HWP 1

HWP 1 heeft goede zaken gedaan in de uitwedstrijd tegen DSC: een verdiende 4-6 overwinning en daarmee kwamen de Delftenaren nog goed weg. Renzo opende het bal met een overtuigende winstpartij. Zijn tegenstander wist na de opening niet meer hoe hij verder moest. Daarna was het voor Renzo binnen zonder kloppen. Een soortgelijke ervaring had Helmut in het Oud-Zeeuwse onderonsje tegen Matthieu Freeke: veel theorie, daarna verslechterde de Delftse stelling met de zet. Bij Attila deze keer geen hachelijke avonturen. Hij verbruikte zelfs redelijk wat bedenktijd en dat alles leidde tot een 0-3 voorsprong. Die werd geconsolideerd door Simon en Zoltan. De match-zege liet nog even op zich wachten na een nederlaag van Koen vanuit goede stelling. Glen won overtuigend. Althans dat vermoed ik, want ik heb er niet veel van gezien. Een stuk meer tegen veel pionnen, is het enige wat ik er van heb meegekregen. Aan Rein de eer om de 5½ te scoren. Hij was niet tevreden en wij ook niet, want hij had de hele middag een vorstelijke stelling. Zo kwamen we op 2½-5½. De teamleider had veel te laat door dat hij, nadat een betere stelling was verzand, nog moest vechten voor een half punt. Zijn tegenstandster kende geen genade. Ook bij Thibaut had er meer in gezeten, maar hij moest eeuwig schaak toestaan. Zo blijven we in de race, al staan we wel wat bordpunten achter op De Stukkenjagers.

We hadden gehoopt eens flink aan de bordpunten te kunnen werken, maar kwamen bedrogen uit. De 6-4 overwinning op UVS was misschien wel meer dan waar we recht op hadden.
Onze tegenstanders verschenen met slechts negen man. Daardoor begonnen we met een 1-0 voorsprong en kon Helmut onverrichter zake naar huis. Paul voegde er een halfje aan toe tegen een tegenstander die veel sterker speelde dan zijn rating. Een flinke meevaller verscheen aan het bord van Glen. Die had lange tijd een structureel voordeeltje, maar dat liet hij glippen en hij moest vervolgens zwaar in de verdediging. Een welkome blunder van zijn tegenstander bracht een onverwacht punt. Dat was niet het geval bij Simon. In de opening was er iets mis gegaan en dat bleek niet meer geheel te repareren. Zo stond het 2½-1½.
Tijd voor een nieuwe meevaller. Zowel Johan als zijn tegenstander kwamen er pas na enige tijd achter dat de vlag van de Nijmegenaar gevallen was. Dat was een punt meer voor Johan dan de stelling beloofde. UVS deed weer iets terug. Frederic verloor tamelijk kansloos: 3½-2½.
Vervolgens werd de wedstrijd in ons voordeel beslist. Renzo speelde een moeilijke partij, maar won overtuigend. Daarna kon ik de matchpunten veiligstellen na een partij waar mijn tegenstander weinig vreugde aan beleefd had.
Rein probeerde vervolgens van bijna niets iets te maken, maar slaagde daarin niet en Koen ging onderuit in een moeilijk eindspel met kwaliteit meer, maar flinke compensatie voor zijn tegenstander.

De eerste punten zijn binnen. In Amstelveen werd thuisploeg Zukertort met 6-4 verslagen. De basis daarvoor werd gelegd door Simon die ons in een vooruit gespeelde partij op voorsprong had gezet en daarna met een gerust hart op vakantie naar Japan vertrok. En nu maar hopen dat Kim Jung-un zich de komende tijd een beetje gedeisd houdt.
Op de wedstrijddag zelf troffen we nog wel de nodige obstakels. Rijkswaterstaat had besloten de A58 geheel af te sluiten, zodat ik me na anderhalf uur reizen nog tussen het langzaam rijdende verkeer in Krabbendijke bevond. Amstelveen is nog ver, hoorde ik Joop Zoetemelk zeggen. Twee zeilbootjes zorgden er vervolgens in de buurt van Rotterdam voor dat er vlak voor onze neus een brug open moest (of juist dicht) met nog eens een kwartier vertraging tot gevolg. Daarna verliep de reis gelukkig naar wens en uiteindelijk bleek de schade mee te vallen: een kwartier bedenktijd verspeeld.
Aan bord 1 speelde Paul zijn bedachtzaam soort schaak: kleine zetjes, steeds betere stelling. Helaas bleek er toch nog wat roest in de uitvoering en gezien de krappe bedenktijd werd er remise overeengekomen. Een groter contrast met bord 2 was niet denkbaar. Attila verbruikte vanaf zet 1 nauwelijks tijd en leek na een zet of 20 totaal verloren te staan, wel met nog heel veel tijd op de klok. Met de van hem bekende handigheid wist hij zijn stelling enigszins op te kalefateren met een remise-achtig eindspel tot gevolg. Een meevaller was dat zijn tegenstander na terugkomst van een sanitaire stop moest constateren dat zijn tijd op was. Een belangrijke overwinning voor ons.
Het debuut van Zoltan was onberispelijk. Toen zijn tegenstander de mogelijkheid om te rokeren niet benutte, zorgde onze man ervoor dat dat ook daarna niet meer zou gebeuren. Een mat in het centrum maakte een einde aan de partij.
Ook Helmut leek een beetje roestig. Al werd het kleine nadeeltje bekwaam weggewerkt: remise. De meest overtuigende partij van de middag was die van Thibaut. Krachtsverschil was overduidelijk. Tom beleefde een lastige middag. Hij kwam erg passief uit de opening en een blunder bezegelde zijn lot.
Zijn we inmiddels aangeland bij bord 8: Kees kreeg een bekende variant van het Open Spaans op het bord: paar pionnen minder, maar wel een zwarte vrijpion op c2. De stuurlui aan de wal noteerden verschillende winstvarianten voor Kees, maar het leek toch uit te draaien op eeuwig schaak. Toen ik hem na afloop vroeg wat hij gedaan had, antwoordde hij: Ik laat me mat zetten. Vintage Nieuwelink.
De strijd tussen de teamleiders eindigde onbeslist. Ik dacht af te wikkelen naar een zeer kansrijk eindspel, maar een sterke tussenzet van mijn tegenstander gooide roet in het eten. Renzo was met een trucje een pion voor gekomen, maar verloor die later ook weer. Daarna werd er solide naar remise toegewerkt.
Een goede start van het seizoen. In oktober wacht ons UVS.

Evenals vorig jaar was SISSA onze opponent in de gezamenlijke slotronde. Toen werd het verrassend 5-5 en ook nu zag het er naar uit dat we het seizoen met een gelijk spel gingen afsluiten. Laten we beginnen met de helden van de dag. Helmut trof Matthias Blübaum, één van Duitsland grote talenten en onlangs nog actief in een zeskamp met o.a. Carlsen en Aronian. In een toreneindspel met eerst één pion en later twee pionnen minder bleef Helmut knokken en slaagde hij er in de partij remise te houden. Invaller Martijn trof grootmeester Ilja Zaragatski en gaf geen krimp. Het duurde een tijdje voor de Duitser akkoord ging met remise, maar dat resultaat bleek toch onvermijdelijk. Onze andere invaller, Nele, verkeerde lang in het ongewisse over de sterkte van haar tegenstander. Langzaam trok ze het initiatief naar zich toe en vervolgens overspeelde ze hem volledig. Tom speelde een rustige partij: veel ruilen en alle pionnen meepakken die ongedekt staan. Het leverde een toreneindspel op met een x aantal pluspionnen. Overwinning waar niets op af te dingen valt.
Ontsporingen waren er ook. Thibaut had een mooie, maar scherpe stelling. Ergens ging het toch mis. Koen had zijn tegenstander volledig overspeeld en kon kiezen uit vele winstvoortzettingen; er was op een gegeven moment zelfs een geforceerd mat voorhanden. Het eindigde in een aanvankelijk gewonnen eindspel dat langzaam verzandde in remise. Ook bij Glen werd het punt al geteld toen het vreselijk misging in de tijdnoodfase. In een flits veranderde de totaal gewonnen stelling in een nul.
Attila speelde een korte remise tegen Lucas van Foreest en Adrian gaf broer Jorden goed partij, maar moest tenslotte capituleren.
De teamleider was blij er weer bij te zijn en dankt alle spelers voor hun inzet en enthousiasme. Het was geen gemakkelijk meesterklasse seizoen, maar ooit komen we weer terug.
Dank aan En Passant voor de gastvrijheid en felicitaties aan landskampioen Kennemer Combinatie!