Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Tegen de koploper uit Delft maakten we ons op voorhand geen illusies. Met een sluwe tactische opstelling gingen we wel enkele puntjes sprokkelen, maar ook niet meer dan dat…

Iedereen van ons was stipt op tijd voor de start!
DSC 3 kwam echter opdagen met 2 invallers.
Joris bleef overeind tegen captain Van Lisdonk. Etienne plette Gosliga vanuit de opening en scoorde fraai. Rudy liet zich niet overbluffen in een Aljechin door Buzing en laveerde knap naar de winst tegen de verzwakte konigsstelling. Eric won na een complexe opening in de aanval tegen De Hoogt. André speelde een plusremise in de b3-variant van het Frans tegen Ten Have. Jim speelde een knappe partij tegen Baas en won verdienstelijk. Marc leek op winst af te stevenen met een zwarte damevleugelmeerderheid vanuit het Spaans, maar het werd toch nog remise. Chris, die dapper het eerste bord voor zijn rekening genomen had, moest uren spitsroeden lopen met zwart tegen Kortts. Bijna slaagde hij erin een vesting te bouwen, maar het mocht niet baten.

Dit was een prachtige teamoverwinning waarin we maximaal profiteerden van de al te sjablone opstelling van DSC.

Knap gedaan!

In de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar trad het Tweede aan tegen DSC 2. Er was ons alles aan gelegen om de nare smaak van de laatste wedstrijd in en tegen Vianen weg te spoelen. Welnu, dat lukte. De score werd geopend door Renzo, die de zwarte tegenstand met veel taktisch spervuur ontmantelde. Een schitterende overwinning van Renzo. Een uur of wat later viel er aan bord 8 een remise bij Harry Provoost, die een klein voordeeltje langzaam geneutraliseerd zag worden door Arne Wiersma. Het duurde tot ver na de tijdcontrole voor er weer wat beslissingen vielen. In de tussentijd had ook ik remise gespeeld na een leuke partij met wederzijdse offers, waarin ik op het beslissende moment (wijselijk?) niet voor de allerscherpste optie koos. Onze voorsprong werd verder uitgebouwd door Simon Provoost, die door onoplettendheid ergens een pion kwijtraakte, maar daarna zijn stukken dermate wist te activeren dat witspeler Ted Barendse met de rug tegen de muur stond. De muur hield het niet. Simon produceerde een zeer fraaie tactische wending, een mix van onderbreking, overbelasting, dubbele aanval en misschien nog wel meer, waarna het snel afgelopen was. Inmiddels was Frederic Verduyn al uren bezig met pogingen een gewonnen eindspel met een kleine kwaliteit meer ook daadwerkelijk te winnen. Hij omzeilde alle klippen en zo stond het 4-1 voor ons. En het kon niet meer misgaan, want Wouter had een eindspel van dame tegen toren en loper op het bord, dat minimaal remise was. Uiteindelijk wist onze man een afwikkeling naar een gewonnen pionneneindspel te forceren. Bravo! Zo kamen we zelfs met 5-1 voor. Helaas waren de resterende punten voor de Delftenaren. Nele verloor van Richard Oranje na wat verkeerde keuzes en hetzelfde gold voor Martijn, die vele zetten lang eeuwig schaak kon (en moest) maken, maar een ongekende winstwil aan de dag legde, die tenslotte in een nederlaag resulteerde.
Door deze zege doen we nog gewoon mee voor de titel. In de volgende twee ronden wachten de belangrijkste concurrenten, dus we hebben alles nog in eigen hand.

In de 6e ronde kregen we LSG IntelliMagic, vanaf nu kortweg LSG genoemd (excuses aan de sponsor), op bezoek. LSG is op papier al jaren een maatje te groot voor ons, maar in de praktijk een tegenstander waartegen we regelmatig punten halen. Het begin was ook nu weer veelbelovend. Twee niemendalletjes aan de borden van Steven en Tom gingen vergezeld van een onverwacht gelukje. Adrian veroverde kort na de opening een volle dame. Niet veel later kwam daar nog een punt bij van Koen, die zijn tegenstander met zwart volledig overspeelde: 3-1. De Leidse teamleider trok het niet meer en sprak over een 6½-3½ of zelfs 7-3 prognose. Om hem enigszins tot rede te brengen nam ik hem mee naar de bar, waar een koel frisdrankje hem tot rust bracht. Wij weten namelijk wat er nog allemaal mis kan gaan in een wedstrijd van HWP 1. Aan de meeste borden waren nog geen duidelijke conclusies te verbinden, al zag het er bij Attila en Glen goed uit en bij Rein en vooral bij Thibaut iets minder mooi. Thibaut redde het inderdaad niet, maar een flinke tegenvaller was dat Glen’s tegenstander met een trucje remise kon forceren. Jammer, maar nog altijd een positieve score: 3½-2½. Bij Attila was intussen iets vreselijk misgegaan. Zijn veelbelovende stelling was plotseling veranderd in een ruïne. Helmut daarentegen leek de zaak volledig onder controle te hebben en het nadeeltje van Rein nog steeds binnen de perken. Johan had een lastige stelling en die verslechterde in rap tempo. De nederlaag was daarna dan ook niet verrassend. Wel verrassend was dat Helmut plotseling ontspoorde. Achteraf bleek dat hij onderweg nog ergens een goede winstkans gemist had. Zo zaten we tegen een 3½-4½ achterstand aan te kijken met een verloren eindspel van Attila en een inmiddels vrijwel gelijk eindspel bij Rein. Rein maakte inderdaad remise en hulde aan Attila die het eindspel nog wist te keepen. Al moet gezegd dat zijn tegenstander een aantal directe winstvarianten miste. Eindstand 4½-5½. Volgende maand komt de enigszins afgeschminkte landskampioen op bezoek. Een mooie gelegenheid om aan onze eindsprint te beginnen.