Jaarlijkse archieven: 2012

Tegen alle verwachtingen in is het tweede erin geslaagd onze naamgenoten uit Haarlem met lege handen achter te laten. Het was een heel gedoe om een volledig team op de been te brengen. Omdat Jim van de Vreede zich op het laatste moment ziek meldde, werd Marnix van der Zalm, die op weg was naar Den Haag om in het eerste in te vallen, alsnog naar Haarlem gedirigeerd. Een enorme meevaller was het meespelen van Fabian Hulpia, die dit weekend eigenlijk aan de andere kant van de Alpen had moeten zijn. De sneeuwjachten die dit weekend in dat gebied werden voorspeld, noopten hem zijn reis uit te stellen, waardoor hij niet in Toscane, maar in Haarlem acte de presence gaf. Het mooiste was dat beiden hun tegenstanders overklasten en met twee volle punten een belangrijke bijdrage leverden aan de zege van het team. Ook Adrian Roos scoorde een vol punt, nadat hij een spervuur van stukoffers van Rene Duchene had ontweken en zijn witte koning een ongedacht veilig plekje op a5 had gevonden. De vierde winnaar was Frans Snijders. Hij kreeg van tegenstander Willem Mook een vinger, en nam prompt de hele hand.
Nederlagen waren er voor Wouter Ghijselen, die een vijandelijke aanval op damevleugel niet kon keren, voor David Roos, die in Bart Gijswijt zijn meerdere vond, en voor de teamleider, die aan bord drie een met fraai spel verkregen winststelling door een blunder verknoeide.
Zo stond het 3-4 en kwam het gewicht van de match op de schouders van Harry Provoost te liggen. Bijna geen tijd meer op de klok, een lastige stelling waarin om elke hoek gevaar loerde – het zag er somber uit. Niettemin vond Harry na bijna zes uur spelen een listige counter die tot eeuwig schaak leidde. Harry de taaie haalde hiermee het beslissende halfje binnen, zodat we nu niet eens meer laatste staan. De volgende wedstrijd, op 10 maart thuis tegen nummer laatst Philidor Leiden, zou wel een beslissend kunnen worden.

Nog drie ronden, dan zijn we er van af. Van dit vreselijke seizoen. Zonder Steven, Thibaut V. en Tom moesten we naar DD in Den Haag. Een paar uur voor de wedstrijd bereikte ons het bericht dat ook kapitein Koen, wegens familieomstandigheden, verstek moest laten gaan. Gedurende twee uur hadden we de voorzitter als geplande invaller. Een nieuwe afmelding, nu voor de tweede ploeg, deed Marnix besluiten toch maar in het tweede te blijven. Dat betekende een 1-0 achterstand bij aanvang.
Na een uur spelen was al duidelijk dat het niet onze middag ging worden. Gunter en Wouter kwamen zeer gehavend uit de opening en zouden hun partij ook verliezen. Bij Tieme zag het er ook niet fris uit, maar dan is hij meestal op zijn best. Hoe het hem lukte de partij toch te winnen is mij een raadsel, maar het punt werd dankbaar in ontvangst genomen. Helmut en Johan bereikten niets met wit en bij beiden werd dus het punt gedeeld. 4-2 voor DD.
Zelf besloot ik met het oog op de stand maar weer eens te forceren. Meer dan een totaal verloren stelling leverde dat echter niet op. Mijn laatste troef, een stukoffer om eeuwig schaak te bereiken, bleek een schot in de roos toen mijn tegenstander de enige variant koos die niet won. Invaller Maarten weerde zich kranig in een partij met wisselende kansen. Toen een beter eindspel plotseling veranderde in een verloren stelling, was de wedstrijd beslist: 5,5-2,5.
Blijven over de helden van de dag. Het was een genot om mijn buurman Simon met kleine middelen een steeds groter voordeel te zien krijgen. Helaas haperde de techniek en moest hij tenslotte berusten in remise. Eenzelfde lot trof onze sterke kopman Thibaut M. Het moet een moeilijke middag voor hem zijn geweest. Terwijl hij zelf grootmeester John van der Wiel overspeelde, zag hij zijn teamgenoten stuntelen. Om zich niet geheel aan de malaise te onttrekken, liet ook hij zijn tegenstander met remise glippen.
Nog drie ronden, dan zijn we er van af. Ik neem aan dat we de degradatie zullen ontlopen.