek dat hij onderweg de winst gemist had. Maar goed, nog geen man overboord want beiden hadden zwart. We sloegen hard terug met wit. Eerst Steven die weer eens aantoonde dat de Ruilvariant van het Slavisch helemaal niet tot slap spel hoeft te leiden. Daarna Thibaut, die blij was met zijn overwinning, maar niet tevreden over de partij. Wel tevreden, en terecht, was Helmut. Zijn tegenstander zal een vreselijke middag hebben gehad. En zo stond het 2-3 en was het weer tijd voor een paar zwarte nullen. Ik geloof dat Martijn niet veel kans heeft gehad, maar Adrian stond lang heel behoorlijk. 4-3 achter nu en een blik op de resterende borden leerde ons dat we het niet gingen redden. Koen en Tieme stonden slecht met wit, ik met zwart. Out of the blue kreeg Koen een remise aanbod. Hij sloeg het af in het belang van het team, maar al snel bleek dat zijn stelling nog slechter was dan gedacht. Een schrale troost was dat mijn tegenstander in de technische afwikkeling wat steken liet vallen, waardoor ik met remise kon ontsnappen. Tieme’s tegenstander deed het beter. 3 uit 5 met wit en ½ uit 5 met zwart. Door deze nederlaag zakken we naar de plaats die we zo goed kennen, waar we ons thuis voelen en van waaruit we tot grootse daden in staat bleken. Kortom, de situatie is hopeloos, maar er kan nog van alles gebeuren.