Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Met de nodige invallers waren we toch compleet geraakt tegen het sterke Charlois.

Gilbert weerde zich kranig, maar Soerjadi bleek tactisch sterker. Ook Manuel haalde het niet tegen de sterke Schroer. Chris scoorde fraai tegen Tinga. Rudy speelde als het ware met een hele damevleugel minder, maar wist op sluwe wijze toch te winnen tegen Uittenbroeck. Emile kwam zeker niet minder tegen Van Den Ouden,maar de routine gaf de doorslag. Marc trotseerde een goed voorbereide Van Duinen en haalde een plusremise. Rudi had een stevige stelling tegen Wiering maar verloor door de krachtige witte aanval. André speelde een erg wisselende partij maar liet zich tot slot in een gewonnen stelling pardoes matzetten.

Een ontnuchterende uitslag, maar er werd op veel borden hard gevochten.

Met dank aan de invallers en de moeite die iedereen deed!

Naar Amsterdam voor de wedstrijd tegen het legendarische VAS, in mijn jeugd hadden ze een abonnement op het Kampioenschap van Nederland. Van de vele coryfeeën is alleen Kick Langeweg (IM) nog overgebleven en tegen ons was hij er niet eens bij. Amsterdam is natuurlijk ook befaamd om zijn parkeertarieven, in die buurt was het 4 Euro per uur! Gelukkig mochten we gratis op het terrein van het Cygnus gymnasium staan.
Ondanks het forse Rating verschil in ons nadeel begon de wedstrijd goed. Gunter maakte remise en was daar ontevreden over. Ook Jim, die op het laatste moment van bord 8 naar bord 2 gehaald was speelde keurig remise met zwart tegen een sterke tegenstander. Frans Snijders raakte een pion kwijt in het Open Spaans en het tegenspel kwam niet op gang, verlies dus. Maar Herman van de Wynkele wist in een eindspel van Dame + Loper de vijandelijke koning mat te zetten zodat het weer gelijk stond. Daarna wist ik van Lesger (Morrison is zijn voornaam, hij is vernoemd naar Jim Morrison) te winnen in een Ben Oni nadat ik zijn koningsaanval had kunnen afslaan. Zo kwamen we zelfs met 3 – 2 voor.
Webmaster Steven Rademakers kon vervolgens een viertoren eindspel met allebei nog een paard erbij niet houden, een pionnen doorbraak gevolgd door een vorkje werd hem teveel. 3 – 3 dus. Toen verloor Johan de Zwart in een partij waar hij volgens wat mij verteld werd toch wel kans op een beter resultaat had gehad. Restte Harry Provoost. Een "gezonde" kwaliteit achter, en een koning die in een matnet zat. We gaven er niet veel meer voor maar het wonder gebeurde, de aalgladde Harry wist zich met een eeuwig schaak te redden. Een prachtig halfje, helaas was het niet meer genoeg om de wedstrijd gelijk te spelen.

Na de vervelende nederlaag tegen HWP Haarlem was het zaak nieuw puntenverlies te voorkomen. De Toren Arnhem bleek een prettig slachtoffer. Het team heeft een sterke top, maar de staart is vaak kwetsbaar. Dat was ook nu het geval. Kees en Hans vochten een strijd uit wie het eerst een punt zou scoren. Kees verdiende deze te winnen, maar zijn tegenstander kon maar geen genoeg krijgen van de partij, ondanks forse materiele achterstand. Hans werd afgetroefd door Tom, die uit het niets(?) een gewonnen stelling bereikte. Omdat deze drie overwinningen voorafgegaan werden door een remise van Simon (3x dezelfde stelling), stonden we redelijk vroeg in de middag met ½-3½ voor. Attila zorgde voor het volgende punt, waarna de Arnhemmers tegen scoorden: Helmut deed een toren in de aanbieding. Vervolgens slaagden Rein en Paul er in hun zeer voordelige stellingen in winst om te zetten. In de resterende partijen, van Zoltan en Glen, leken halfjes het hoogst haalbare. Beiden vochten als leeuwen en slaagden er inderdaad in de remises binnen te slepen: 2½-7½. Volgende afspraak: op 10 maart tegen medekoploper De Stukkenjagers.