Kampioensaspiraties ver weg

Vorig seizoen hadden we al snel vier verliespunten aan onze broek. Daarna wonnen we alles. We waanden ons bijna kampioen, maar De Stukkenjagers bleven ons net voor, nog niet eens een haarlengte, maar toch genoeg om te promoveren. Diezelfde Stukkenjagers staan inmiddels fier bovenaan in de Meesterklasse, terwijl wij weer vier verliespunten hebben. Net zo’n inhaalrace als vorig jaar lijkt haast onmogelijk, maar laten we niet te snel de handdoek gooien.

Op papier ontliepen HWP en Kennemer Combinatie elkaar weinig. De kapitein had een opstelling bedacht, waarbij bovenin de boel droog gehouden moest worden en onderin moest worden gescoord. Bord 1 was als eerste klaar. Hans’ Frans zag er wat tochtig uit. Kleijn wist er wel raad mee. Vanuit mijn ooghoeken zag ik vervolgens op het bord van Helmut de stukken ook in de beginstand gezet werden. Helmut met wit, gegarandeerd punt, dacht ik nog. Helaas dacht ik verkeerd. Ergens in een scherpe Benoni ging het mis en dat bleek direct einde partij. 0-2 en die tweede 0 was niet ingecalculeerd, pijnlijk. Het werd lastig.

Thibaut Maenhout is bijna altijd een gegarandeerd punt. Van de partij zag ik niet veel, maar het punt stond er inderdaad. Steven was in tijdnood handiger dan Ducarmon en dat was belangrijk. Voor de ploeg natuurlijk ook, maar vooral omdat Steven door deze overwinning over de ratinggrens van 2400 gaat. De normen had hij al, dus de IM-titel kan worden aangevraagd! Er werd een pintje op gedronken.

Dat waren twee mooie overwinningen, maar ondertussen pakten de donkere wolken zich samen boven de hoofden van de dappere HWP-strijders. Simon verloor. Onze nieuwe man moet er nog een beetje inkomen. Thibaut Vandenbussche verloor ook en, net als bij Helmut, was daar niet op gerekend. De partij was rommelig: dubbelpionnen, versplinterde pionstructuren, koningsmarsen. Teamleider van de tegenstander Canoy speelde het goed uit. Zelf leek ik voor een verrassing te gaan zorgen door Spoelman op te knopen, maar zijn verdediging was zo taai, dat ik er kon doorkomen. Invaller Adrian had een moeilijke partij. Die Slavische structuren lijken me altijd makkelijker te spelen voor zwart. Niks doen, structuur bij elkaar houden en wachten tot de witte zaak instort. Zo ging het ook in deze partij. 2,5 -5,5: wedstrijd beslist.

Tom toonde nog zijn zitvleeskwaliteiten door, na een gelijke opening, zijn stelling geleidelijk te versterken. Tegen half zeven was de stelling sterk genoeg voor een punt. Tieme verloor. We zagen niet de Tieme zoals we hem kennen.

We beginnen aan onze inhaalrace.