Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Wat doet dat met een mens? Je vertrekt eens wat vroeger dan gebruikelijk, omdat je zo goed was om aan te bieden een medespeler op te pikken. Maar als je goed en wel op weg bent, kom je vast te staan. Het lijkt erop dat je veel te laat gaat arriveren en belt de voorzitter. Na vijven en zessen kan die medespeler door een andere clubgenoot worden afgehaald op een station en kun jij je concentreren op het voortzetten van je reis. Uiteindelijk arriveer je nauwelijks te laat, maar in wat voor staat kruip je dan na die urenlange reis achter het bord? Welnu, in dit geval legde de adrenaline het af tegen de ontregeling door de file, want Helmut  – de nobele – kon zijn tegenstander in no time de hand reiken. En daarmee leek een beetje de toon van de wedstrijd gezet, want HWP 1 kwam er in deze cruciale aanvangsmatch niet aan te pas tegen een scherper Stukkenjagers 1.

Koen blies naar eigen zeggen zijn stelling op door te vroeg in actie te komen, Benjamin miste een kleine tactic, Adrian zal zijn partij heel snel willen vergeten en Nils leek het theoretisch af te leggen, hetgeen hem al snel noopte veel tijd te investeren, zonder dat dat zijn problemen op kon lossen. De laatste nederlaag kwam op naam van onze jonge debutant in het eerste, Servaas. Hij vocht voor wat hij waard was, maar kon het – een leerzame ervaring rijker – uiteindelijk niet bolwerken.

Naast een schijnbaar wat vlakke remise van Glen, boekten we nog wel drie hele goede overwinningen. Slava en Elias speelden een prachtige en onderhoudende partij en Arne toonde dat hij uit het goede hout gesneden is, door een lang en hard gevecht in zijn voordeel te beslechten in het toreneindspel. Chapeau!

Onze aspiraties op behoud in de Meesterklasse hebben hiermee een forse deuk opgelopen. Maar we gaan onze rug rechten. In de volgende twee ronden tegen regerend kampioen Kennemer Combinatie en het Leidsch Schaak Genootschap valt er wellicht weinig eer te behalen. Maar er komen nog kansen genoeg.

Als je slecht tot verloren staat, bied je geen remise aan. Dat doe je gewoon niet. Zo luidt een algemeen aanvaarde regel in de schaakethiek. Bij Stukkenjagers denken ze er anders over. Zo bood Herman Grooten in verloren stelling gewoon remise aan tegen onze voorzitter, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Dat was het niet. Marnix raakte uit zijn concentratie, maakte een fout, maar kwam later toch weer gewonnen te staan, tot hij zijn tijd liet uitlopen en Grooten dus alsnog een vol punt schonk.

(Het gewraakte remiseaanbod kwam rond de 32e zet, terwijl ik nog zo’n zes minuten op de klok had. Ik had gezien dat wits 34e helemaal niet kon, maar bij terugkeer achter mijn bord was ik het kwijt; MvdZ).

Mijn tegenstander maakte het bonter en slaagde erin mij volledig uit mijn evenwicht te slaan met zijn absurde serie remiseaanboden. Ik sprak teamleider César Becx erop aan, doch hij verwees mij naar de scheidsrechter. Die kon niets meer doen. En inderdaad, van mijn gewonnen stelling was nog slechts een plusje over. Na nog een remiseaanbod werd het me te veel. Ik maakte een absurde blunder en verloor nog. Dit soort remiseaanboden hinderen de tegenstander, en dat mag volgens mij niet.

Alleen Tom Piceu won en Xavier Goossens maakte remise tegen César Becx, die overigens ook verschillende keren remise aanbood. Waarom? Zo werd het een afgang voor HWP II. Het werd 1,5-6,5 voor de Tilburgers. Zo jammer en zo oneerlijk ook.