Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Het seizoen 2022/23 verloopt voor ons niet bepaald soepel, maar een overwinning op Zukertort Amstelveen zou er waarschijnlijk toch nog een “eind goed, al goed” van maken. De wedstrijd ging lang gelijk op, al waren er zorgen bij Slava en later ook bij Glen. De eerste remise viel aan bord 10 bij Adrian. Tegenstander Sybolt Strating behaalde daarmee een IM-norm. Proficiat! Een fikse tegenslag was de nederlaag van Helmut. Hij verslikte zich in een elementaire combinatie en moest zijn dame inleveren. Dat was dan ook direct einde verhaal. Koen bracht ons weer op gelijke hoogte. In een scherpe partij bleek hij beter thuis dan zijn tegenstander. Bij Glen was het inmiddels van kwaad tot erger gegaan met een nederlaag tot gevolg. We konden zaterdag weer eens een beroep doen op Thibaut. In een lange manoeuvreerpartij kwam hij steeds beter te staan. Toen hij ook nog een kwaliteit veroverde was het snel gebeurd. We stonden weer gelijk. Enrico had een gelijk eindspel, maar speelde door vanwege de situatie in de wedstrijd. Toen hij de remise niet langer uit de weg kon gaan, incasseerde hij zijn verdiende halfje. Met een 3-3 stand  en zeer goede vooruitzichten op de borden van Rein en Warre leek de match-overwinning binnen bereik. Rein verzilverde zijn mooie stelling, al klaagde hij achteraf wel over zijn techniek. Vervolgens ging alles mis. Warre wikkelde in een vrijwel gewonnen stelling af naar een toreneindspel met twee verbonden pluspionnen dat niet te winnen bleek. Daarna blunderde Benjamin een volle toren weg en kon Slava zijn stelling niet overeind houden. Een 4½-5½ nederlaag derhalve. We zijn inmiddels het kneusje van de Meesterklasse. Optimisten zullen zeggen dat een overwinning in de laatste ronde nog theoretische overlevingskansen biedt, de pessimisten waren in hun hoofd al bij uitwedstrijden naar Vianen/DVP en Venlo. Op 22 april zullen we het weten.

Zo’n titel suggereert dat we hier van doen hebben met een koploper, en dat is ook zo. HWP III is inmiddels het best geklasseerde team van HWP in de KNSB competitie! Waarbij aangetekend mag worden dat dat gepaard gaat met een achtste plaats op de ranglijst, die nog steeds tot degradatie zou leiden.

Ik kan me niet meer herinneren wanneer we voor het laatst van Landau hebben gewonnen (N.B. Dat blijkt vorig seizoen geweest te zijn), het leek in ieder geval een eeuwigheid. Maar deze keer slaagden we daar dus wel/weer in, in een wedstrijd die lange tijd alle kanten op kon. Ook deze keer moesten er noodgedwongen een aantal spelers aan de kant blijven (waaronder teamleider Gert); we danken hen voor de bereidwilligheid.

Ik was zelf een keer als eerste klaar, op de voet gevolgd door Wonder. Na een rustige opening besloot ik een paar knuppels tussen de hoenders te gooien. Positioneel zaten daar wat nadelen aan, maar het initiatief vergoedde veel. Om dat gaande te houden, bood ik mijn tegenstander ook nog twee pionnen aan. Het aannemen van de laatste was er één te veel. Daar waar een paardvork winnend leek voor de zwarten, verloren zij hun dame, hetgeen tot opgave noopte.

Stelling na 23 fxg4

Voor Wonder waren de druiven zuur, deze middag. Al direct na de opening was duidelijk dat hij veel sterker was dan zijn tegenstander. De voortdurende druk op de witte vesting deed mij er op vertrouwen dat de kersverse vice-kampioen van België bij de jeugd het volle pond zou binnenbrengen. Wonder wikkelde kloek af naar een eindspel van loper tegen paard met een pion meer, dat glad verloren was. Zijn witte loper kon de zwarte pionnen niet verdedigen en die gingen er dan ook één voor één af. Shit happens en schaken is een wreed spel.

Dat laatste kon ook Janco Dees beamen. Die trof een woeste Snijders tegenover zich, die de laatste dagen dat hij als niet-opa op aard’ rondwaart, luister wilde bijzetten door zich als een opstandige puber op de zwarte stelling te storten. Hij offerde eerst op klassieke wijze een paard tegen twee pionnen op b5 en daarna nog een stuk om veld g5 vrij te maken voor zijn andere ros. Janco leek niet bijster onder de indruk (ook niet nadat zijn telefoon was afgegaan en hij 10 minuten tijdstraf had gekregen), totdat hij een werkelijk schitterende blunder componeerde. Mismoedig moest hij tijdens de analyse toegeven dat de stelling een stuk complexer was geweest dan hij zelf had gedacht.

In de tussentijd had Lander stilletjes een eindspel bereikt met een pion meer, dat hij geruisloos tot winst bracht. De jongste van Coppenolle begint serieus goed te worden en zijn pa naar de loef te steken. Eric had zijn dag niet, verzuimde een zwarte pion op d4 op te lossen met c3 en werd gaandeweg van het bord gedrukt door Nick Dubbeldam. Jim stond lange tijd iets minder, maar toch leek de remisemarge tot aan de 40^e zet nergens te zijn overschreden. Daarna deed d’ aloude Arjo Arendse volgens onze man alleen nog maar slechte zetten, waardoor hij tot ons aller verrassing een vol punt kon binnen harken.

Zo kwamen we met 4-2 voor, terwijl Rudy al geruime tijd een gewonnen stelling aan het winnen was. De vorige ronde in gedachten, hield ik nog een slag om de arm en vertelde hem dat een halfje genoeg was. “Nee, nee, deze keer ga ik echt winnen”, grijnsde hij. En zo geschiedde, ondanks een mopperende broer aan de zijlijn. Bij Kurt wil het nog niet vlotten dit seizoen. Na een daverende start in het tweede team, leed hij al zijn vierde nederlaag in HWP III. Eerst voorkwam hij zijn eigen tegenspel door ergens g5 te spelen op de vleugel waar hij een doorbraak nodig had en daarna moest hij een kwaliteit geven om erger te voorkomen. Hij speelde echter stug door en in het verre eindspel was er voor de witten geen doorkomen meer aan. Een misrekening kostte hem echter een vitale pion en daarmee kwam de eindstand van 3-5 (zonder remises!) op het bord.

Volgende ronde wacht ons thuis in Sas van Gent een treffen met Krimpen aan den IJssel III, dat 2 matchpunten meer heeft, maar evenveel bordpunten. Als we winnen, klauteren we daar dus overheen.

De stunt van vorig seizoen, een overwinning op de kampioen van Nederland, hebben we niet kunnen herhalen. Met enig geluk konden we de schade wel beperkt houden in Apeldoorn. Het werd een kleine nederlaag: 6-4. We begonnen zaterdag met een 1-0 achterstand, omdat Slava zijn vooruitgespeelde partij tegen Thomas Beerdsen verloren had. In een zeer voordelig eindspel met pluspion ging het plotseling vreselijk mis. Als mijn informatie juist is, betekent dit voor Thomas dat hij de GM-titel kan aanvragen. Proficiat vanuit Zeeland! Zaterdag werd al snel duidelijk dat er voor ons niet veel te halen viel. Tom had de ondankbare taak met zwart tegen Erwin L’Ami te moeten. Dat werd een vrij kansloze nederlaag. Koen had compensatie voor een door hem in de opening geofferde pion. De partij eindigde in remise, maar onderweg had Koen ergens verloren gestaan. Warre speelde een interessante partij, maar wikkelde af naar een verloren eindspel. Met enige medewerking van zijn tegenstander kon hij het toreneindspel nog remise houden. Een meevaller! Helmut beleeft een moeilijk seizoen. Ook deze keer ging het niet zoals we wilden. Niets uit de opening en daarna langzaam maar zeker van het bord geschoven. Benjamin leek in de opening overlopen te worden. Ik was dan ook verrast dat hij een remise aanbod kreeg. Na afloop bleek dat mijn blik veel te pessimistisch was. Benjamin wist precies wat hij deed. De slotstelling was ook min of meer in evenwicht. Rein begon solide (of voorzichtig), maar overspeelde zijn tegenstander in het middenspel. Mooie overwinning. Bij Glen was niet veel te beleven. Na de opening ontstond een stelling waarin hij geen problemen had, maar ook niet echt iets kon ondernemen. Terechte remise. Enrico leek in de problemen te komen met een koning die lang niet veilig stond, maar ook hij behaalde een keurige remise. Achteraf werd vastgesteld dat zijn tegenstander de winst gemist had. Adrian knokte lang in een iets beter eindspel, maar slaagde er niet in meer dan remise te bereiken. 6-4, een acceptabele nederlaag die gemakkelijk groter had kunnen uitvallen. De concurrenten verloren gelukkig ook. Zaterdag 1 april mogen we thuis tegen Amstelveen proberen ons verblijf in de Meesterklasse te verlengen.