Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Het oudste team van de landelijke schaakcompetitie heeft het in zijn debuut – ondanks een verjongingskuur van zo’n veertig jaar – niet weten te redden. Na een dappere maar ongelijke strijd restten ons 1,5 bordpunten.
De toon werd gezet door invaller William Baeten, die een gelijkstaand eindspel met zware stukken zag veranderen in een verloren pionneneindspel tegen de ervaren Ik Oei. Daarna liet onze andere invaller Emile Cardon zien uit het juiste hout gesneden te zijn. Hij stuurde de witte stukken in een Najdorf met vaste hand naar remise.
Dat gold niet voor mij. Nadat ik in de opening een pion had geofferd en veel tijd had geïnvesteerd in het opbouwen van een complexe stelling, kon ik middels een centrale opstoot en eventueel een stukoffer groot voordeel bereiken. In plaats daarvan schoot ik een bok en was een nul mijn deel. Toen ik daarna een ronde langs de velden maakte, zag ik dat we op alle borden één pion achter stonden. Curieus.

Gert raakte met zwart na een afruilvariant van het damegambiet zijn d-pion kwijt en ging langzaam maar zeker kopje onder. Zo ook Herman. Die was ten strijde getrokken met de Wolga, maar kreeg nooit het spel dat je in die variant zoekt. Een blunder in tijdnood deed de rest. De pion achterstand van Rudy Pauwels leek minder belangrijk dan de dreigingen die zich tegen zijn koning konden manifesteren. In opkomende tijdnood besloot zijn tegenstander echter de dames te ruilen waarna onze man dankbaar de remise in ontvangst nam.
Omenadrie was er dus ook een pion bij ingeschoten, maar hij bespeurde bij zijn tegenstander wat onzekerheid en rook bloed. Even later stond hij straal gewonnen, miste een paar beslissende voortzettingen (er was daar geen Trappist) en moest vervolgens een stelling met een kwaliteit tegen twee verbonden vrijpionnen zien te keepen. Zijn tegenstander ging evenwel te snel rennen met één van die twee, waarna hij alras vluchtte in eeuwig schaak.
En dan tenslotte onze oudbakken, herintredende nieuwkomer Johan de Zwart – fantastisch dat hij terug is. Johan verspeelde na een sterke opening een pionnetje en dat is in een eindspel met gelijke lopers doorgaans genoeg voor een zeperd. De computer vertelde hem bij thuiskomst dat hij na de opening totaal gewonnen had gestaan.

Een verwachte en fikse nederlaag dus, maar toch was het genieten daar in dat bouwvallige schaakhuis in Den Haag, met HWP IV. De volgende ronde zijn we wellicht weer op volledige leeftijd.

Op 29 april 2016 werd de laatste ronde gespeeld in de ZSB Avondcompetitie.
In de hoogste klasse in deze competitie komt HWP uit met 1 team onder de naam HWP A. HWP A stond bij het ingaan van de laatste ronde op de 3e plaats en kon geen kampioen meer worden. Diverse HWP spelers hadden andere verplichtingen, maar HWP is een vereniging met een flexibele instelling zodat er een fantasieteam uit de bus kwam. Andre als vertegenwoordiger uit België, Henk als Axelaar tegen de Axelaren, Manuel als bestuurslid en Martin om zijn debuut in het A team te maken. Wie is Martin eigenlijk? Intussen is mij bekend dat Martin 72 jaar is, amper een week lid en kan schaken. Ongeveer 40 jaar geleden was hij zeer actief en speelde in de Hoofdklasse. Zo heette toen de hoogste klasse van de KNSB. Het is dus al 40 jaar geleden dat hij zijn laatste competitiepartij speelde. Vandaag was al goed waar te nemen dat hij niet bang uitgevalllen is en het ritme, vooral het fischertempo de zwaarste tegenstander is.Zijn partij liep remise toen het pionneneindspel net niet te winnen was. Ook Henk speelde remise, die partij was heel interessant, vooral na een pionoffer van Henk, dat waarschijnlijk niet correct was, maar voor tegenstander Arjo een hele kluif. Arjo vond dan toch de juiste verdediging en Henk had niet meer dan eeuwig schaak.
Ons topbord André verslikte zich in de Axelse topper Peter Kalisvaart en Manuel moest enkele onnauwkeurige zetten met een nederlaag bekopen tegen routinier Theo de Putter. 3-1 verlies en dat is niet geflatteerd. Beide teams eindigen na vandaag gelijk in de middenmoot.

Bergen op Zoom kwam zeker niet verzwakt naar Sas. Na massieve afruiloperaties in een Franse ruilvariant werd het bij André vlug remise. Chris volgde na een dynamisch gelijkspel tegen Marcel. Etienne kreeg een slijmscherpe draak tegen, maar raakte toen de draad kwijt. Hij kreeg drie stukken voor de geofferde dame maar toch won zwart. Rudy miskeek zich op de zwarte tegenaanval.
Eric speelde remise tegen de jonge Dharda. Yves probeerde kost wat kost te winnen, maar dit kostte teveel materiaal. Jim stond prima vanuit de opening, maar kon net niet winnen.
Joris was de hele tijd in het defensief tegen Semen, maar gaf geen krimp en haalde een mooie plusremise.

Met dank aan het hele team voor de inzet dit seizoen!