Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Op 9 april 2011 vertrok HWP 4 naar Middelburg om Middelburg 2 te bestrijden in de ZSB Hoofdklasse.
Door allerlei omstandigheden konden slechts 3 basisspelers worden opgesteld. Gelukkig konden de 5 overgebleven plaatsen ingenomen worden door spelers van het vijfde. Deze spelers waren direct na de start ingeburgerd, zodat het binnen de kortste keren een echte wedstrijd werd.
Routinier Cor Provoost bezette bord 5 en deed zijn uiterste best in de opening een paar pionnen te offeren. Tegenstander de Bock nam genoegen met 1 pion, die hij later weer verloor, doch Cor had geen interesse in deze pion en bleef maar aanvallen. Fataal, want de Bock sloeg de aanval af, zodat we met een nul begonnen. Niemand was onder de indruk van de slechte start. Henk de Ridder kreeg een remise-aanbod in een iets mindere stelling, hetgeen hij op grond van de onstane stellingen op de andere borden aannam. Vlak daarna gaf de tegenstander van Adri den Hamer op in een hopeloze stelling. De stand was weer gelijk. Cem Ensari speelde alsof hij altijd in dit team speelde, maakte er een heksenketel van, maar nam het remise-aanbod te snel aan. Vlak daarna zag hij dat hij gewonnen stond. Er bleven 4 veelbelovende stellingen over. Toch ging er eerst nog een schok door het team omdat Gilbert Ongena zichzelf de das omdeed door het ontstane eindspel zelf om zeep te helpen. Toen de tegenstander van Emile Boucquet eindelijk opgaf waren alle ogen gericht op Jelle en Rudi. Jelle, de man die er aan komt bewees nu ook onduidelijke toreneindspelen in winst te kunnen omzetten. De geslepen Rudi Pauwels had intussen zijn stelling dusdanig ontworpen dat hij remise kon pakken om de overwinning veilig te stellen. Tegenstander Jos de Jager zag niets in een alles of niks spelletje en nam het aanbod aan. De combinatie team 4 en 5 draaide als een geoliede machine.

Op vrijdag 25 maart 2011 speelde HWP 5 in de ZSB-competitie tegen Zierikzee 3
in De Roselaer te Sas van Gent om 20.00 uur.
De uitwedstrijd tegen Zierikzee 3, op vrijdag 29 oktober 2011 werd gewonnen met ruime 0.5-3.5 cijfers.
Deze keer wonnen we met het maximale verschil: 4-0.
De vorige ronde was het voor ons moeilijk om op maandagavond naar Zierikzee te gaan. Daarom is die ronde toen op een vrijdag gespeeld.
Datzelfde probleem deed zich nu bij Zierikzee voor op zaterdag. Daarom zijn we Zierikzee nu ook tegemoet gekomen door eveneens op vrijdag te spelen.
Alle partijen eindigden in winst voor HWP. Rond 22.15 uur waren alle partijen afgelopen.
We gaan nu aan de leiding in het klassement!
Hieronder staan de getailleerde uitslagen.

Kreunend, zuchtend en steunend heeft het vlaggeschip van HWP gewonnen van de krasse knarren van DD. Als eerste waren Paul Motwani en John van der Wiel klaar. De grootmeesters wilden elkaar geen kwaad doen, na een toch zeer interessante openingsfase. Daarna bracht Steven Geirnaert – die een fantastisch seizoen doormaakt – het eerste volle punt binnen. Hij maakte gehakt van good old Jan Joost Lindner. Tom Piceu moest tegen d’aloude van Egmond in remise berusten, ondanks een origineel uitstapje van zijn witvelderige loper. Ook Fabian Hulpia liet een remise aantekenen tegen de oude bekende Dickhoff, na een partij waarin het evenwicht nooit verbroken werd. Dat gebeurde wel bij Helmut Cardon, die een zeldzame nederlaag leed tegen Gerrit Prakken. In het verleden won Helmut meermalen van deze tegenstander, nu had hij een off day. Thibaut Vandenbussche wist voor het eerst te winnen voor HWP, in een fraaie partij tegen invaller Koelmans. Wouter Gryson moest hard werken voor een half puntje tegen de legendarische Henk Happel. Wouter zal ergens verloren hebben gestaan, maar liet zich niet kennen. Aan het achtste bord leek Johan Goormachtigh vanuit overwegende stelling het gevecht met de klok te verliezen, tot hij plots remise aangeboden kreeg. Achteraf bleek de slotstelling voor hem gewonnen te zijn. Bij een 4,5-3,5 stand waren Koen Leenhouts en Gunter Deleijn nog bezig om hun betere respectievelijk gewonnen stelling te verzilveren. Gunter verloor uiteindelijk net niet en was heel boos op zichzelf, waarna Koen afwikkelde naar een remisestand om zo de matchpunten veilig te stellen.
Door de nederlaag van koploper Stukkenjagers en het gelijkspel van Wageningen, heeft HWP plots de kampioenskansen weer grotendeels in eigen hand.

Een wedstrijd was het niet, de thuismatch tegen De Drie Torens uit Tilburg. Een uurtje voor aanvang belde de Tilburgse teamleider op met de mededeling dat De Drie Torens slechts vijf man achter de borden kon brengen. Mede hierdoor zaten de gebroeders Provoost voor het eerst sinds vele, vele jaren naast elkaar in een team. Cor won (R) en Harry moest genoegen nemen met remise. Dat gold ook voor Frans Snijders, die net na de opening een blunder beging, die een volle kwaliteit kostte. Frans rechtte echter de rug en na bijna zes uur keepen werd hij met een halfje beloond. Tragisch was de nederlaag van Maarten Rademakers. Tot twee keer toe verpestte hij een gewonnen stelling – de tweede keer door een helpmat te construeren. De twee andere reguliere overwinningen kwamen op naam van Frederic Verduyn, die de stelling van zijn tegenstander met vele stukken vernietigend binnendrong, en Ab van Hoeve, die een lange, taaie verdediging met een beter eindspel beloond zag. De overige twee Sassenaren stonden erbij en keken ernaar.