Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Ondanks het gemis van enkele basisspelers, is het tweede er niettemin in geslaagd het eerste team van Souburg beentje te lichten. Het kampioenschap lonkt steeds nadrukkelijker.
De Sasse punten vielen deze keer voornamelijk aan de hoogste borden, Frederic Verduyn verrichtte zijn gebruikelijke heldendaad door niemand minder dan Rene Tiggelman met zwart te overmeesteren. En op deze zege was helemaal niets af te dingen. Hetzelfde gold voor bord 2 en bord 3, waar Nieuwelink en Rademakers hun tegenstanders eigenlijk geen enkele kans gaven. In beide partijen won de aanvaller.
Helaas ging het in de staart wat minder. John Gommers, die voor de tweede achtereenvolgende keer inviel, bouwde een vorstelijke stelling op, maar aarzelde toen de oogsttijd aangebroken was, en kreeg alsnog het deksel op de neus. Aan het zesde bord won Jim twee pionnen in de opening, en ging vervolgens met de hakken in het zand staan. Zijn ooit vermaarde verdedigingskunsten bleken echter wat te zijn verroest, want hij kon het niet houden.
Dan waren er nog drie remises. Die van Snijders tegen Zomer was weinig verheffend, maar het halfje van Van der Zalm kwam met de nodige heroiek tot stand. Nadat hij met fraai spel het voordeel van een toren en twee lopers tegen de dame had verkregen, ging onze man na de tijdcontrole enorm lang nadenken en gaf ook nog een van de lopers weg. Hij rechtte evenwel de rug en wist, met nog slechts seconden op de klok, een onneembaar fort te construeren, waarna de remise een feit was. Op dat moment kon ook Erik van de Wynkele, die al heel lang een gelijk eindspel zonder succes aan het uitmelken was, berusten in een puntendeling.
Weer gewonnen. We zijn goed bezig met het tweede.

Het eerste team van HWP heeft ook de wedstrijd tegen Paul Keres niet weten te winnen. Het werd een 5-5 gelijkspel en daar mochten de Sassenaren niet eens ontevreden mee zijn. Omdat de tegenstander van Steven Geirnaert niet kwam opdagen, kwam HWP al snel op voorsprong. Maar het was ook al snel duidelijk dat Gunter Deleyn zijn bizarre openingsopzet met een nederlaag zou gaan bekopen tegen voormalig Terneuzenaar Jan Breukelman. Daar stond tegenover dat invaller Fabian Hulpia vanuit de opening winnend voordeel had gekregen. Hoewel hij er nog lang voor moest werken, kwam de overwinning niet meer in gevaar. Een prima debuut in het eerste team voor de jonge Gentenaar. Ook Han Schut had vanuit een scherpe opening een veelbelovende stelling weten op te bouwen. Hij was echter vandaag pas teruggekomen uit Atlanta en zijn jetlag noopte hem te berusten in een plusremise. Dat gold ook voor Helmut Cardon, die het lang probeerde in een dubbel toreneindspel en wellicht ergens nog een goede kans heeft gemist. Tom Piceu en Johan Goormachtigh zullen blij geweest zijn met hun halfje, want zij stonden lange tijd minder. Gelukkig wist Hans Groffen zijn tegenstander in het eindspel bij de neus te nemen. Lisa Schut bleek uiteindelijk niet opgewassen tegen de sterkste speler van Paul Keres, Xander Wemmers, na een partij die lange tijd onduidelijk was. Paul Motwani was niet fit aan de start verschenen en werd door zijn jeugdige opponent vakkundig overmeesterd.
De Stukkenjagers uit Tilburg hebben deze ronde de leiding overgenomen van Wageningen. HWP moet hopen op een misstap van de Tilburgers om nog voor het kampioenschap in aanmerking te komen.

Op 8 januari 2011 ontving HWP 4 het eveneens goed geplaatste Souburg 2 in de zeeuwse hoofdklasse. De tegenstanders die aan de borden kwamen zitten waren niet de minsten en zouden weleens ons team op 4-4 kunnen houden. Al vrij snel kwamen we er achter dat zelfs dit teveel gevraagd was. De meesten van ons kwamen niet goed uit de opening. De scherpe partij van Steven Rademakers eindigde in eeuwig schaak en Max Toetenel dwong Henk de Ridder de lichte stukken te ruilen waarna er voor Henk geen doorkomen aan was. Heel lang bleef het 1-1. Toen kwamen de klappen. Tom Lammens moest teveel tijd gebruiken om veel te moeten repareren na een mindere opening. Manuel Colsen verloor een pion bij het ingaan van het eindspel na een goed middenspel en kon het niet houden. Rudi Pauwels blunderde in een soort koffiehuisschaak stelling. Zo was het tamelijk snel 1-4. Teamleider Henk de Ridder zag de bui al hangen maar liet de overblijvende borden in de waan dat we er een gelijkspel aan het uitslepen waren. De enige die deze middag in de pas liep was good old Adri den Hamer. Zonder ook maar 1 mindere zet te doen hakte hij zijn tegenstander in de pan. Alle ogen waren nu gericht op Gilbert en Philippe. Het ontstane eindspel bij Gilbert Ongena leek gewonnen, maar zijn jonge tegenstander sleepte er remise uit. Philippe Bekaert had intussen ook een remisevoorstel gekregen en kon het nu aannemen want het matchpunt was door Souburg al gescoord. Het verblijf in de hoofdklasse lijkt weer met een jaar verlengd.

Ondanks het feit dat het tweede met een drietal invallers aan de start kwam, werd de match tegen Sliedrecht een daverend succes. Het begon al meteen aan bord 6, waar de op het allerlaatste moment opgeroepen John Gommers zijn ervaren tegenstander in de opening beet wist te nemen. Het duurde vervolgens niet lang voordat HWP het eerste volle punt kon optekenen. Kort daarop volgde het tweede punt aan bord 2, waar ondergetekende zijn tegenstander met een uiterst listige kleine combinatie beentje lichtte. Even later kwam de tegenstander van Gert van Rij trots melden aan het publiek in de bar dat hij een dame ging winnen. Terug aan het bord moest hij constateren dat ondekbaar mat de prijs was die moest worden betaald. En het werd 4-0 door een ontketende Snijders, die zijn aanvankelijk optimistische opponent niet gewoon overspeelde maar werkelijk vermorzelde. De ongelukkige Sliedrechtenaar gaf op in een stelling waarin zijn koning door maar liefst twee dames en een paard werd belaagd.
De punten bleven ook na de eerste tijdcontrole komen. Fabian Hulpia zag de man tegenover hem in een gelijkopgaande vechtpartij plots een misplaatst kwaliteitsoffer plegen, waarna het pleit snel beslecht was. En Harry Provoost, die eerst stukwinst had versmaad omdat hij de stelling niet vertrouwde, kwam na lang manoeuvreren vernietigend de vijandelijke stelling binnen. 6-0. Zo bleven alleen Maarten Rademakes en good-old Jim van de Vreede nog over. Maarten stond in het vroege middenspel heel erg slecht, in het late middenspel heel erg goed, maar uiteindelijk werd het remise in een eindspel met ongelijke lopers. En Jim vocht als een leeuw tegen het toptalent van Sliedrecht, Naomi Snikkers. Hij leek te gaan verliezen, maar hield een zeer gecompliceerd eindspel uiteindelijk op fraaie wijze remise.
Kortom, een prachtig resultaat.