Wageningen – HWP: weinig – veel

Na de laatste mail van Marnix was er nog slechts één vraag onbeantwoord. Wie was nu toch de ploegkapitein tegen Wageningen? In de auto naar het slagveld ontspon zich zo een eerste gevecht; een machtsstrijd voor het leiderschap waarin het recht van de sterkste zegevierde. Niemand minder dan STEVEN GEIRNAERT werd verkozen tot de grote leider; voor deze cruciale match voor promotie was de keuze voor een geboren leider, boven een oproerkraaier die de wedstrijdformulieren reeds had trachten te verdonkeremanen, inderdaad aangewezen. Voor aanvang veroorzaakte de grote leider reeds enige verwarring door de namen van borden 7 en 8 op het formulier om te draaien, maar met het koelbloedig aanbrengen van twee pijltjes wist hij dit euvel stijlvol en met klasse te verhelpen. In de wandelgangen werd gefluisterd dat dit niet slechts een eerste manoeuvre was om de concurrentie een rad voor de ogen te draaien, maar veeleer een nieuwe manier betrof om het wedstrijdformulier op te dirken.
De match zelf leverde de leider al na amper een uur het recht op 2 pinten van Koen. De éérste pint omdat Koen zonder toestemming van The One remise had genomen. Een tweede pint omdat Koen niet wist wie The One was. Een snelle remise tegen Timman… we verwachten meer van onze SCIM!
Het eerste eendje rolde uit de band van Helmut. De manier waarop hij zijn centrum liet rollen deed denken aan het pletten van een vlieg. Impressive stuff!
Niet lang hierna vulden Hans en onze gniffelende gnoerijdende gnoom de eendenvijver verder aan. Afek schoot een bok, het verkeerde dier, tegen onze gnoom, terwijl Hans gewoon weer zijn bezem had bovengehaald. Prompt won Tieme een tijdnoodsduel waarin hij weer verloren had gestaan, maar zich desalniettemin nooit veel besognes gemaakt had. Ook Wouter zette de puntjes op de i door er met de dame van David vandoor te gaan, na een hele partij druk uitgeoefend te hebben. Wageningen wist vervolgens zijn score wat op te kalefateren toen Johan het onderspit moest delven na een complexe strijd. Onder luid tromgeroffel van Koen vochten de overige strijders ondertussen een steeds bitterder wordende oorlog uit. Thibaut, die gevraagd had iets hoger te zitten dan de ronde ervoor en prompt van bord 9 naar bord 2 gekatapulteerd werd, had in een sterke partij enkele kansen laten liggen om een remise-eindspel te laten eindigen in remise. De kapitein heeft echter geen vraag gehoord? Terwijl Thibaut nochtans aanwezig was geweest bij de voorafgaande machtsstrijd die had uitgemaakt dat niemand minder dan STEVEN GEIRNAERT de ploegkapitein zou zijn? Dos cervesas por favor!
The One mocht na een episch duel tegen een tegenstander die op voorbaat al gedoemd was te moeten vechten tegen de Bierkaai de score aandikken. De laatste gladiator onzer strijdkrachten moest de score helaas weer wat aanlengen, na een spannende partij met wisselende kansen.
Na deze verpulvering staan we terug waar we horen te staan: numero uno, number one, numéro un, Nummer Eins…
Volgende ronde dit verpulveringsproces verderzetten, de eendenvijver uitbreiden zeg maar, met ijzeren determinatie en one big fist; onder luid tromgeroffel, dat is het enige wat ons nog scheidt van meesterklasse. En met zo’n schitterende kapitein kan dat moeilijk nog mislopen.
Tot volgende keer, en zet de flessen maar gereed!

de lakei van STEVEN GEIRNAERT