Vrijdagavond
werd Terneuzen geklopt in de eerste ronde van de KNSB-Beker. Nu ja,
geklopt hebben we ze eigenlijk niet. Het werd twee keer 2-2, zowel in de
gewone partijen als in de blitzpartijen. Maar dankzij een fantasietje in
de ploegopstelling van Terneuzen gaat HWP toch door. Zoals het
een ploegkapitein betaamt, kom ik binnen wanneer de partijen al 10
minuten bezig zijn. Om dan te merken dat ik niet Matthieu Freeke aan
mijn bord aantref – die zit aan bord 2 – maar wel Daniel Lansay. Een
tactische zet van Terneuzen, die dus speculeren op een 1-1 op de eerste
twee borden en dan alles willen laten afhangen van de partijen op de
laatste twee borden. We rekenen dus op Kees, met wit tegen Quinten
Ducarmon en op Hans, met zwart tegen de op papier wat zwakkere Jordi
Gernaert. En misschien kan bekerdebutant met zwart iets klaarmaken tegen
Matthieu Freeke.Eerst het
kanonnenvoer dus. Na 16 zetten is het afgelopen bij mij, mat of
dameverlies. Op bord 2 lijkt Frederic degelijk uit de opening te komen,
maar al snel komt een toren lastig doen op de zevende rij. Op het moment
dat de toren terug die rij moet verlaten, staat zwart al een loper en
een pion achter.Kees heeft
ondertussen alle bruggen achter zich verbrand een probeert in echte
Najdorf-stijl gewoon sneller te zijn met de mataanval. Het lukt net niet
en eeuwig schaak is het resultaat. Onze betonblok op het laatste bord
heeft met zwart geen risico genomen en heeft in het eindspel een miniem
voordeeltje. Remise lijkt een feit, maar zijn tegenstander blijft even
geconcentreerd en vooral traag spelen als daarvoor. Hans weigert remise
in een ongeveer gelijkstaand eindspel, maar met 12 minuten tegen 3 op de
klok. Wat daarna volgt, is moeilijk te beschrijven. Met 5 minuten tegen
1,5 minuut kan Hans een pion los spelen van zijn tegenstander. Met 1,5
minuut tegen 30 seconden heeft hij een paard en 4 pionnen tegen een
loper en een pion. Maar hij slaagt er in om ze nog allemaal weg te
geven, remise.Blitzen dus
om uit te maken wie naar de volgende ronde mag. Bij 2-2 gaan wij dankzij
onze overwinning op een hoger bord in de gewone partijen. Ik win op
tijd, Frederic komt er niet echt aan te pas en Kees kan het afmaken maar
laat zich pardoes mat zetten. Alle druk weer bij Hans dus. Die lijkt het
te zullen uittikken: nog veel stukken op het bord en 15 seconden tegen
10 in het voordeel van Hans. Wat dan volgt, is de nachtmerrie van elke
scheidsrechters: er worden stukken omgegooid. "Recht zetten!",
"Onreglementaire zet, je staat schaak!", "Hoezo schaak? Daar stond zonet
nog een pion tot je de stukken omgooide. Bovendien is je vlag gevallen."
Begin er maar aan als scheidsrechter. Een korte
discussie en de partij wordt gewoon herspeeld. Een beslissing op het
bord is natuurlijk nog steeds het fairste.Hans doet
wat we van hem verwachten, hypergeconcentreerd haalt hij dit keer op
overtuigende wijze het beslissende punt binnen
