Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Het tweede was weliswaar niet op volle sterkte naar Moerkapelle getogen, maar ruimschoots goed genoeg om de Zuid-Hollanders terzijde te schuiven. De overwinning betekent dat HWP 2 eigenlijk al kampioen is. Sliedrecht kan ons nog inhalen, maar dan moeten ze in de laatste ronde met heeeel veel verschil van Souburg winnen, en wij moeten heeeel dik van Goes verliezen, en dat gaat gewoon niet gebeuren.

Het tweede stond al snel op een 2-0 voorsprong. Aan het eerste bord verpletterde ondergetekende de Moderne Verdediging die de Moerkapellenaar hem voorschotelde. Fabian Hulpia nam aan bord 2 een berekend risico en kreeg inderdaad de plus waarnaar hij op zoek was, zodat het punt niet lang daarna kon worden opgetekend. Jim van de Vreede, die we in feite bezwaarlijk nog invaller kunnen noemen, vergrootte vervolgens de voorsprong door na veel spektakel af te wikkelen naar een eindspelletje. Dan weten wij wel wat er gaat gebeuren.
Dat Manuel Colsen het niet kon bolwerken en als enige verloor, lijkt niet verrassend, maar gezien het spelbeeld had er wel degelijk meer ingezeten.
Het vierde volle punt kwam op naam van John Gommers, die ergens na de tijdcontrole was vergeten zijn klok in te drukken en dus ten tweede male in tijdnood kwam nadat zijn tegenstander in half uur in zijn tijd had nagedacht. Niet echt sportief. John zette echter alles op alles, sprak zijn laatste krachten aan en trok het punt uiteindelijk op het droge. Niet slecht voor iemand uit de jaargang ’39, stamelde hij nog.
De resterende partijen eindigden na avonturen over en weer in remise. In de laatste ronde kunnen we het dus officieel maken. HWP 2 speelt volgend jaar weer in de tweede klasse.

Op 9 april 2011 vertrok HWP 4 naar Middelburg om Middelburg 2 te bestrijden in de ZSB Hoofdklasse.
Door allerlei omstandigheden konden slechts 3 basisspelers worden opgesteld. Gelukkig konden de 5 overgebleven plaatsen ingenomen worden door spelers van het vijfde. Deze spelers waren direct na de start ingeburgerd, zodat het binnen de kortste keren een echte wedstrijd werd.
Routinier Cor Provoost bezette bord 5 en deed zijn uiterste best in de opening een paar pionnen te offeren. Tegenstander de Bock nam genoegen met 1 pion, die hij later weer verloor, doch Cor had geen interesse in deze pion en bleef maar aanvallen. Fataal, want de Bock sloeg de aanval af, zodat we met een nul begonnen. Niemand was onder de indruk van de slechte start. Henk de Ridder kreeg een remise-aanbod in een iets mindere stelling, hetgeen hij op grond van de onstane stellingen op de andere borden aannam. Vlak daarna gaf de tegenstander van Adri den Hamer op in een hopeloze stelling. De stand was weer gelijk. Cem Ensari speelde alsof hij altijd in dit team speelde, maakte er een heksenketel van, maar nam het remise-aanbod te snel aan. Vlak daarna zag hij dat hij gewonnen stond. Er bleven 4 veelbelovende stellingen over. Toch ging er eerst nog een schok door het team omdat Gilbert Ongena zichzelf de das omdeed door het ontstane eindspel zelf om zeep te helpen. Toen de tegenstander van Emile Boucquet eindelijk opgaf waren alle ogen gericht op Jelle en Rudi. Jelle, de man die er aan komt bewees nu ook onduidelijke toreneindspelen in winst te kunnen omzetten. De geslepen Rudi Pauwels had intussen zijn stelling dusdanig ontworpen dat hij remise kon pakken om de overwinning veilig te stellen. Tegenstander Jos de Jager zag niets in een alles of niks spelletje en nam het aanbod aan. De combinatie team 4 en 5 draaide als een geoliede machine.

Op vrijdag 25 maart 2011 speelde HWP 5 in de ZSB-competitie tegen Zierikzee 3
in De Roselaer te Sas van Gent om 20.00 uur.
De uitwedstrijd tegen Zierikzee 3, op vrijdag 29 oktober 2011 werd gewonnen met ruime 0.5-3.5 cijfers.
Deze keer wonnen we met het maximale verschil: 4-0.
De vorige ronde was het voor ons moeilijk om op maandagavond naar Zierikzee te gaan. Daarom is die ronde toen op een vrijdag gespeeld.
Datzelfde probleem deed zich nu bij Zierikzee voor op zaterdag. Daarom zijn we Zierikzee nu ook tegemoet gekomen door eveneens op vrijdag te spelen.
Alle partijen eindigden in winst voor HWP. Rond 22.15 uur waren alle partijen afgelopen.
We gaan nu aan de leiding in het klassement!
Hieronder staan de getailleerde uitslagen.

Kreunend, zuchtend en steunend heeft het vlaggeschip van HWP gewonnen van de krasse knarren van DD. Als eerste waren Paul Motwani en John van der Wiel klaar. De grootmeesters wilden elkaar geen kwaad doen, na een toch zeer interessante openingsfase. Daarna bracht Steven Geirnaert – die een fantastisch seizoen doormaakt – het eerste volle punt binnen. Hij maakte gehakt van good old Jan Joost Lindner. Tom Piceu moest tegen d’aloude van Egmond in remise berusten, ondanks een origineel uitstapje van zijn witvelderige loper. Ook Fabian Hulpia liet een remise aantekenen tegen de oude bekende Dickhoff, na een partij waarin het evenwicht nooit verbroken werd. Dat gebeurde wel bij Helmut Cardon, die een zeldzame nederlaag leed tegen Gerrit Prakken. In het verleden won Helmut meermalen van deze tegenstander, nu had hij een off day. Thibaut Vandenbussche wist voor het eerst te winnen voor HWP, in een fraaie partij tegen invaller Koelmans. Wouter Gryson moest hard werken voor een half puntje tegen de legendarische Henk Happel. Wouter zal ergens verloren hebben gestaan, maar liet zich niet kennen. Aan het achtste bord leek Johan Goormachtigh vanuit overwegende stelling het gevecht met de klok te verliezen, tot hij plots remise aangeboden kreeg. Achteraf bleek de slotstelling voor hem gewonnen te zijn. Bij een 4,5-3,5 stand waren Koen Leenhouts en Gunter Deleijn nog bezig om hun betere respectievelijk gewonnen stelling te verzilveren. Gunter verloor uiteindelijk net niet en was heel boos op zichzelf, waarna Koen afwikkelde naar een remisestand om zo de matchpunten veilig te stellen.
Door de nederlaag van koploper Stukkenjagers en het gelijkspel van Wageningen, heeft HWP plots de kampioenskansen weer grotendeels in eigen hand.