Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

HWP A wordt geen kampioen van Zeeland dit seizoen (we zijn dat overigens wel geworden in het seizoen 2022-2023; verslag van de kampoenswedstrijd volgt wellicht nog een keer). Dat komt doordat we onlangs verloren van Souburg, dat nu om de titel wedijvert met Goes. Het komt door mij. En sindsdien ben ik ziek. Ik heb het al meer dan een week benauwd, zeker als ik denk aan alle gemiste kansen in het leven. Zoals die kans in Souburg. Zo goed gespeeld, maar tijdens het uitdelen van de beslissende klappen op Nieuweliaanse wijze de zetten omgedraaid, waarna een dito mismoedigheid zich van mij meester maakte en ik de alsnog winnende voortzetting niet meer wist op te hoesten. Zoals de inspirerende teamleider van HWP 2 altijd pleegt te doen, moet ik constateren dat Kurt en André daardoor slechtere zetten zijn gaan doen. Lander overigens niet; die was al lang klaar met Roeland Alders.

Verder wens ik geen aandacht meer te schenken aan deze avond. Slecht voor mijn herstel; ik hoest nu wel van alles op, maar fris is het niet. Wie toch meer wil weten, leze het invoelende verslag van René Tiggelman. (Nee dus, René. Maar toch bedankt.)

https://www.sksouburg.net/index.php/competitie/1978-marnix-gaat-het-weer-een-beetje

Niet gelukt dus, tegen deze op papier volledig gelijkwaardige tegenstander. De kans op behoud is er nu niet eens theoretisch meer, het is over voor ons in de derde klasse. De dag begon met een forse tegenvaller toen bleek dat Marnix niet voldoende hersteld was van een naar eigen zeggen van Manuel op magische wijze overgenomen ziekte. Gelukkig hadden we hier op gerekend en Johan al laten warm draaien voor een invalbeurt in het derde. Dat ging ook een hele tijd goed in een gelijk opgaande strijd tegen de bebaarde Kocken. Tot Johan het verkeerde veld voor de koning koos en met een kwaliteit minder verder moest, en de koning met de neus omhoog eindigde. Op dat moment waren er al twee remises gevallen, bij Andre en bij mijzelf. De slotstellingen waren ook wel heel erg remise waar geen enkele muziek meer in zat. Dat was weliswaar een 1-2 achterstand maar Joris zou gaan winnen dus was alles nog mogelijk. Samuel stond wat beter, Jim remise achtig, Harry had een typische Harry-stelling waarin de mogelijkheid van een slechte lopereindspel gloorde, en Xavier wat lastig stond maar geenszins verloren. Jim, die door verkeersproblemen rond Bergen op Zoom bijna een uur bedenktijd moest missen, kon niet anders dan tot de conclusie komen dat zijn stelling ook echt remise was, wat de stand op 1,5 – 2,5 bracht. Vervolgens moest echter ook Samuel in remise berusten en -veel erger nog- verloor Xavier door een onstuitbare opmars van de zwarte centrumpionnen. Dat was 2-4 met alleen nog Joris (maar die zou gaan winnen) en Harry aan het spelen. Nadat Joris inderdaad het volle punt binnen had gehaald was Harry zoals verwacht in een eindspel van T+P tegen T+L beland waarin de witte loper erg slecht was en Harry’s paard erg goed. Helaas compenseerde wit dat met een allerminst slechte toren en bleek het een mission impossible om het eindspel nog te winnen.

Dat bezegelde onze degradatie naar de vierde klasse hoewel er nog een wedstrijd te spelen is. Dat geeft ook wel aan dat de degradatie terecht is, we waren de minste ploeg in deze competitie. De bezettingsproblemen waren overigens ernstig dit seizoen. We gebruikten 21 spelers in 8 rondes, een record. Maar goed, volgend seizoen gaan we besluiten met promotie!

De Belgische jeugdkampioenschappen en een griepgolf speelden en ons parten. Pogingen om een aantal partijen vooruit te spelen vonden geen gehoor bij de mannen van Rokado uit Nieuw-Beijerland. Daarom kende het tweede deze keer een leeg bord en twee jeugdige debutanten: Alwin van Gils en Jelte Colsen. Zij deden hun best, speelden verdienstelijk, maar konden het tij niet keren.

Aan het eerste bord had de teamleider van het tweede voor een verrassing gezorgd door Manuel Colsen aldaar te posteren. Helaas speelde de tegenstander geen e4 en kwam er dus geen Caro-Kann op het bord. Hij speelde het Londen-systeem en daar had Manuel even geen antwoord op. Kort na de opening moest onze man een vol stuk inleveren. Zo stonden we met 0-4 achter en het zou spoedig 0-5 worden, aangezien Gilbert door Rex van Dijken onder de voet werd gelopen. Het gespartel van Gilbert bleek kansloos en de drie overgebleven krijgers wachtte nu de zware taak om de nederlaag zo draaglijk mogelijk te maken. Aan bord twee groef Rudy zich aanvankelijk in met wit, leek iets op de koningsvleugel te gaan ondernemen, maar switchte uiteindelijk naar de andere kant, waar een onverwachte doorbraak volgde. Het zag er allemaal erg fraai uit en good-old Rudy is de laatste tijd in topvorm. Buurman Kurt kreeg een getergde Frank Verkooijen tegenover zich. De man uit het Rotterdamse trok fel van leer en een kwaliteitsoffer leek een winnende aanval op te leveren. Maar Kurt verdedigde als een leeuw en wist uiteindelijk de kwaliteit voorsprong in het eindspel te gelde te maken. Aan bord 4 speelde ik een op-en-neergaande partij met wat offers tegen Han Westerberg, waarin ik op het eind nog een leuke kans onbenut liet. Zo hebben we een monsternederlaag afgewend en kunnen we de laatste ronde vrijuit spelen.