HWP 1

Het was een mooi cadeau dat HWP deze zomer ontving van de KNSB: de onverwachte promotie naar de Meesterklasse. De eerste wedstrijd was al direct een belangrijke, tegen Charlois. Onze inschatting was dat er kansen zouden zijn. Al vroeg in de middag werden we daarin bevestigd. Johan kreeg een stuk cadeau en een paar zetten later het volle punt. Eén van de helden van de middag was onze debutant Warre die oud-HWP-er Steven Geirnaert volkomen kansloos liet. Wat een heerlijk begin! En er leek nog meer moois op komst, want Thibaut en Rein hadden prachtige stellingen en ook Adrian leek groot voordeel te hebben, al waren daar nog wel wat complicaties. Eerst deed Charlois nog het een en ander terug. Tom ging er vrij kansloos af en ook Helmut moest het onderspit delven. Maar toen waren wij weer. Adrian had het allemaal goed gezien en won overtuigend. Mooie partij! Daarna volgde een remise van Koen tegen de andere oud-HWP-er Bart Michiels. Koen stond een tikje beter in het eindspel, maar Bart had beter opgelet en claimde 3x dezelfde stelling. De remise van Thibaut was een kleine tegenvaller, die van Glen onvermijdelijk. Stand 3½-4½ met twee partijen te gaan. Rein had een zeer voordelig eindspel, Simon leek een soort vesting te hebben. De zege was binnen bereik. Koelbloedig voerde Rein zijn eindspel naar winst, maar Simon beging een onnauwkeurigheidje, waardoor de vesting instortte. De 4½-5½ overwinning betekende de beste start van HWP in de Meesterklasse ooit. Het is zaak hieraan een goed vervolg te geven, te beginnen in de wedstrijd tegen Zuid Limburg in de 2e ronde.

De laatste wedstrijd van het seizoen was er een tegen degradatiekandidaat De Pion uit Roosendaal. Een mooie gelegenheid om de slechte resultaten van de afgelopen maanden te doen vergeten. Dat is helaas niet gelukt. Na een middag met wisselende kansen resteerde gelukkig nog wel een 5½-4½ overwinning. Aan bord 1 vergiste Helmut zich en kwam nooit meer echt terug in de partij: een nul. Koen won en dat gebeurde overtuigend. Een drama speelde zich af bij Paul. Met nauwkeurig spel verkreeg hij beslissend voordeel , maar de klok was onverbiddelijk: verlies op tijd. Glen stond de hele partij beter en won, goede partij. Wat een lastige middag leek te worden eindigde in een triomf. Tom stond moeilijk, maar vocht zich sterk terug. Het werd de beslissende overwinning. Rein lijkt zijn draai gevonden te hebben en produceert tegenwoordig de ene winstpartij na de andere. Ga zo door! Heel wat minder was het bij Renzo: iets met slechte zetten in een slechte stelling. Simon deed het na zijn zeeslang van vorige keer wat rustiger. Veel geruil en een vlotte remise. Bohan raakte in het middenspel de draad kwijt en verloor. En dan bord 10 tenslotte. Hans had een niet al te moeilijke middag. Zijn loperpaar deed al het werk. Zo eindigen we een matchpunt achter De Stukkenjagers, maar dat verbloemt veel. Het verschil in bordpunten (10½) geeft de verhoudingen dit seizoen beter weer. Felicitaties dus aan de Tilburgers, hun promotie naar de Meesterklasse is meer dan verdiend. Hopelijk zijn wij volgend jaar weer aan de beurt.
Dank aan alle spelers voor jullie inzet!

Na de 5-5 tegen De Stukkenjagers geloofde niemand meer in een goede afloop van het seizoen. Het teleurstellende resultaat tegen Venlo (opnieuw een gelijk spel) werd dan ook gelaten ontvangen. Het mooie lenteweer en het terras in Blerick maakten veel goed.
We gingen weer flitsend van start. Helmut opende de score met een remise aan bord 1 tegen de sterkste Limburger. Thibaut kreeg de kans zijn excellente voorbereiding te tonen en kon al snel een punt bijschrijven. Verrassend was de vlotte overwinning van Rein; hij wint wel vaker, maar heeft daar doorgaans de volle speeltijd voor nodig. ½-2½, maar geen reden tot vreugde, want Paul, Gunter en Hans stonden bedenkelijk en Koen had een stuk weggegeven. Een meevaller was dat Simon toch nog achter het bord was verschenen (met slechts 40 minuten vertraging). De partijen van Gunter en Koen gingen verloren, maar bij Hans beperkte het verlies zich tot een zwakke pion. Toen die was opgeruimd, kreeg hij plotseling actief spel en de remise werd toch nog vrij gemakkelijk bereikt: 3-3. Bij Paul hoopten we op overleving, Simon had een pluspionnetje in een dame eindspel, bij Adrian stond het gelijk en Glen leek te gaan winnen. Dat laatste gebeurde inderdaad, Paul redde het niet en Adrian speelde remise. Het voordeel van Simon was helaas te klein voor winst, zodat we niet verder kwamen dan 5-5.
Oh ja, de avond ervoor had een select gezelschap in Goes de halve finale van de ZSB-beker gespeeld. Drie remises en een telefoonnul die maar met moeite werd geaccepteerd. Dat avontuur is dus voorbij.