Heel veel stond er niet meer op het spel. We hadden nog een kans op de tweede plaats, RSR kon theoretisch nog degraderen, maar de echte prijzen waren al uitgedeeld. Natuurlijk zou de tweede plaats nog een mooie afsluiting zijn na een mager seizoen. Pas in de laatste ronden kregen we weer iets van onze vroegere glans terug, na de eerste zes ronden compleet achter de feiten aan te lopen.
Op papier waren we vandaag duidelijk de te kloppen ploeg: gemiddeld ongeveer 150 punten per bord meer. Groot lichtpunt was dat we weer kunnen beschikken over Paul. Die maakte rap duidelijk het schaken nog niet verleerd te zijn: een geruisloze overwinning. Even geruisloos leek de partij van Thibaut V. Pionnetje pakken, afwikkelen, winst en over de ratinggrens van 2400. Wat mij betreft volkomen terecht, overigens. Mijn eigen tegenstander, Oscar van Veen, moest winnen om een meesternorm te scoren. Dat zat er nooit in. Ik kwam comfortabel uit de opening en na nog wat onnauwkeurigheden van mijn tegenstander was het punt snel geteld.
Tot zover het goede nieuws. Tegen de tijdnoodfase zag het er even griezelig uit. Thibaut M. sloot een goed seizoen beroerd af met een non-partij. Simon tastte mis in een ogenschijnlijk onschuldige stelling en daar wist de ervaren Sparreboom wel raad mee. Hans speede een correcte remise, maar de stellingen van Steven, Wouter en Johan boden weinig reden tot juichen. En dan vooral die van onze nieuwbakken IM. Van de partij begreep ik weinig, maar het eindspel leek me toch zeer eenvoudig te winnen voor Van der Kaap. Steven sputterde met veel lawaai nog iets tegen over ‘enige zetten’ en ‘Dvoretsky’s Endgame Manual’, maar de inhoud van zijn argumenten maakte minder indruk dan de presentatie ervan. Dat het remise werd, is een wonder. Wouter speelde een Wouterpartij. Complete chaos. Die chaos moet objectief gezien zeer goed zijn geweest voor Van Buitenen, maar die voelde zich minder op zijn gemak dan onze man. Wouter overwon en sloot daarmee een sterk seizoen even sterk af. Ook dat viel mee. Johan haalde een remise binnen en inmmiddels was de overwinning wel zeker.
Als laatste was Tom bezig. Steeds voordeel, maar het verzilveren duurde tot ver in het laatste speeluur. Zo werd het 6,5 – 3,5. Genoeg voor plaats twee was dat niet, want Wageningen verraste tegen kampioen Kennemer Combinatie. Een derde plaats is niet slecht, maar volgend jaar moet het weer wat beter.
HWP 1 | RSR/Ivoren Toren | 6,5-3,5 | |||
1 | Koen Leenhouts | 2367 | Oscar van Veen | 2271 | 1-0 |
2 | Thibaut Maenhout | 2390 | Joost van Ruitenburg | 2294 | 0-1 |
3 | Steven Geirnaert | 2407 | Jos van der Kaap | 2189 | ½-½ |
4 | Paul Motwani | 2495 | Joost van Rosmalen | 2073 | 1-0 |
5 | Tom Piceu | 2345 | Leo Kranenburg | 2132 | 1-0 |
6 | Thibaut Vandenbussche | 2357 | Nathanael Spaan | 2202 | 1-0 |
7 | Wouter Gryson | 2199 | Herbert van Buitenen | 2188 | 1-0 |
8 | Hans Groffen | 2204 | Richard Ammerlaan | 2151 | ½-½ |
9 | Simon Provoost | 2273 | Wil Sparreboom | 1944 | 0-1 |
10 | Johan Goormachtigh | 2142 | Paul Tromp | 2000 | ½-½ |