Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Op 7 januari 2012 moest HWP 4 naar het verre Scherpenisse om ZSC te bestrijden.
HWP 4 was er gerust op. Vooraf moest de teamleider met behulp van de voorzitter en de altijd actieve Manuel alle zeilen bij zetten om 8 man op de been te brengen. Niet dat het gelukt is, maar we waren blij met de kwaliteit waarmee we uit Sas van Gent vertrokken. Tot onze verbazing was ZSC niet onder de indruk toen onze mensen het gebouw uit 1594 betraden. Immers ZSC had van Landau 2 gewonnen en HWP 4 was door Landau 2 afgedroogd. Bovendien begon de wedstrijd met een 1-0 voorsprong voor ZSC omdat wij het met 7 man moesten doen. Jelle Vanhijfte moest vervolgens in remise berusten. Steven Rademakers trok de stand echter gelijk door een mooie tegenaanval met mat af te werken. Op de overige 5 borden gebeurde nu vanalles. Bijvoorbeeld op het bord van Henk de Ridder. Henk had de partij op de 18e zet kunnen beslissen door eenvoudig een pion op te eten met goede stelling daarna bovendien. In plaats daarvan dacht Henk een stuk te kunnen winnen, hetgeen zijn tegenstander eenvoudig pareerde en het initiatief overnam en vervolgens een pion offerde met beslissend voordeel. De stelling werd waarschijlijk te ingewikkeld voor Gutkind want hij faalde.Het volle punt ging naar Henk. Marnix,onze gelegenheids 1e bord speler etaleerde zijn klasse weer eens, hetgeen John Gommers verzuimde, maar op het goed moment de remise niet uit de weg ging. Tussenstand 4-2 voor HWP 4.
Adri stond iets minder en Nick Wegman had een potremise stelling op het bord getoverd. Hun tegenstanders weigerden in 1e instantie remise, Martin Krijger zag als eerste dat er niets meer te halen viel en bood nu zelf remise aan. De overwinning was binnen. Adri den Hamer had intussen in zijn bekende stijl alle gevaren afgeweerd, doch toen wij dachten dat de eindafrekening er aan kwam gaf ook hij de partij remise. HWP 4 kennende zal ook de laatste wedstrijd een klinkende overwinning worden.

maandag 19 december 2011.
DZD5-HWP5 0-4. We waren goed gemutst, op de terugweg. Niek en Lydia waren al vertrokken, en wij, Gilbert en zijn vrouw, ondergetekende en Cor genoten in de Citroën van laatstgenoemde van de klinkende overwinning. Cor verhaalde nog eens van zijn vorige Citroëns en ik mag daar altijd graag naar luisteren. Ondanks alle tegenslagen met deze Franse krengen blijft hij ze trouw. Dat vind ik wel mooi. Ik ga er verder niet te lang op in, maar resumerend kunnen we zeggen: twee spontaan ontploft, één spontaan afgefikt en eentje die soms alleen nog maar achteruit wilde rijden. Wat best lastig kan zijn als je midden in de polder staat.

Over de wedstrijd zelf kunnen we kort zijn. Lydia kreeg alle lof van haar tegenstander vanwege haar goede spel. Nadat ze snel een pion had gewonnen was ze als eerste klaar: 1-0. Ondergetekende legde zijn tegenstander op de pijnbank. Na al wat materieel voordeel te hebben behaald, werd er één pionnetje terug geofferd om de hele zaak op te blazen: 2-0. Aan bord 4 bij Gilbert stonden er heel veel witte stukken, en niet zo heel erg veel zwarte stukken, naast het bord . Op het bord zelf was het echter precies andersom en het werd steeds erger. Gilbers opponent streed met twee volle lopers minder dapper door. Misschien mikte hij nog op een mat achter de paaltjes, maar voor het zover had Gilbert reeds zelf de genadeklap uitgedeeld: 3-0. Cor speelde toch wel de mooiste partij van de avond. Het was een opening die in 1860 voor het laatst gespeeld werd, aldus Cor. Helaas kon ik niet verstaan hoe deze heette. Het kost je dan wel een pionnetje in het begin, maar daarna verkrijg je, als je het goed doet en je tegenstander niet zo goed, een prima stelling.
Er zaten allerlei leuke dreigingen in. De man die naast me stond had dit blijkbaar ook door, en besloot dit door de zwijgplicht via een soort mimespel aan ons onwetenden duidelijk te maken. Om z’n suprematie te tonen draaide hij zich voortdurend naar de omstanders toe waarna hij op z’n tenen heen en weer wiebelde en z’n bekken met een bepaalde regelmaat naar voren boog en weer terug, daarbij gevaarlijk dicht in onze buurt komend. Tijdens deze dekkende beweging tuitte hij zijn lippen gelijk een goudvis en deed zachtjes ‘pup pup pup’. Maar in plaats van deze visimitatie had hij uiteraard liever snoeihard dingen door de zaal geslingerd als: “Dh5!”Of: "Lxe6!" Of: “Het is helemaal over en uit, zien jullie dat dan niet, stelletje apenkoppen?! Nou, ik zie het wel!” Gelukkig zag Cor het ook en kon het wiebelen stoppen en wij snel naar huis met een 4-0 zege op zak.

Het tweede team heeft zichzelf een zeer slechte dienst bewezen door onnodig te verliezen van Spijkenisse. Lange tijd zag het ernaar uit dat we de wedstrijd ruim gingen winnen, aangezien borden 4 t/m 8 allemaal zeer voordelige stellingen voor de onzen te zien gaven. Alleen Fabian Hulpia was in de problemen geraakt, en hij moest dan ook al snel de vlag strijken tegen Erik Both. Dit verliespunt werd snel goedgemaakt door mijzelf. Ik speelde tegen WIM Hamelink, en zij schonk mij een loperpaar dat na verloop van tijd het bord compleet domineerde. Ongeveer tegelijkertijd zag de tegenstander van Harry Provoost het nutteloze van verder verzet in, dus het zag er prima uit. Echter, zoals buiten plots het weer omsloeg, gebeurde dat binnen op de borden van HWP 2. David Roos blunderde een stuk weg in een prachtige stelling. Maarten Rademakers ontspande te veel nadat hij een kwaliteit had buitgemaakt en verzuimde – volgens zijn tegenstander – om meteen door te drukken. Toen hij vervolgens ook remise uit de weg ging, was een bittere nul het resultaat. Frans Snijders zag een hele mooie stelling verkruimelen, maar had op de 40e zet nog een veelbelovende voortzetting kunnen kiezen, die remise had gegarandeerd. In plaats daarvan stortte hij zich in het zwaard. Inmiddels had een noest verdedigende Wouter Ghyselen aan het eerste bord de sterke Rick Lahaie op remise gehouden. Toen tenslotte Frederic Verduyn een tempo te kort kwam voor de zege, stond de teleurstellende eindstand op het bord.
Het goede nieuws is dat we op 7 januari 2012 opnieuw thuis spelen, en die match tegen DSC 2 moeten we kunnen winnen als we op volle sterkte kunnen aantreden en de teamleider de juiste strategie vindt.