HWP grijpt naast titel na zinderende apotheose

Het vlaggeschip van HWP is er net niet in geslaagd om het kampioenschap in de eerste klasse van de landelijke competitie binnen te halen. Een prachtige 7,5-2,5 overwinning op het toch niet kinderachtige LSG II bleek niet voldoende. Concurrent De Stukkenjagers won in een huzarenstukje met dezelfde cijfers van Paul Keres, waardoor beide ploegen op exact hetzelfde aantal match- en bordpunten eindigden. Ook de onderlinge wedstrijd was in een gelijkspel geëindigd. Het reglement bepaalt dan dat uit die onderlinge wedstrijd het onderste bord niet meetelt voor de uitslag. Op dat bord had Tieme Verlinden voor HWP gewonnen, waardoor Stukkenjagers deze wedstrijd met 5-4 heeft gewonnen en het kampioenschap mag opeisen. Een bizar einde van een bewogen seizoen, waarin de Sassenaren hun favorietenrol pas in de laatste twee ronden waar konden maken. Hoewel de domper groot was, bleek de spirit ongebroken en overheerste de overtuiging dat komend seizoen alsnog de promotie naar de Meesterklasse zal worden bereikt. En de sympathieke Tilburgers werd de titel van harte gegund.
De door de kersverse teamcaptain Koen Leenhouts uitgedokterde opstelling, pakte goed uit. Het eerste wapenfeit was een plusremise van Helmut Cardon tegen Stefan van Blitterswijk, de onbetwiste kopman van de Leidenaren. Daarna kwam Wouter Gryson melden dat hij ging winnen, maar die bleek zich vreselijk verrekend te hebben en stond eerder slecht tot verloren. "Het is wel Wouter, hè." zei een van de andere Bruggelingen echter en dat bleek. Hij kromde de rug en wist na lang werken alsnog een punt te scoren. Daarna rondde Thibaut Vandenbussche een meesterlijke partij met veel machtsvertoon af, waarmee hij de herinnering aan zijn moeizame seizoensstart definitief uitwiste. Steven Geirnaert kwam goed uit de opening, deed toen iets niet goed en stond slecht, maar wist vervolgens het kwaliteitsverschil toch makkelijk om te zetten in een vol punt. Op het eerste bord tikte Thibaut Maenhout de krasse knar Leon Konings vakkundig van het bord. Hetzelfde deed Paul Motwani tegen mastodont Henk van Putten, die onze Schotse grootmeester tevergeefs van zijn stuk trachtte te brengen met een paardoffer. Gunter Deleijn wist uit een iets mindere stelling een verwoestende aanval op te zetten en werd geholpen door een flinke tactische fout van zijn tegenstander. Zuur was de nederlaag van topscorer Hans Groffen tegen invaller Termeulen. Na een goed verlopen opening raakte Hans het spoor bijster en werd kundig opgebracht. Nog dramatischer verging het Tieme Verlinden, die zich de hele partij evenwaardig toonde aan zijn sterke opponent, maar in tijdnood zijn mooie stelling jammerlijk vergooide. Koen Leenhouts was als laatste klaar. De nieuwbakken docent Nederlands aan het Reynaert college in Hulst, kwam matig uit de opening. Daarna wist hij de passiviteit van zijn tegenstander echter goed af te straffen en een moeilijk toreneindspel alsnog tot een goed einde te brengen. Zijn inspanningen waren tevergeefs, want nog tijdens zijn partij wist de spion uit Tilburg de uitslag aldaar te melden.