Het Doek

Voor HWP 1 lijkt het doek definitief gevallen, nu ook de tweede wedstrijd tegen een mededegradatiekandidaat verloren is gegaan. In de koelcel in Amstelveen heeft het er volgens teamleider Helmut Cardon nooit ingezeten dat onze hoofdmacht er met de punten vandoor zou gaan, ondanks een licht ratingoverwicht.

Het is eigenlijk het verhaal van het seizoen: een moeizaam spelend team, dat de valse start tegen Stukkenjagers niet te boven is gekomen. Extra teleurstellend is het gegeven dat er eindelijk weer eens een voltallig team achter de borden verscheen, maar dat ook dat er niet toe geleid heeft dat de ploeg zich kon oprichten. Zure druiven dus, en met nog drie aanzienlijk sterkere tegenstanders te gaan zijn de kansen op behoud tot een absoluut minimum gedaald.

Piet Peelen – die het onderspit had gedolven tegen Slava in een obscure partij – was zo vriendelijk een pgn van de partijen toe te sturen. Op basis van een korte computeranalyse daarvan (zelf heb ik er geen kijk op, zo bleek zaterdag maar weer eens), ben ik geneigd om Helmut een klein beetje tegen te spreken. Wat overeind blijft is dat de Amstelveners gewoon beter hebben gespeeld dan wij, maar vooral in het begin van de partijen hebben er wellicht kansen gelegen op meer. Zo kon Glen schijnbaar zijn licht voordelige stelling rustig uitbouwen als hij niet voor het verplichtende Pb5 had gekozen, kon Adrian na de opening bogen op een klein maar duidelijk voordeel, had ook Koen tot zet 20 het betere van het spel en was Benjamin vast voornemens om de isolani op d5 op de korrel te nemen. Des te jammer dat Adrian een verschrikkelijke bok schoot en Benjamin aan het weifelen sloeg en ten onder ging in een koningsaanval, nadat zijn torens de onderste rij onbeschermd hadden achtergelaten.

Daar stond overigens wel tegenover dat Elias de opening niet goed doorkwam en lange tijd tegen een inferieure positie aankeek. Om die vervolgens met grote vasthoudendheid overeind te houden, hetgeen getuigt van een opmerkelijke volwassenheid voor iemand van 13 jaar. En Jacob mocht (als die pgn klopt) zijn handjes dichtknijpen dat hij remise kreeg in verloren stand, nadat ook hij zijn vroege voordeel (een extra pionnetje) niet had weten vast te houden en nota bene de bietenbrug opging toen hij dameruil afdwong.

Adriaan (met dubbel a) ging er genadeloos af tegen Stan van Gisbergen en dat kan gebeuren. De manier waarop zal onze man niet meegevallen zijn, want het ging al vroeg strategisch helemaal mis in de Samisch-variant van het Koningsindisch. Daarin had wit weliswaar lang gerokeerd maar wist wel bezit te nemen van de c-lijn, mede doordat Adriaan een insnoering met Lb6 toestond nog voordat hij zijn loper op c8 had ontwikkeld.

Bij de rustige remises van Enrico en Helmut valt weinig commentaar te leveren. Des te meer zou dat kunnen bij het spektakel dat zich ontvouwde op het bord van Slava. Nadat hij Piet Peelen (bedenker van het voor mij onbegrijpelijke bxc3 waar ook Lxc3 mogelijk was) min of meer had gedwongen om een stuk te offeren op f7, leek hij zijn schaapjes al vroeg op het droge te kunnen hijsen. Maar in deze toch wel complexe stelling flippert het computeroordeel vervolgens zettenlang op en neer tot de witspeler in de verwikkelingen definitief de draad kwijtraakt. Geen typische Slava-partij dus, wel weer een vol punt.

Wie denkt dat wij HWP-ers nu bij verschillende pakken gaan neerzitten, heeft het mis. Ook als we degraderen met de eerste ploeg, ziet de toekomst er zonnig uit. Onze jeugdspelers zullen nog een stevige ontwikkeling doormaken en als dat gebeurt zijn we over een paar jaar weer Meesterklasse waardig. En eerst maar eens die laatste drie wedstrijden afwerken. Je weet immers maar nooit.