Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Nog één obstakel restte ons in de strijd om het kampioenschap: DD. In zijn mail aan zijn ploeggenoten had de teamleider aangegeven dat een 8-2 overwinning voldoende zou zijn om de titel te bemachtigen. Het was bijna genant. We hebben in het verleden vaak tegen DD gespeeld en na vele jaren uitslagen rond de 5-5 slaagden we er de afgelopen seizoenen in een paar keer achter elkaar te winnen. Maar 8-2 was niet erg realistisch. Goed, het was de laatste ronde en voor DD stond er niets meer op het spel. Dat was in ons voordeel, want met of zonder Fedorchuk, dat scheelt toch een punt. Wij moesten het doen zonder Paul Motwani en Thibaut Vandenbussche, maar hadden adekwate vervangers in de personen van Attila Czebe en David Roos. De Haagse invallers aan de borden 6 en 8 hadden het lastig. Johan en Adrian brachten ons daar op een 2-0 voorsprong. Steven had als opdracht niet te verliezen van John van der Wiel en kweet zich uitstekend van zijn taak. Een kortsluiting bij David leek de spanning terug te brengen in de wedstrijd: 2½-1½. De meeste andere borden toonden klein tot groot voordeel. Normaal gesproken konden we het vervolg van de wedstrijd met vertrouwen tegemoet zien. Maar vandaag was het niet normaal, want het ging niet alleen om de matchpunten. Thibaut M won overtuigend, Helmut volgde zijn voorbeeld tegen generatiegenoot Peter Gelpke en Koen bracht de stand op 5½-1½. Attila, Tom en ik hadden betere eindspelen, die geduldig uitgespeeld werden met optimaal resultaat: 8½-1½. Kampioen en eindelijk terug naar de Meesterklasse. De beloning was niet misselijk: een heerlijk Chinees buffet en een onemanshow van de voorzitter: een dag om niet snel te vergeten. Dank aan een ieder die zich ingezet heeft. Het was een mooi seizoen.

De verre tocht naar Den Haag begon met de nodige moeilijkheden: afzeggingen op het laatste moment die morgen begaf de auto van Etienne het. Maar toch… tegen onze listige opstelling zouden ze het niet halen!

Klop speelde dame-indisch à la Bosboom (met h4 en g4) tegen mij. Er ontstond een erg rommelige stelling waarin ik beter stond maar niet zag hoe ik moest winnen.
Eric timmerde in een gesloten Siciliaan Gieben van het bord met een grappig mat.
Chris stond de hele tijd vanuit het Engels lichtjes beter tegen Van Straaten en won op studieachtige wijze het toreneindspel. Yves stond de hele partij vanuit het Slavisch beter tegen Segers maar in tijdnood ontglipte hem het initiatief. Ook Jim kon een blokkadestelling vanuit de Pirc tegen Pauw niet redden. De drie andere borden stonden echter nog prima. Herman blunderde tegen Baak vanuit een technisch gewonnen Franse partij. Na een origineel middenspel dat vanuit het Scandinavisch naar het Frans overging wist Etienne op techniek met een pluspion te winnen van Van der Tuyt. Toen lag de beslissing helemaal in de handen van Marc. Zijn tegenstander Vorstermans speelde van zet 1 af op remise en toen Marc na lang zwoegen eindelijk een pion voorkwam begon een complexe technische fase in een paardeneindspel. Hier miste hij een paar studieachtige winsten en zo kwamen we alsnog op 4-4 uit tegen deze sympathieke ploeg.

Dank aan alle spelers voor de gedane moeite en hierbij is HWP 3 gered in deze klasse.

André Galle

We waren inderdaad huizenhoog favoriet in onze klasse. Maar je moet het wel even doen.
Bij aankomst in Roosendaal constateerde ik dat topscorer David Roos er zin in had. Waarom zou hij anders in korte broek zijn verschenen? Het weer was er in ieder geval niet naar. Tegenstander Ivo was danig onder de indruk. Hij waagde op de 15e zet nog wel een remiseaanbod, doch dat bleef zijn enige heldendaad van de middag. Twee zetten later moest hij opgeven. Op dat moment had Renzo al een half punt laten aantekenen, nadat hij met wit vanuit de opening niets dan massale afruil had bereikt. We stonden dus voor. Even later verdubbelde ik de voorsprong nadat ik via een kwaliteitsoffer good-old Robert Schuermans op de knieën had gekregen. Inmiddels stond Rein Verstraeten op bord 1 al een tijdje gewonnen en had Harry Provoost door middel van een stukoffer een aanval gekregen die er beslissend uitzag. Dat bleek ook zo te zijn. Harry scoorde het derde volle punt en Rein volgde kort daarna. Het was nog geen vier uur en we waren er al! De wedstrijd leek uit te lopen op een slachting. Zover kwam het echter niet, omdat Wouter een zeer interessant eindspel van 3 stukken tegen 2 torens mishandelde en omdat Nele tot ver in het vijfde uur bleef proberen een gelijke stelling te winnen. Toen loon naar werken eindelijk binnen handbereik was, tastte onze dame helaas mis en werd haar zelfs de remisehaven ontnomen. In de tussentijd had Fabian op zijn eigen gedecideerde wijze reeds ons vijfde punt binnengebracht.
Toen later op de avond het bericht kwam dat Rijswijk had verloren en wij dus kampioen bleken te zijn geworden, ontsnapte er een oerkreet van blijdschap aan ‘s teamleiders gemoed.

Op de dag dat HWP 2 en HWP 4 kampioen konden worden reisden wij af naar het verre Vianen. Het zijn rare tijden. Over matchpunten hebben we het al lang niet meer, het gaat alleen nog om zoveel mogelijk bordpunten. Het zal bij concurrent Apeldoorn niet anders zijn. In de sfeervolle zaal ’t Akkertje ging het al snel zeer voorspoedig. Her en der verschenen er veelbelovende stellingen op de borden. De eerste die kon oogsten was Tieme, met zwart en overtuigend. Niet lang daarna volgden Steven, Tom en Helmut: 0-4. Allemaal gevalletjes eenrichtingsverkeer. Zelf stond ik al snel op de rand van winst, besloot het ten onrechte rustig aan te doen, waarna er al spoedig zelfs geen remisekansen meer waren: 1-4. Thibaut M zette zijn technisch gewonnen stelling vervolgens om in een punt: 1-5. Adrian had het moeilijk, maar bereikte toch nog verrassend eenvoudig de remisehaven. Daar stond tegenover dat Johan zijn voordelige stelling ook in remise zag verzanden: 2-6. Koen’s punt hadden we al in het begin van de middag geteld, maar de daadwerkelijke executie volgde enkele uren later. Thibaut V trof de sterkste tegenstander. Hij stond goed, maar de winst was nooit direct voorhanden. Toen die eindelijk in zicht kwam, ging zijn tegenstander door zijn vlag: 2-8 na amper 3½ uur spelen. Vooraf hadden we voor deze uitslag getekend, nu overheerste het gevoel dat er een punt meer uit gehaald had moeten worden. Een smsje uit Amsterdam (bedankt Ivo!) leerde ons dat Apeldoorn met 3½-6½ had gewonnen van Caissa. We lopen uit en staan nu 2½ bordpunt voor. Nog niks beslist dus. Wel in 3F: HWP 2 is kampioen en HWP 3 veilig. Proficiat, dame en heren!