Het tweede wint

In een erg leeg Meulengat speelden 5 HWP 2’ers tegen 5 HWP 3’ers. Van het begin af aan een saaie wedstrijd omdat het met een 2½-½ stand in het voordeel van HWP 2 begon. Het was dus al geen wedstrijd en zou er ook nooit een worden. Er was ook weinig in het Gat om inspiratie aan te ontlenen. Van het eerste kwam de helft gewoon te laat en op de saaie speech van de voorzitter kwam zelfs niet eens het begin van een applausje.
Op het eerste bord speelden Marc Lacrosse en Frederic Verduyn een Konings Indier. Of het allemaal klopte wat ze deden weet ik niet. Frederic deed een pionnetje in de aanbieding dat Marc even later wel weer erg makkelijk teruggaf en daarna er zelfs nog eentje bij deed maar dat zal wel allemaal gepland zijn geweest om met de dubbele torens remise te forceren. Dan slaan we drie borden over en vinden op bord 5 de voorzitter tegen Etienne van Leeuwen. Etienne liet de Parn zomaar een Pirc spelen en dat beviel hem uiteindelijk slecht. Slechts dankzij een uiterste krachtsinspanning en gebrek aan slagvaardigheid van de praeses wist Etienne er nog een remise uit te slepen. Daarnaast zaten John Gommers en Maarten Rademakers. Zoals van alle partijen begreep ik ook van deze partij weinig. Ik zag wel dat John lang bezig was om een opgesloten paard op c4 te redden van het dodelijke d2-d3 en daar uiteindelijk niet in slaagde. Weer een bord verder zaten dan Henk de Ridder en Harry Provoost te schaken. Natuurlijk een Scandinaviër want Henk speelt altijd e4 en Harry dan altijd d5. Over de partij hing lange tijd de doem van remise – hoe kan het ook anders? Dat kwam er ook uit. Op het laatste bord zat ik zelf met de witte stukken tegen Rudi Pauwels. Rudi wilde in het Frans mijn gambietpion niet hebben (verstandig!) waarna een gelijke stand ontstond maar Rudi zich al snel vergreep aan een paard (een slechte gewoonte) met nare gevolgen.