Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

In het chique bejaardentehuis van Breda gingen we tegen De Baronie er op af.
Iedereen had de moeite genomen tijdig aanwezig te zijn.

Vele partijen gingen erg moeizaam en in ook tijdnood stonden we niet soepel. Marc, net terug van het zonnige Benidorm scoorde technisch een perfecte winst. Gert kwam een kwaliteit achter en speelde even met de gedacht op te geven. Hij kromde echter de rug en sleepte er nog knap een remise uit tegen Dijksman. Etienne zag zich voor een nieuwtje geplaatst in het Scandinavisch (b3) Hij speelde vinnig op winst, maar de tegenaanval bleek te sterk. Rudy verloor een in soort ruilvariant van het Frans tegen Hemmers. Erik zette een Engelse aanval op. De stelling liep echter vast en ondanks een slechte loper werd ook hier remise bereikt. André speelde een gewonnen toreneindspel uit tegen Antonissen. Joris speelde zonder complexen tegen van de Put. Deze probeerde het nog lang, maar onze Joris scoorde een plusremise. Daarmee kwam het gelijk. Aller ogen gingen nu naar de partij van Jim, die een eindspel met een kwaliteit meer uitschoof tegen Slagboom. Deze miste een mogelijkheid om zijn loper te activeren, waarna hij vakkundig opgebracht werd door Jim.

Met dank aan het gehele team!

Geen al te gezellige ruimte daar in Krimpen. Geen bar, geen broodjes, koffie uit de automaat maar wel een uitermate sympathieke tegenstander. Opvallend was dat er aan Krimpense kant zoveel jongelingen meespeelden.
We begonnen wat te laat omdat de Belgische Tomtom nog een paar jaar achterloopt en Philippe de verkeerde kant opstuurde.
Daarna ging het meteen hard aan bord 4. John liep tegen een voorbereide variant aan en was na een kwartier al een stuk kwijt. Vervolgens voelde hij zich ook niet al te lekker – kwam niet door de partij zei John – en werd voor de zekerheid door zijn tegenstander naar de huisartsenpost gebracht, waar gelukkig bleek dat er niets ernstigs aan de hand was.
Daarna bleef de spanning er lang in en aan de borden van Emile, Rudy en Philippe zag het er zelfs goed uit. Emile haalde vervolgens het punt uitstekend binnen en Marnix kwam remise overeen met Dolf Meijer die een keurige Stonewall speelde. Dat was dus 1½ – 1½
Johan was tegen een jong talent aan het worstelen, Adri speelde tegen de jongste Krimpenaar en die was zomaar bezig onze man weg te drukken, ikzelf had veel gevraagd van mijn stelling en was op zoek naar een manier om het eindspel remise te houden, maar Rudy en Philippe stonden beter. Die betere standen werden echter niet binnengehaald, integendeel ze werden om zeep geholpen. Adri moest er ook aan geloven, en ikzelf kon niet verhinderen dat ik na torenruil in een verloren paardeindspel terecht kwam.
Dan Johan nog. In een ouderwets Goering gambiet dat door Johan op de traditionele manier met d5 werd geweigerd had wit steeds wat initiatief gehouden dat tegen de 40e zet behoorlijk groot was. De afwikkeling was echter niet fantastisch en gaf Johan de gelegenheid te vluchten in een Dame tegen Toren+pion eindspel waarin Johan sluw op een vestingpositie loerde, en toen dat niet lukte op een patcombinatie. De jongeman speelde het echter vlekkeloos uit: klasse! En daarmee stond een vertrouwde uitslag op het scorebord: 6½ – 1½.

De opdracht voor deze belangrijke wedstrijd tegen MuConsult Apeldoorn was duidelijk: de witspelers moesten winnen. Wat er op de zwartborden nog bij zou komen was bonus. Na afloop konden we vaststellen dat de zwartspelers zich iets beter aan de afspraak hebben gehouden. De eerste tussenstand die ik doorkreeg was 2-0 voor Apeldoorn. Ashote verloor tamelijk kansloos en datzelfde dacht ik van Rein. Achteraf bleek dat hij onderweg de winst gemist had. Maar goed, nog geen man overboord want beiden hadden zwart. We sloegen hard terug met wit. Eerst Steven die weer eens aantoonde dat de Ruilvariant van het Slavisch helemaal niet tot slap spel hoeft te leiden. Daarna Thibaut, die blij was met zijn overwinning, maar niet tevreden over de partij. Wel tevreden, en terecht, was Helmut. Zijn tegenstander zal een vreselijke middag hebben gehad. En zo stond het 2-3 en was het weer tijd voor een paar zwarte nullen. Ik geloof dat Martijn niet veel kans heeft gehad, maar Adrian stond lang heel behoorlijk. 4-3 achter nu en een blik op de resterende borden leerde ons dat we het niet gingen redden. Koen en Tieme stonden slecht met wit, ik met zwart. Out of the blue kreeg Koen een remise aanbod. Hij sloeg het af in het belang van het team, maar al snel bleek dat zijn stelling nog slechter was dan gedacht. Een schrale troost was dat mijn tegenstander in de technische afwikkeling wat steken liet vallen, waardoor ik met remise kon ontsnappen. Tieme’s tegenstander deed het beter. 3 uit 5 met wit en ½ uit 5 met zwart. Door deze nederlaag zakken we naar de plaats die we zo goed kennen, waar we ons thuis voelen en van waaruit we tot grootse daden in staat bleken. Kortom, de situatie is hopeloos, maar er kan nog van alles gebeuren.

Het zag er heel goed uit. Er waren een paar remises gevallen, Arno en Nele stonden overwegend, en ik had mijn tegenstander al weggevaagd. Hij hoefde alleen nog maar even op te geven. Alleen Herman had problemen. Het liep anders. Arno kwam ergens net iets te kort voor de winst. En mijn partij eindigde in chaos met een scheidsrechter die mijn Duitse tegenstander telkens weer maande dat hij moest noteren, terwijl ik helemaal gek werd van het feit dat de man dat blijkbaar niet kon of niet wilde en zei dat hij "keine Zeit hatte" en dat zijn "Hand kaputt was." Daarmee ging mijn concentratie volledig kaputt. Natuurlijk nam ik ook de remise door zetherhaling niet en stortte ik mijzelf liever in het zwaard met de gemiste kansen in het achterhoofd. Ik kon niet meer denken. De scheidsrechter zei nog dat ik hem er eerder bij had moeten halen. Mosterd na de maaltijd.
Alleen Nele deed wat ze moest doen, en dat deed ze heel knap.