Thriller met happy ending

Tussen HWP en Stukkenjagers worden altijd epische duels gestreden. Dat is altijd zo geweest en afgelopen zaterdag vormde hierop geen uitzondering. Teneinde enige hoop op promotie te kunnen blijven koesteren, was het voor onze ploeg een must om de volle 2 matchpunten in de wacht te slepen. We moesten het voor deze belangrijke match stellen zonder Paul en Tom, maar gelukkig waren Tieme en Renzo bereid gevonden in te springen.
Het werd een spannende en dramatische zaterdagnamiddag. Ze begon nochtans vredig: Hans wikkelde met wit tegen Bianca Muhren snel af naar een veilig eindspel, waarin de remise snel werd overeengekomen. Johan was als 2de klaar. Tegen Bram van den Berg had hij in de opening het loperpaar tegen een toren gewonnen, wat hij probleemloos omzette in een punt. Een knappe en vlotte zwartoverwinning. Op bord 10 was het dan weer snel klaar in ons nadeel. Renzo had met zwart tegen Marc Clijsen nochtans een goede opening neergezet, met een sterke aanval tot gevolg. Helaas, kreeg hij plots een mindere fase waarbij hij een reeks fouten produceerde die hem het punt kostten.
Op dit moment begon het er somberder en somberder uit te zien voor ons. Tieme had het met zwart niet onder de markt tegen jeugdtalent Nick Bijlsma. Hij dacht lang na, hij steunde en zwoegde, maar ging toch tenonder. Helmut was even later klaar. Na een korte scherpe opening was hij tegen Stefan Beukema beland in een dubbel toreneindspel. Zijn pionstructuur was iets beter, maar Stefan had een gevaarlijke vrijpion. Ik weet niet of Helmut te lang op winst heeft zitten spelen of dat het toch verraderlijker was dan het eruitzag, maar Stefan wist de stelling uiteindelijk knap naar winst te brengen. Thibaut Vdb tekende iets later de remise tegen Mart Nabuurs. In de opening leek het dat hij een gevaarlijke aanval had, maar na een afwikkeling kwam hij in een eindspel waarin zijn voordeel te klein bleek. Na uren zoeken en proberen moest hij toch in de remise berusten. Tot overmaat van ramp wist Koen zijn riante positie tegen Marc Haast niet te verzilveren. Een prettige drukstelling transformeerde met wat afwikkelingen in een pionneneindspel dat er nog steeds heel leuk uitzag, maar uiteindelijk uitmondde in een D+pi vs D-eindspel dat makkelijk te keepen was.
Op dit moment stonden we dus 4,5-2,5 achter, maar er was licht aan het einde van de tunnel. Thibaut M was met zwart tegen Herman Grooten kort na de opening het slachtoffer geworden van een mooie combinatie. In het verloren eindspel wist hij Herman te beschwindelen. Doordat deze laatste hierna kost wat kost remise uit de weg ging, lachte een gelukkig -en belangrijk- punt hem alsnog toe. Adrian wist in de late uurtjes de felbevochten gelijkmaker in de wacht te slepen. Na winnend voordeel te hebben opgebouwd bleef zijn techniek wat haperen. Zijn harde werk en vasthoudendheid werden uiteindelijk toch beloond met de volle buit.
Ikzelf bleef als laatste over. Met wit tegen Anne Haast schommelde mijn stelling nogal op en neer. In het middenspel reed ik me vast in de verdediging, nam ik vervolgens teveel risico om in tijdsnood het roer volledig kwijt te geraken. Als bij wonder kantelde de stelling volledig de laatste zetten voor de tijdscontrole en werd mijn straalverloren middenspel plots een voordelig eindspel. Het eindspel 2T+pi vs T+L+2pi en iets later na torenruil T+pi vs L+2pi was niet zo remise als op het eerste zicht het geval leek. Na vijf uur en een kwartier spel vond ik de juiste zugzwang en wat later was het punt een feit.
Zo werd de benodigde zege, waar bij momenten niemand nog op gerekend had, alsnog een feit. Een episch duel waarin eigenlijk de beide teams matchpunten verdienden. Leuk om zo te winnen, maar hopelijk gaan onze volgende matchen toch weer wat vlotter…