Op zaterdag 14 december speelt HWP 1 in de vijfde ronde thuis tegen Zuid Limburg 1 in de Meesterklasse. Plaats van handelen is ‘t Meulengat, Elisabethlaan, Sluiskil.
De wedstrijd begint om 13.00 uur en is vanaf ongeveer 13.15 uur live te volgen via onderstaande link:
Op 9 november moesten wij voor de derde ronde in de KNSB, in de mooie Statie, aantreden tegen Dubbelschaak ’97 1. De verwachtingen vooraf waren niet hooggespannen. Gelukkig maar, want het resultaat was niet fantastisch. Als teamleider gaf ik het slechte voorbeeld door in de opening achter elkaar twee bokken te schieten. Heb het daarna nog enige tijd kunnen rekken maar daarmee is ook alles gezegd. Naast mij zag ik dat Gilbert ook al in de openingsfase was verongelukt. Luc stond nogal gedrongen maar ik dacht dat het wellicht te keepen was. Niet dus … tussenstand 0 – 3.
Op de voorgrond links Luc Oosterlinck bij zijn debuut voor HWP. Naast hem achtereenvolgens Gilbert Ongena en teamleider Johan de Zwart, die zich mogen verheugen in de belangstelling van Tom Piceu, teamleider van HWP 1.
Wonder liet zich niet meesleuren door de algehele malaise en leek op weg naar een overtuigende overwinning. De partij kwam echter tot een abrupt einde omdat zijn tegenstander in slechte stelling door zijn vlag ging. Wij zullen nooit weten hoe hij het zou hebben afgemaakt. Op bord 3 gebeurde iets vergelijkbaars, maar in dit geval was het Harry die in slechte stelling door zijn vlag ging. Deze keer geen wonderbaarlijke ontsnapping. Bij Samuel zat er echt niet meer in dan remise, waarmee de wedstrijd beslecht was. Konden alleen hopen dat Xavier en Marc nog voor enige bordpunten zouden zorgen.
Aan de rechterkant doen achtereenvolgens Samuel, Wonder en Xavier hun best om incognito te blijven.
Het leek mij dat de partij van Xavier alle kanten uit kon. Helaas mocht ik live meemaken dat hij in een trucje trapte dat hem een stuk en de partij kostte. Marc was ondertussen beland in een partij van toren + loper + pion tegen twee torens + pion. Of deze theoretisch te houden was, weet ik niet. Praktisch was het ondoenlijk, omdat zijn tegenstander maar kon blijven duwen en trekken. En als je dan geen tijd meer heb is het eindresultaat heel erg voorspelbaar.
Niet getreurd, er is nog hoop op handhaving. Dit seizoen degraderen uit de 3e klasse alleen de nummers 10 en de slechtste 3 nummers 9. Wij hebben nog 5 rondes om voldoende match- en bordpunten te scoren.
HWP A kende een bliksemstart dit seizoen. Naast de eerder beschreven overwinningen tegen Souburg B en Landau A, wisten we Terneuzen A in de uitgestelde wedstrijd uit ronde 1 met 4-0 op te peuzelen. Hoewel het op papier een thuiswedstrijd betrof, speelde deze strijd zich af op de clubavond van Terneuzen. Het voornaamste wapenfeit in deze wedstrijd kwam van Manuel, die zichzelf en zijn tijdverbruik in de hand hield en een keurige overwinning boekte op de lepe Willem Frouws. Voor het overige deed het ratingoverwicht zijn werk.
Hoe anders verging het ons in de wedstrijd tegen het veel sterkere Goes A. “Bij HWP weet je nooit wie er achter de borden zullen verschijnen”, en dat geldt zelfs de teamleider. Het grootste deel van de min of meer vaste kern was niet beschikbaar voor deze uitwedstrijd in de vrieskist en te elfder ure bleek ook Johan zelf niet fit om mee te doen. Gelukkig wist Manuel zich in een bocht te wringen, en dat bood toch hoop gezien zijn overwinning tegen Terneuzen. Helaas, hij kwam met de zwarte stukken weliswaar goed uit de opening (de loper keurig naar f5 toen wit in een damepionspel geen c4 deed) maar begon daarna weer rustig na te denken en dat is niet raadzaam bij een tempo van 1 uur KO. Het blijft dus wachten tot er zich een tijdig gevoel voor urgentie in het brein van onze steun en toeverlaat nestelt.
Het goede nieuws van de dag was wel dat we Renzo en Xavier voor een eerste keer dit seizoen mochten verwelkomen. Renzo zal zich zijn terugkeer anders voorgesteld hebben, want hij leed een nare nederlaag tegen Goesenaar Grochal, verreweg de sterkste speler van de avond. Onze young financial zette de partij ambitieus op in een soort Londen-aanval met Lg5 en ik keek uit naar een onderhoudend gevecht. Toen ik een volgende keer ging kijken was er echter een ramp gebeurd, want Renzo’s pionnen op de damevleugel waren versplinterd, zijn witte loper was begraven op a2 door de phalanx a6-b5-c4-d5 en van aanvallen zou nooit meer iets terecht komen, zoveel was duidelijk. De bisschop kon alleen bevrijd worden door een verloren eindspel in te gaan en zo geschiedde. (Het gaat Renzo overigens goed.) Heel anders moet de partij van Xavier geëindigd zijn, maar dat heb ik niet gezien. Ik heb Xavier er graag bij: een aimabele vent, veel inzet voor de club en hij speelt een heerlijk ondernemend schaak. Dit resulteert nog niet altijd in het gewenste resultaat, maar dat komt vast goed. Deze keer ontstonden er voor mij onbegrijpelijke toestanden in een krankzinnig soort Siciliaan, waarin aanvankelijk heel weinig pionzetten werden gedaan maar er wel een witte verkenner op e6 belandde. Daaromheen dansten twee witte paarden. Het leek me dat Xavier lang niet slecht stond, maar zijn tegenstander Louis Nieuwenhuijse vond desgevraagd dat hijzelf dat ook niet had gestaan. “Kon alle kanten op vallen” was zijn commentaar.
Zelf mocht ik voor de tweede keer in een half jaar tijd aantreden tegen jongeman Renzo Landman, een rijzende ster in het Goese. Hij maakte op mij in het HZ-toernooi al een goede indruk en had Tiggelman op remise gehouden in de wedstrijd tegen Souburg A, dus ik was gewaarschuwd. Toch kreeg ik ook nu weer de overhand in de afruilvariant van het damegambiet, zeker toen hij mij toestond om de materiaalverhouding te wijzigen, waarbij ik de kleine kwaliteit vergaarde in ruil voor twee pionnen. Vanwege een dreigende aanval gaf de jongeling heel slim een pion terug om de dames te kunnen ruilen en daarna stond ik – hoewel heel goed – niet gewonnen, in tegenstelling tot wat ik dacht. Daarna heb ik het nog lang geprobeerd, maar mijn tegenstander bleef prima verdedigen (op één enkele, door mij niet opgemerkte, bok in de slotfase na) en wist ook alle paardvorken te ontwijken. Al met al was ik niet geheel ontevreden over mijn prestatie, want ik had mijn tijd goed gemanaged en het was een behoorlijke partij (vond ook Fritz). En een tactic missen bij dit tempo, kan gebeuren. Maar toch.
Een hopeloze wedstrijd dus en exit (het toch al niet waarschijnlijke) kampioenschap, dacht ik. Maar Souburg A heeft verloren van regerend kampioen Denk en Zet, waardoor die twee ploegen, Goes A en wijzelf allemaal twee verliespunten hebben. Dat kan dus nog heel interessant worden. Eerst maar eens zien wie we op 17 januari tegen Denk en Zet kunnen optrommelen.
Op 20 november bereikte ons het droevige bericht dat Adrie den Hamer op 82-jarige leeftijd is overleden. Adrie was lange tijd één van de sterkste schakers in Zeeland en van HWP en heeft zich tot voor kort ook in het Vlaamse schaak laten gelden. Zijn schaakkracht, bulderende lach en daarmee altijd sfeer verhogende en markante aanwezigheid, zullen ons tot in lengte van dagen bijblijven.
Adrie op weg. (Foto: Maddie den Hamer)
De uitvaartplechtigheid heeft in beslotenheid plaatsgevonden. We zullen Adrie in een uitgebreid In Memoriam eren en eenieder die daar een bijdrage aan wil leveren is daartoe van harte uitgenodigd. Dus mocht u iets kwijt willen ter nagedachtenis aan Adrie, dan kunt die bijdrage zenden aan Marnix van der Zalm.
Bijdragen:
Adrie zag ik voor het eerst ongeveer dertig jaar geleden. Ik was een jaar of tien en mocht af en toe meespelen met het tweede team van SVWZV dat speelde in het zaaltje achter café ‘De vier emmers’. Op een van die zaterdagen speelde ons eerste team tegen HWP III en dat was een heel sterk team, zo vertelde mijn vader me. Ik moest maar goed kijken hoe die sterke spelers speelden. In die tijd was er namelijk nog geen internet en in West-Zeeuws-Vlaanderen waren niet zo veel sterke spelers. Of ik iets geleerd heb van die wedstrijd, weet ik niet, maar één ding viel me toen al op. Er was één speler die dus blijkbaar heel goed was, maar bij wie het plezier ook duidelijk zichtbaar was. Sterke schakers zouden, zo was mijn gedachtegang, wel heel serieuze mensen zijn, maar Adrie leek toen en ook de vele momenten erna welhaast altijd goedgemutst met zijn kenmerkende bulderende lach. Dat vond ik altijd heel mooi om te zien. Met Adrie verliezen we een icoon van het Zeeuwse schaak, omdat Adrie een sterke schaker was, maar zeker ook omdat hij zorgde voor een fijne sfeer. (Koen Leenhouts)
Adrie was bijna zo lang als ik het mij kan herinneren ook actief lid van mijn Belgische club MSV (Meetjeslandse Schaakvereniging). In de jaren ’70 speelde Adrie in ons eerste team. Dat speelde toen in de hoogste afdeling van de interclubs. Adrie was toen echt wel een sterke schaker. Toen het niveau van de interclubs omhoog ging en MSV niet kon volgen, begon Adrie aan een tweede carrière, nu meer als recreatief schaker. Het savoureren van een Vlaams streekbiertje tijdens en na zijn partij was toen minstens even belangrijk geworden als de uitslag van zijn partij. In die periode vertelde hij enthousiast over zijn bergwandelvakanties. Hij had volgende goede raad: “Voor je vertrekt altijd het advies inwinnen van de locale berggidsen. Nooit vertrekken als er maar het minste risico bestaat op een weersverandering!” Dat Adrie een talentvol natuurfotograaf was, ontdek ik nu pas (https://www.zeelandnet.nl/foto/bekijk/fotosvangebruiker/gebruiker/zn9386421). Ik heb hem nooit met een fototoestel gezien tijdens schaakwedstrijden. Toen het zichtbaar minder goed begon te gaan met Adrie, speelde hij graag nog een partijtje in het K.L. Ledegancktoernooi, voor S.K. Den Eik uit Assenede, Belgische buurgemeente van Sas van Gent. Klagen deed hij nooit, hij bleef optimistisch.
Als wedstrijdleider in de externe competitie bij HWP was het soms mijn plicht om het enthousiasme en de bulderlach van Adie in de kiem te smoren. Hoe graag zou ik nu die bulderlach nog eens horen weergalmen in de speelzaal. Sinds het droeve bericht van voorzitter Marnix klinkt die lach onophoudelijk door mijn hoofd. Voor een keer koester ik een oorwurm. (Bart de Vogelaere)
Ik herinner me o.a. zijn aparte taalgebruik. Als HWP 1 binnenkwam zei hij vaak: “Zo, daar zijn de coryfeeën” en verder ook “Sie spielen das!?” of “Grote Klasse”. Ook met de fietsclub in Sas van Gent heb ik hem jaren meegemaakt. En natuurlijk ook de foto’s, een hobby waar hij wat later aan begonnen is. Op Internet kun je nog veel natuuropnames van hem terugvinden, speciaal de steenbokken waren zijn favoriet. Een monument van HWP, een goede schaker en altijd uitgesproken. Maar bovenal een goede vriend. (Gert van Rij)
Foto: Adrie den Hamer
Een bijzonder aardige en sympathieke man is van ons heengegaan. Een creatief persoon bovendien. Adrie den Hamer, een bergwandelaar, begenadigd fotograaf en … een uitstekende schaker. Als je bij een zaal waar geschaakt ging worden arriveerde, en hij was daar al, was dat al goed te horen. Zijn bulderende lach salvo’s deed iedereen glimlachen. Adrie leerde ik pas goed kennen na zijn overwinning op Grootmeester Jan Timman begin 80er jaren bij een kloksimultaan in een school te Terneuzen. Die moet wel heel goed kunnen schaken was mijn gedachtegang. Bij HWP was hij toentertijd al een vaste kracht in het 1e team. Voor die periode werd hij ook nog twee keer Zeeuws kampioen.
Toen hij met pensioen ging kon hij nog meer reizen doen, waarbij de bergschoenen uiteraard meegingen. Samen met zijn vrouw overnachtte hij soms in een tentje in de bergen, vertelde hij mij. En maakte aldaar schitterende foto’s die hij een paar keer naar mij mailde. Zijn foto’s zijn ook te bewonderen bij Omroep Zeeland. Helaas gooide die vreselijke ziekte die met een “k” begint, roet in het eten. Zijn leven veranderde plotsklaps. Ondanks zijn ziekte bleef hij schaken. Vooral in zijn geliefde Vlaanderen. Het ging op en af met hem maar hij bleef ertegen vechten. Ik weet zeker dat Adrie geen vijanden had, iedereen mocht hem. Voor nu Adrie, rust zacht en je zal zeker en vast nooit uit onze gedachten verdwijnen. (Gerard de Winter)
Een markant schaker is ons ontvallen. Veel goede herinneringen aan hem. Ook een keer bij hem thuis geweest om zijn vakantiefoto’s te bekijken. Zeeuws kampioen in de hoogste klasse in 1977 (en 1974, MvdZ), en winnaar tegen Timman bij het jubileum van schaakclub Terneuzen in het Zeldenrustcollege in 1981. (Adri Paauwe)
Een grote smaakmaker van het Zeeuwse schaak is niet meer! (Nick Dubbeldam)
Ik ben de laatste veertig jaar vaak met Adrie op stap geweest voor wedstrijden van MSV. Gezellige tochten door Vlaanderen. Als ik Adrie dan weer had afgezet in de Amaliastraat was het stil in de auto. Een markant man is ons ontvallen. Adrie’s speciale gevoel voor humor, zijn altijd nadrukkelijke bescheiden aanwezigheid. De stilte is nu niet alleen in de auto, maar overal. We zullen hem missen. (Gosse Kamminga)
We use cookies to optimize our website and our service.
Functional
Altijd actief
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
