Maandelijkse archieven: september 2013

Het derde heeft als opener van het seizoen Sliedrecht overrompeld. Geholpen door een welgekomen versterking in de persoon van Fabian, die door omstandigheden niet met het tweede kon spelen. Maar de 2-6 blijft hoe dan ook een onverwacht maar verdiend prachtig resultaat
Nieuweling bij HWP Yves Regniers heeft zijn start niet gemist. Na een onnauwkeurigheid in de opening van zijn tegenstander was hij met een goede winst in 25 zetten als eerste klaar. Jim was blijkbaar nog niet goed ingespeeld na vorige competitie en verloor eerder kansloos. Na een degelijke remise van de andere HWP debutant Chris Ghysels aan bord 1 liep het van een leien dakje. Eric overklaste duidelijk zijn tegenstander, de tegenstander van Etienne had veel tijd verbruikt in de opening en kwam die te kort toen het er toe deed, kwaliteitswinst was voldoende voor het punt, Rudy rondde zijn aanval af met mat en Andre deed het in een twee paarden eindspel met twee pluspionnen. Bleef nog Fabian die de beste kansen had in een loper tegen paard eindspel maar het eindigde in remise met loper en verkeerde randpion. Na minder dan vijf uren spel kon Sliedrecht ontgoocheld de stukken terug opbergen.
Een opsteker voor HWP 3 die nu zonder druk de volgende ronden kan tegemoet zien.

De tweede ploeg startte niet denderend in het verre Leiden. Met op de achtergrond Anouk, Adele en klassieke schlagers waren de HWP’ers duidelijk niet op volle concentratie. Belangrijk om volgende ronden na te gaan of er geen pleinen geopend worden naast de speellocatie. Herman blunderde al snel door vrij hebberig een stuk te pakken, maar dit kostte een dame en de partij. Marnix nam onverantwoord een centrumpion en moest daarbij twee zetten later opgeven na een simpele truc. Maarten speelde een deftige partij maar moest alsnog opgeven na een offensief van de zwarte stukken. Bert kwam verkrampt uit de opening en kreeg weinig kansen voor tegenspel en werd van het bord geduwd. Kees kwam met een licht zwakke koning uit de opening, wat uiteindelijk later uitgemolken werd tot een verlies voor de ploegkapitein. Marc kon in de Cambridge Springs snel de stelling openen en zelf een pion afsnoepen maar een truc bracht een zetherhaling op het bord. David kon als enigste winnen, zonder ooit in de problemen gekomen te zijn. Wouter speelde een partij waar de stelling constant een spanning vertoonde, waarbij elk moment een gevaarlijke aanval kon uitbarsten voor beide spelers maar helaas voor ons werd de aanval op Wouter uitgevoerd, met een verlies tot gevolg.

We zijn weer begonnen. Voor HWP 1 betekende dat een uitwedstrijd tegen RSR Ivoren Toren, een ploeg waar we de laatste jaren meestal van winnen. Zo ook deze keer en dat zonder Thibaut M. en Steven G. Het zag er al snel veelbelovend uit. Aan de borden 3 en 5 hadden de Rotterdammers invallers gezet en Thibaut V. en Tom wisten daar wel raad mee: 0-2. Onze invallers kweten zich beter van hun taak. Wouter Gryson won in een trage partij een paar pionnetjes en dat bleek uiteraard voldoende. Debutant Renzo Ducarmon won met zwart in een knappe partij van de ervaren Nathanael Spaan en kon daarna zijn tijd verdelen tussen vette hiphop en minder vet huiswerk. Het vijfde punt kwam op naam van mijn buurman Johan Goormachtigh die zijn tegenstander plotseling mat zette. Ik was blij dat hij klaar was en vooral dat zijn bord verliet. Mijn tegenstander was in flinke tijdnood en had slechts een kleine 4 minuten voor een zet of zeventien (de increment niet meegerekend). Daarvan had hij maar liefst 3 minuten gekregen van Johan, die voortdurend de verkeerde klok indrukte. Met zo’n teamgenoot heb je geen tegenstander nodig. Toen Johan weg was, moest mijn tegenstander het op eigen kracht zien te redden. Zijn toreneindspel met pluspion veranderde in een toreneindspel met pion minder, maar remise werd het toch: ½-5½. Adrian Roos had zijn grote voordeel zien verwateren, maar hij herpakte zich op tijd en won alsnog. Wat er bij Koen precies misging is op het moment dat ik dit schrijf nog niet duidelijk. De omstanders zochten naar een mat in 3 of 4, maar tegenstander Richard Ammerlaan greep zijn kansen wel: een verrassende nederlaag dus voor Koen. Helmut klaagde dat hij in de opening had geblunderd. Zijn stelling zag er inderdaad niet fris uit, maar die van zijn tegenstander ook niet. Laat in de middag ging de partij voor Helmut verloren. Op dat moment waren Paul Motwani en Oscar van Veen nog niet halverwege. Paul had er zin in en besloot het pionnenloze eindspel met 2 torens tegen toren en loper nog een tijdje door te spelen. Buiten was het al bijna donker, toen Oscar met behulp van de 50 zetten regel zijn verdiende halfje incasseerde. Sommigen onder ons verlangden terug naar de tijd zonder increments, zodat je zeker wist dat je om 19 uur op huis aan kon.