Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Met nog 1 ronde te gaan, is HWP 5 nu al verzekerd van de kampioenstitel in de 2e klasse A van de ZSB-competitie!
Op vrijdag 20 mei 2011 werd de uitgestelde wedstrijd tegen Goes 4 gespeeld.
De wedstrijd begon om 20.00 uur in De Roselaer te Sas van Gent.
Goes 4 kwam slechts met drie spelers. HWP 5 won deze match met de maximale cijfers 4-0!
Na een half uur schaken ging de wedstrijd gelijk op aan de borden 1, 3 en 4.
Rond de klok van 21.00 uur kwam het tweede punt van Jelle Vanhijfte.
Vervolgens scoorde Cor Provoost 3-0!
Gilbert Ongena had een ruime voorsprong in het eindspel en kon zodoende zijn partij ook in winst omzetten.
De nummer 2 in de stand, Middelburg 3, kan ons nu niet meer inhalen.
De laatste ronde wordt gespeeld op maandagavond 23 mei a.s. in Kruiningen tegen DZD.
Teamleden, van harte proficiat met het behaalde kampioenschap!

Het vlaggeschip van HWP is er net niet in geslaagd om het kampioenschap in de eerste klasse van de landelijke competitie binnen te halen. Een prachtige 7,5-2,5 overwinning op het toch niet kinderachtige LSG II bleek niet voldoende. Concurrent De Stukkenjagers won in een huzarenstukje met dezelfde cijfers van Paul Keres, waardoor beide ploegen op exact hetzelfde aantal match- en bordpunten eindigden. Ook de onderlinge wedstrijd was in een gelijkspel geëindigd. Het reglement bepaalt dan dat uit die onderlinge wedstrijd het onderste bord niet meetelt voor de uitslag. Op dat bord had Tieme Verlinden voor HWP gewonnen, waardoor Stukkenjagers deze wedstrijd met 5-4 heeft gewonnen en het kampioenschap mag opeisen. Een bizar einde van een bewogen seizoen, waarin de Sassenaren hun favorietenrol pas in de laatste twee ronden waar konden maken. Hoewel de domper groot was, bleek de spirit ongebroken en overheerste de overtuiging dat komend seizoen alsnog de promotie naar de Meesterklasse zal worden bereikt. En de sympathieke Tilburgers werd de titel van harte gegund.
De door de kersverse teamcaptain Koen Leenhouts uitgedokterde opstelling, pakte goed uit. Het eerste wapenfeit was een plusremise van Helmut Cardon tegen Stefan van Blitterswijk, de onbetwiste kopman van de Leidenaren. Daarna kwam Wouter Gryson melden dat hij ging winnen, maar die bleek zich vreselijk verrekend te hebben en stond eerder slecht tot verloren. "Het is wel Wouter, hè." zei een van de andere Bruggelingen echter en dat bleek. Hij kromde de rug en wist na lang werken alsnog een punt te scoren. Daarna rondde Thibaut Vandenbussche een meesterlijke partij met veel machtsvertoon af, waarmee hij de herinnering aan zijn moeizame seizoensstart definitief uitwiste. Steven Geirnaert kwam goed uit de opening, deed toen iets niet goed en stond slecht, maar wist vervolgens het kwaliteitsverschil toch makkelijk om te zetten in een vol punt. Op het eerste bord tikte Thibaut Maenhout de krasse knar Leon Konings vakkundig van het bord. Hetzelfde deed Paul Motwani tegen mastodont Henk van Putten, die onze Schotse grootmeester tevergeefs van zijn stuk trachtte te brengen met een paardoffer. Gunter Deleijn wist uit een iets mindere stelling een verwoestende aanval op te zetten en werd geholpen door een flinke tactische fout van zijn tegenstander. Zuur was de nederlaag van topscorer Hans Groffen tegen invaller Termeulen. Na een goed verlopen opening raakte Hans het spoor bijster en werd kundig opgebracht. Nog dramatischer verging het Tieme Verlinden, die zich de hele partij evenwaardig toonde aan zijn sterke opponent, maar in tijdnood zijn mooie stelling jammerlijk vergooide. Koen Leenhouts was als laatste klaar. De nieuwbakken docent Nederlands aan het Reynaert college in Hulst, kwam matig uit de opening. Daarna wist hij de passiviteit van zijn tegenstander echter goed af te straffen en een moeilijk toreneindspel alsnog tot een goed einde te brengen. Zijn inspanningen waren tevergeefs, want nog tijdens zijn partij wist de spion uit Tilburg de uitslag aldaar te melden.

We waren dit jaar eigenlijk ongenaakbaar. Alleen in de wedstrijd tegen Krimpen a/d IJssel was er sprake van collectief falen, maar daar heeft ons derde team genadeloos wraak voor genomen.
In de laatste ronde tegen Goes hadden we in feite aan een paar bordpunten genoeg voor het kampioenschap. Dat was geen probleem, vooral ook omdat Goes met slechts 7 mensen in Sluiskil arriveerde. Dit was des te opmerkelijker omdat Goes 2 had afgezegd voor de gezamenlijke slotronde van de ZSB. Je zou toch denken dat er wel iemand van Goes 2 in het eerste had kunnen invallen…
Hoe dan ook, we stonden dus al meteen met 1-0 voor. De voorsprong werd verder uitgebouwd door Fabian, die zijn tegenstander tot een drieste opstoot verleidde en daarna het heft krachtig in handen nam. Het werd 3-0 nadat ondergetekende aan bord 4 de ongerokeerde Goese koning aan de overkant vol in het vizier had gekregen. En toen Frederic Verduyn de offers van Joey Grochal had weerlegd, was het pleit helemaal beslecht. Ab van Hoeve besloot toen maar remise te geven, en Harry Provoost bereikte hetzefde resultaat na lang en hevig zwoegen. Inmiddels had Frans Snijders helaas een stuk weggegeven in goede stelling, daarmee zijn eerste nederlaag van het seizoen incasserend. Jammer. En Jim van de Vreede, tenslotte, gaf les in het ultieme keepen. De hele middag stond hij met de rug tegen de muur en toen hij in de knock-outfase eindelijk remise in handen had, probeerde hij alsnog te winnen. Dat lukte dus niet.
Op naar de tweede klasse. Daar zal het iets lastiger worden.

Voor het eerst dit seizoen speelden we met alle opgegeven spelers tegen het reeds veroordeelde Moerkapelle, de verwachtingen lagen dus wel iets hoger dan het gelijkspel voor onze afsluiter van het seizoen. Voor HWP 3 stond echter niets meer op het spel, hiervoor geen treurnis dus.
Maarten maakte korte metten met zijn tegenstander in een korte aanvalspartij. Nadat Herman een remise kwam melden won ook Etienne vlot, na een zwakke opening kreeg de tegenstander geen kans meer. Een ruime overwinning lag toen in het verschiet maar Andre verknoeide een gewonnen stelling en Gert sneuvelde in tijdnood. Met de remise van Eric stond het toen 3-3 en was het reeds duidelijk dat het bij een gelijkspel zou blijven. Rudy had zijn koning op de tocht na zijn typische openingsbehandeling en kreeg geen tegenkansen, Marc speelde zijn tegenstander uit in een middenspel met torens, lopers, dubbelpionnen en open lijnen en werkte het eindspel feilloos af.
HWP 3 kan relatief tevreden zijn over zijn KNSB seizoen, zeker over de zesde plaats als eindresultaat. Dat er voor de 72 partijen 18 vervangers en totaal 18 verschillende spelers nodig waren is misschien wel voor verbetering vatbaar, maar dat is voor volgend seizoen.
Etienne