Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Kennelijk begint het tweede zich steeds beter thuis te voelen in De Statie. Na koploper LSG 2 in de vorige thuiswedstrijd moest deze keer ASV 2 eraan geloven, met dezelfde cijfers. Weer vier zeges en vier remises voor de onzen.
In de loop van de middag werd al duidelijk dat we in goede doen waren. Overal zagen de stellingen er gunstig uit. De eerste die het zoet mocht proeven was Maarten Rademakers. Het Hollands van zijn tegenstander werd gesloopt door een steeds sterker wordend loperpaar. Niet lang daarna liet Fabian Hulpia zijn derde opeenvolgende overwinning noteren door FM Peter Boel op schitterende wijze weg te spelen. Inmiddels was ook duidelijk dat Nele Vanhuyse ging winnen. Haar opponent beheerste het Italiaans blijkbaar niet goed genoeg om een vuist te kunnen maken. Hij kwam er in ieder geval niet aan te pas. En het vierde volle punt kwam van Marc Lacrosse. Het feit dat hij bijna een half uur te laat arriveerde, deerde hem niet. Pionwinst, losmaken, overnemen en incasseren. Zo doet Marc dat.
De remises van de overige weer kwamen via ups en downs tot stand, maar nooit zag het ernaar uit dat we werkelijk een verliespartij zouden oplopen.

Dankzij deze overwinning zijn we plots van de 10e naar de 7e plaats gestegen. In de volgende ronde mogen we tegen Santpoort, een team dat onder ons staat. Als we niet verliezen, is behoud vrijwel verzekerd.

We beginnen op stoom te raken. Tegen het Arnhemse ASV werd het weer 7-3. Het was geen gemakkelijke wedstrijd, maar geflatteerd was de uitslag zeker niet.
Terwijl de meeste partijen de openingsfase nog niet achter de rug hadden, besloten Wouter en zijn tegenstander dat het genoeg was: remise. Aan drie borden was het materiele evenwicht al snel verbroken. De spelers met een pion meer wonnen redelijk overtuigend. Gelukkig voor ons waren daar twee HWP-ers bij. Steven en ik wonnen in het eindspel, Thibaut M moest helaas het onderspit delven. Aanvankelijk had Johan ook een pion meer, maar die gaf hij wijselijk terug en won soepel: 3,5-1,5.
Koen’s tegenstander offerde een kwaliteit, kreeg die later weer terug, maar raakte vervolgens verzeild in een eindspel met een pion minder, dat door Koen vakkundig werd uitgetikt. Thibaut V maakte kennis met good old Jaap Vogel. Een remise-aanbod afslaan in mindere stelling getuigt soms van moed, maar is niet altijd verstandig en vandaag was het dat zeker niet. Een nederlaag dus.
Aan bord 1 had Paul het niet gemakkelijk tegen Bob Beeke. Pas diep in het eindspel wist Paul zijn voordeel te verzilveren. Daarmee was de match gewonnen en konden we aan de bordpunten gaan werken.
Adrian had in het middenspel een pion buit gemaakt, maar slaagde er helaas niet in het dame-eindspel met pluspion te winnen.
Helmut tenslotte had het loperpaar tegen twee paarden. Het leek een kwestie van lange adem. Toen ik na enige tijd weer eens een kijkje ging nemen, bleek een van de paarden het bord verlaten te hebben. De uitslag laat zich raden.
Een mooie 7-3 overwinning dus en een paar uur hopen dat Charlois misschien gestruikeld zou zijn over Caissa. Helaas, de Rotterdammers hebben weer gewonnen. We lopen weliswaar wat bordpunten in, maar het zet allemaal weinig zoden aan de dijk. Nog twee keer winnen dus.

Op 29 maart 2014 speelde HWP4 in Scherpenisse tegen ZSC. Het samengestelde team zag er uit om te kunnen winnen. Al gauw brak de strijd los en kwamen mooie stellingen op de borden. Het zou dan ook een dag met weinig remises worden. Vooral de topborden kwamen goed uit de startblokken.Het eerste punt werd evenwel gescoord door Bart de Vogelaere, dit kwam uit een stelling waar dit niet in leek te zitten. Mooi slot ook met mat in 1. Herman van de Wynkele zette in het middenspel alle zeilen bij en koerste vervolgens op remise af tegen de steeds beter wordende Kedem Gutkind. John Gommers scoorde ook vrij gemakkelijk en Marnix van der Zalm speelde ook een dijk van een partij. De slechtste partij werd gespeeld door Henk de Ridder. Henk kwam goed uit de opening maar deed toen meerdere slechte zetten, waarna Rick van de Breevaart de kans kreeg een aanval op de koningsvleugel op te zetten en door de zwakke verdediging heen liep. Adrie den Hamer nam genoegen met remise en zo kwam er een tussenstand van 4-2 op het uitslagenformulier. Gezien de vorige uitslagen was dat een hele luxe. Manuel Colsen en Miguel Vande Vaerd gingen de 2e tijdscontrole in en werden geacht het volle matchpunt te bewerkstelligen. Dat gebeurde vrij snel omdat Miguel met een betere stelling de wederzijdse tijdnoodfase had afgesloten en met weinig materiaal toch een matnet vlocht. Enigszins sneu was het sneuvelen van Manuel. Manuel had in het middenspel materiaalwinst uit het vuur gesleept, maar raakte helaas in het eindspel de draad kwijt. Met nog 2 wedstrijden voor de boeg gaan we nu voor een plaats in de middenmoot.

We hadden deze wedstrijd nooit moeten verliezen. Twee gelijkwaardige teams traden aan op een zonnige zaterdagmiddag in Roosendaal. Al snel werd duidelijk dat vier van de onzen gingen winnen en dat de andere vier het moeilijk hadden. De match koerste dan ook af op een gelijkspel, waarmee wij De Pion voor zouden blijven op de ranglijst. Dit beeld werd slechts eenmaal onderbroken, en helaas in ons nadeel. Renzo Ducarmon had Ludo Tolhuizen volledige weggespeeld, maar viel op het beslissende moment ten prooi aan de gevaarlijke overtuiging dat alles wel zou winnen. Bijna alles. Alles behalve de blunder die hij op het bord bracht. Zo jammer.
We begonnen met een vooraf onverwachte nul. Maarten Rademakers was door de teamleider op het achtste bord geplaatst om hem het scoren te vergemakkelijken. Niets bleek minder waar. Onze enige echte Sassenaar zag zich geconfronteerd met een hem onbekende openingsvariant en ging kansloos ten onder. Deze nederlaag werd al snel goedgemaakt door Rein Verstraeten aan bord één, die Stefan Colijn alle hoeken van het bord liet zien. Helaas laafde David Roos zich niet aan het goede spel van zijn buurman. Na een simpele opening klonterden de zwarte stukken van David samen tot een misplaatste kluwen, die onontwarbaar bleek. Ook deze nederlaag werd gecompenseerd, en wel door Fabian Hulpia. Fabian heeft duidelijk zijn vorm hervonden en speelde zijn landgenoot Du Pont op magistrale wijze zoek. Datzelfde was Renzo dus aan het doen, maar daar ging het mis en dat kostte ons de wedstrijd. Want de nederlaag van Renzo kon niet meer worden rechtgezet. Bert Feys kon de langzame koningsaanval van Van Mechelen niet weerstaan en Harry Provoost leut zich wegdrukken door oude vos Robert Schuermans. Het feit dat ik tenslotte, na lang en moeizaam manoeuvreren in een gewonnen eindspel, een vol punt op mijn conto kon bijschrijven, deed aan de uitslag van de match niets af.
We staan nu laatste en om degradatie te voorkomen, is het noodzakelijk dat we elke wedstrijd gaan spelen zoals in de vorige ronde tegen LSG. Ik voel dat we het kunnen. Jullie ook?