HWP 1

Het sprookje duurt voort. In de 4e ronde versloeg HWP 1 eeuwige rivaal De Stukkenjagers met maar liefst 2½-7½. Een uitslag waar niets op af te dingen valt. Na een hartelijke welkomstspeech van gastheer Cesar Becx ging de wedstrijd van start. Een wedstrijd die nooit een echte wedstrijd werd. Na ruim een uur spelen hadden vier spelers al een min of meer reusachtige plus: Thibaut, Slava, Helmut en Rein. De eerste die het punt incasseerde was Rein. Opnieuw een zeer overtuigende overwinning. Zijn voorbeeld werd gevolgd door Thibaut die een wel zeer gunstige versie van het Wolga Gambiet op het bord kreeg. Slava scoorde zijn eerste volle punt voor HWP. In een ingewikkeld middenspel hingen plotseling alle stukken van de tegenstander. Een tegenvaller was de nederlaag van Johan. Hij leek met zwart alles onder controle te hebben, maar in tijdnood greep hij mis. Stand: 1-3. Adrian stond een tikje beter, besloot wijselijk geen ijzer met handen te breken en liet een halfje bijschrijven. Koen had net na de opening een pion geofferd en kreeg daar voldoende spel voor om hem later weer terug te winnen. Het resterende eindspel leverde geen kansen op, dus ook hier een halfje. Stand: 2-4. Glen had een bijzonder ingewikkelde partij met waarschijnlijk een klein voordeel. In de tijdnoodfase toonde hij zich erg handig: hij won de dame en daarmee de partij. Intussen had Simon volledige controle over de partij gekregen en het eindspel met een kwaliteit meer werd moeiteloos uitgeschoven. Stand: 2-6. Helmut’s grote voordeel was inmiddels wat kleiner geworden. De thematische doorbraak op de damevleugel had weliswaar een pion opgeleverd, die belandde zelfs op de zevende rij, maar zijn jonge tegenstander creëerde voldoende tegenkansen om het gevaar te keren: remise. Tom leek een ingesloten loper te krijgen, maar wist deze te bevrijden met kwaliteitswinst. Heel duidelijk leek het me nog niet, maar Tom won het eindspel toch overtuigend. Daarmee werd de eindstand 2½-7½ en komen we op 6 punten. De degradatiestreep is weer wat verder uit zicht. We naderen zelfs ons scherpe Meesterklasse record uit 2005 (7 punten). De volgende horde is HMC Den Bosch, thuis op 15 december.

Het is HWP 1 niet gelukt ook de derde wedstrijd, tegen BSG, tot een goed einde te brengen. Kansen waren er volop, maar toen het op verzilveren aan kwam, gaven we niet thuis. De Bussummers toonden zich zeer veerkrachtig in moeilijke stellingen en gingen er verdiend met de volle buit vandoor. Thibaut had het moeilijk aan bord 1, maar wist een eindspel met lopers van ongelijke kleur te bereiken, dat vrij eenvoudig remise gehouden werd. Aan bord 2 leek Koen het grootste deel van de partij een licht overwicht te hebben, maar zijn tegenstander bleef goed overeind en zat in het eindspel zelfs aan de goede kant van de remise. Helmut stond naar eigen zeggen erg goed, volgens zijn tegenstander zelfs gewonnen, maar toen deze va banque ging spelen, reageerde Helmut niet adequaat en verloor. Een van de helden van de dag was Rein. Hij overspeelde zijn tegenstander en hield hem in een wurggreep waaraan niet te ontsnappen was. Overtuigende overwinning. Bord 5 was voor Tom. Hij bereikte groot voordeel, maar ook hier werd er niet geoogst. In de tweede helft van de partij moest hij nog alle zeilen bijzetten om overeind te blijven. Dat lukte gelukkig wel. Warre was ook goed bezig en ook hij bereikte een stelling met reusachtig voordeel. Helaas ontstond er ergens kortsluiting, waardoor hij de partij met een stuk minder en een nul moest beëindigen. Het verhaal wordt eentonig. Ook Glen had goede kansen, maar zijn tegenstander bleek in een ingewikkeld middenspel toch slagvaardiger. Het was op deze plaats al voorspeld: de wederopstanding van Renzo. Hij had er zin in zaterdag. Vertelde trots dat hij helemaal op de fiets was gekomen. Een mooie Siciliaanse overwinning inclusief thematisch schijnoffer op b5. Simon had een interessante partij. Hij veroverde een kwaliteit, maar de compensatie van zijn tegenstander bleek meer dan voldoende. Ook hier een nederlaag. Aan bord 10 had ik een interessante partij waarin het lang onduidelijk was of mijn tegenstander voldoende compensatie had voor een geofferde Benko-pion. Met jeugdige overmoed speelde ik op winst, waar een voorzichtige verdediging aangewezen was. De matcombinatie werd door mijn tegenstander onberispelijk uitgevoerd. Eindstand: 3½-6½. We zijn nog lang niet veilig. Volgende keer staan onze eeuwige rivalen uit de 1e klasse, De Stukkenjagers, op het menu.

Er valt hier en daar nogal wat kritiek te beluisteren op het KNSB uitslagenprogramma Netstand. Wie gisteren om 19.45 uur naar de stand in de Meesterklasse keek, moet gedacht hebben dat het programma volledig op hol was geslagen: 1. HWP Sas van Gent 1 met 4 punten uit 2 wedstrijden. Dat we later op de avond een plaatsje zakten omdat En Passant een paar bordpunten meer heeft, mocht de pret niet drukken.
Na onze overwinning in de 1e ronde tegen Charlois zagen we ook tegen de nieuwe fusieclub Zuid Limburg kansen, al waren wij verre van favoriet.
De score werd geopend aan bord 1. Rein was met een klein plusje uit de opening gekomen, maar zag geen reden het remise aanbod van zijn tegenstander te weigeren. Voor Warre was het een lastige middag; steeds maar tegen een iets mindere stelling aankijken is geen pretje. Hij overleefde het niet. Dat gold ook voor Renzo, die een erg drukke zomer had, maar wel een zonder schaken. Een beetje roestig nog, zullen we maar zeggen. Intussen had ik tegen gescoord. Mijn tegenstander had een pion gegeven voor compensatie, maar die bleek er niet te zijn en ook niet te komen. Adrian en Tom deden hun uiterste best om hun voordeeltje te vergroten, maar slaagden er niet in. Beiden remise. Dat betekende een 2½-3½ stand.
Debutant Slava had een stelling met groot voordeel verprutst en leek nu voor remise te moeten vechten. Koen en Helmut stonden beiden vorstelijk en Glen stond minder, maar was van plan met eeuwig schaak toch een remise eruit te slepen. Soms zijn er van die dagen dat alles loopt zoals je het wenst. Koen verzilverde zijn voordeel overtuigend, Glen maakte inderdaad remise, Slava bereikte ogenschijnlijk moeiteloos toch de remisehaven en Helmut voerde zijn voordelige eindspel met vaste hand naar winst: 5½-4½.
Het beeld van onze euforische voorzitter zal ik niet snel vergeten.